آلرژی به نیکلNickel allergy
تعریف بیماری
حساسیت به نیکل یکی از علتهای شایع درماتیت تماسی آلرژیک است. درماتیت تماسی به وضعیتی گفته می شود که در آن پوست پس از تماس با یک ماده معمولی بی ضرر دچار خارش شود. حساسیت به نیکل اغلب با حساسیت به گوشواره و سایر جواهرات مرتبط است. اما نیکل را می توان در بسیاری از اقلام مصرفی روزمره مانند سکه ها، زیپ ها، تلفن های همراه و قاب های عینک نیز یافت.
برای بروز آلرژی به نیکل مواجهه ی طولانی مدت یا مکرر با آن نیاز است.
اگر حساسیت به نیکل، مزمن باشد ممکن است هر بار که از وسیله حاوی این فلز استفاده می شود، واکنش مشابه دریافت شود. درمان در کاهش علائم آلرژی به نیکل موثراست. هنگامی که حساسیت نیکل ایجاد می‌شود، همیشگی خواهد بود و نیاز است که از تماس با این فلز اجتناب شود.نشانه ها
واکنش آلرژیک معمولا در عرض چند ساعت تا چند روز پس از مواجهه با نیکل شروع می شود. واکنش ممکن است دو تا چهار هفته نیز طول بکشد. حساسیت به نیکل تنها زمانی اتفاق می افتد که پوست با نیکل تماس داشته باشد.
علائم حساسیت به نیکل شامل موارد زیر می شوند:
• بثورات پوستی
• خارش
• قرمز شدن پوست یا تغییر رنگ آن
• ظهور تکه های خشک روی پوست که ممکن است شبیه سوختگی باشد.
• تاول و ترشح مایع از آنعلل
علت دقیق آلرژی به نیکل مشخص نیست. اما همانند سایر آلرژی ها، هنگامی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن نیکل را یک ماده مضر تلقی کند. به طور معمول، سیستم ایمنی بدن فقط در برابر باکتری‌ها، ویروس‌ها و یا مواد سمی واکنش نشان می دهد.
هنگامی که بدن یک واکنش به عامل خاص (آلرژن) - که در این جا نیکل است - می دهد، سیستم ایمنی بدن برای همیشه به آن حساس خواهد شد. این بدان معنی است که هر زمان که با نیکل تماسی صورت بگیرد، سیستم ایمنی بدن پاسخی آلرژیک خواهد داد.
حساسیت سیستم ایمنی به نیکل ممکن است پس از اولین مواجهه با نیکل ایجاد شود و گاهی نیز استفاده مکرر و طولانی مدت از آن باعث بروز علائم می شود. حساسیت به نیکل می تواند تا حدی ژنتیکی نیز باشد.مواردی که ممکن است باعث مواجهه فرد با فلز نیکل شوند عبارتند از:
• جواهرات پیرسینگ بدن.
• جواهرات دیگر، از جمله حلقه، دستبند و گردنبند
• بند ساعت
• ابزارهای مورد استفاده در لباس ها مانند زیپ، گیره و گل سینه
• سگک کمربند
• قاب عینک
• سکه
• وسایل فلزی
• تلفن های همراه
• کلید
• برچسب های نظامی
• گچ تخته سیاه
• دستگاه های پزشکی
• لپ تاپ یا رایانه
• سیگار الکترونیکیعوامل خطر
برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به آلرژی به نیکل را افزایش دهند. این عوامل شامل موارد زیرمی‌شوند:
سوراخ کردن گوش یا بدن: از آنجا که نیکل در صنعت جواهرسازی به طور معمول استفاده می شود ، آلرژی به آن اغلب بعد از استفاده از گوشواره و دیگر جواهرات حاوی نیکل ایجاد می شود.
کار با فلزات: اشتغال در شغلی که دائما فرد را در معرض مواجهه با نیکل قرار می دهد، خطر ابتلا به آلرژی را افزایش می دهد. اما این حساسیت در افرادی که کارشان مرتبط با نیکل نیست بیشتر است. علاوه بر این، افرادی که به طوردائم با نیکل کارهای مرتبط با رطوبت انجام می دهند، مانند زمان تعریق یا لمس نیکل با دستان خیس، با احتمال بیشتری برای ابتلا به حساسیت به نیکل رو به رو هستند.
این افراد ممکن است شامل افرادی باشند که در صنایع غذایی خاص و پاک کننده های خانگی کار می کنند. مشاغلی که احتمال ابتلا به آلرژی به نیکل را افزایش می دهند عبارتند از:
• متالورژی
• خیاطی
• آرایشگری
جنسیت: زنان نسبت به مردان احتمال بیشتری برای ابتلا به آلرژِی به نیکل دارند که ممکن است به این دلیل باشد که زنان بیشتر از جواهرات استفاده می کنند. نتایج یک مطالعه نیز نشان داده که زنان دارای اضافه وزن، شانس بیشتری برای ابتلا به حساسیت به نیکل دارند.
داشتن سابقه خانوادگی آلرژی به نیکل: ممکن است فرد به طور ژنتیکی مستعد به ایجاد آلرژی به نیکل باشد. این مساله در حالی صادق است که یکی از اعضای خانواده نیز به این حساسیت مبتلا باشد.
حساسیت به فلزات دیگر: حساسیت به فلزات دیگر نیز میتواند زمینه را برای آلرژی به نیکل فراهم کند.آمادگی ویزیت پزشک
در ابتدا بیشتر افراد به پزشک خانواده خود مراجعه می کنند و سپس ممکن است به متخصص آلرژی ارجاع داده شوند. آماده بودن قبل از ملاقات به بهره بیشتر از زمان در دسترس کمک خواهد کرد.
اقداماتی که بیمار میتواند انجام دهد:
یادداشت توصیفی کامل از همه علائم و نشانه‌ها و زمان بروز آن‌ها
آماده کردن فهرستی از همه داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌های رژیمی مصرفی
سوالات بیمار از پزشک:
• محتمل ترین علت این عارضه چیست؟
• چه علل دیگری برای این تورم پوستی وجود دارد؟
• آزمایشی برای تشخیص آلرژی نیکل وجود دارد؟ پیشنهاد شما چیست؟
• چه عوارضی از درمان انتظار می رود؟
• آیا برای درمان آن میتوان از داروهای بدون نسخه استفاده کرد؟انتظاراتی که از پزشک وجود دارد:
پزشک به احتمال زیاد سوالاتی را از بیمار خواهد پرسید:
• چه زمانی علائم آغاز شد؟
• آیا علائم شما در طول زمان تغییر کرده است؟
• چه درمان های خانگی استفاده کردید؟ چه تاثیری داشته اند؟
• آیا مواردی وجود دارند که موجب تشدید علائم شوند؟زمان مراجعه به پزشک
درصورت وجود بثورات پوستی و عدم آگاهی از درمان آن، باید به پزشک مراجعه شود. اگر قبلا فرد مبتلا به آلرژی به نیکل بوده است واز تماس با آن مطمئن باشد می تواند از داروهای بدون نیاز به نسخه و داروهای خانگی استفاده کند.
با این حال، اگر این درمان ها کمک نکنند، باید به متخصص آلرژی یا متخصص پوست مراجعه شود. وجود آلودگی و عفونت تاول ها نیز حتما باید با پزشک در میان گذاشته شود نشانه‌ها و علائمی که ممکن است عفونت را نشان دهند عبارتند از:
• افزایش قرمزی
• احساس گرما
• ایجاد چرک در منطقه آسیب دیده
• دردروش های تشخیصی
پزشک معمولا بر اساس ظاهر پوست و مواجهه با موادی که ممکن است شامل نیکل باشند، حساسیت به نیکل را تشخیص می‌دهد.
اگر علت بثورات پوستی بیمار آشکار نباشد، ممکن است از آزمایش حساسیت به تماس استفاده شود. گاهی نیز بیمار به متخصص آلرژی یا متخصص پوست ارجاع داده می‌شود.
تست حساسیت:
در طول تست حساسیت، مقدار بسیار کمی از آلرژن (نیکل) بر روی پوست قرار داده می شود و پس از ایجاد پوشش به مدت دو روز بر روی پوست می مانند. اگر حساسیت به نیکل وجود داشته باشد، قسمتی ازپوست که در معرض نیکل قرار گرفته است، ملتهب خواهد بود. به علت غلظت کم آلرژن ها استفاده شده، تست آلرژی حتی برای افرادی که دارای آلرژی های شدید هستند نیز بی خطر است.درمان حساسیت به نیکل:
هیچ درمانی برای آلرژی به نیکل وجود ندارد. هنگامی که فردی مبتلا به حساسیت به نیکل باشد، در هر مواجه با پزشک،شاهد بروز بثورات پوستی (درماتیت تماس) خواهد بود.فتوتراپی
در این روش درمانی، پوست در معرض مقادیر کنترل شده نور مصنوعی قرار می گیرد. این روش به طور کلی برای افرادی که با استروئیدهای موضعی یا خوراکی بهبود نمی یابند استفاده می شود. برای مشاهده نتایج فتوتراپی به چند ماه زمان نیاز می باشددرمان دارویی
پزشک ممکن است یکی از داروهای زیر را برای کاهش سوزش و بهبود وضعیت بثورات ناشی از یک واکنش آلرژیک به نیکل تجویز کند:
• کرم کورتیکواستروئید: کلابتازول و بتامتازون دیپروپیونات از جمله این داروها هستند. استفاده طولانی مدت از این کرم ها می تواند باعث نازک شدن پوست شود.
• کرم غیر استروئیدی: پیمکرولیموس و تاکرولیموس از جمله این داروها هستند. شایعترین عارضه جانبی موقت آن ها سوزش است.
• کورتیکواستروئیدهای خوراکی: اگر واکنش شدید باشد و منطقه زیادی را با بثورات پوشش دهد از داروهایی مانند پردنیزون استفاد می شود. این داروها می توانند موجب عوارض جانبی مانند افزایش وزن، نوسانات خلقی و افزایش فشار خون شوند.
• آنتی هیستامین های خوراکی: فکسوفنادین و ستریریزین برای تسکین خارش مفید هستند. اگرچه، ممکن است برای خارش پوست خیلی موثر نباشد.اصلاح شیوه زندگی
برای درمان درماتیت ناشی از آلرژی به نیکل می توان از روش های درمانی خانگی نیز استفاده کرد. درصورتی که این درمان ها موثر نباشند یا خارش پوستی بدتر شود، باید با پزشک مشورت شود. درمان های خانگی حساسیت به نیکل عبارتند از:
• استفاده از لوسیون آرام بخش مانند لوسیون کالامین، که ممکن است خارش را کاهش دهد.
• مرطوب کردن مرتب پوست چرا که به عنوان یک مانع طبیعی در زمان تماس با نیکل و سایر آلرژن ها شناخته می شود و از بروز واکنش جلوگیری می‌کند. استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های نرم کننده مانند ژل و یا روغن های معدنی می تواند نیاز شما به کورتیکواستروئیدهای موضعی را کاهش دهد.
• کمپرس آب سرد نیز می تواند به کاهش خشکی و خارش پوست کمک کند.استفاده از یک پارچه تمیز که در آب سرد یا آبی که حاوی محلول استات آلومینیوم است خیس شده باشد توصیه شده است.
از مصرف برخی از پمادها مانند کرم های آنتی بیوتیکی، که ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده محرک به ویژه نئومایسین باشد اجتناب کنید این داروها می توانند واکنش آلرژیک را بدتر کنند.پیشگیری
بهترین روش برای جلوگیری از آلرژی به نیکل، پرهیز از قرار گرفتن در معرض مواد حاوی نیکل است.
اگرچه، این کار عملی آسان نیست چرا که در بسیاری از محصولات مورد استفاده این فلز یافت می شود. افراد می توانند از کیت های خانگی تشخیص نیکل استفاده کنندنکات زیر ممکن است به پیشگیری از حساسیت به نیکل کمک کنند:
استفاده از زیورآلات ضد حساسیت:
پرهیز از جواهرات حاوی نیکل و جاگزین آن با جواهراتی که از فلزات ضد حساسیت و ضد زنگ تهیه شده اند مانند استیل، تیتانیوم و طلای 18 عیار
دقت در انتخاب مراکزی که عمل سراخ کردن گوش یا بدن را انجام می دهند:
قبل از انجام چنین عملی افراد باید محل را واررسی کنند و از نوع مواد استفاده شده اطمینان حاصل کنند. همچنین از یک بار مصرف بودن مواد و وسایل نیز لازم است که مطمئن شوند.
استفاده از مواد جایگزین و ایمن مانند:
1. انتخاب بند ساعت چرمی، پارچه ای یا پلاستیکی
2. استفاده از زیپ پلاستیکی
3. استفاده از فریم های پلاستیکی یا تیتانیوم را برای عینک
ایجاد یک مانع مانند دستکش بین پوست و نیکل:
افرادی که مرتباً با نیکل تماس دارند بهتر است با استفاده از دستکش از تماس با آن خودداری کنند. همچنین افراد می توانند ابزارهای ساخته شده از نیکل یا زیپ‌ها و دکمه‌ها را با نوار های مخصوصی بپوشانند.