آرتریت واکنشیReactive arthritis

عوامل خطر

عواملی که خطر بروز آرتریت واکنشی را افزایش می دهند عبارتند از:

•   سن. این بیماری اغلب در افراد 40-20  ساله رخ می دهد.

•   جنس. احتمال بروز این بیماری در واکنش به عفونت ناشی از مواد غذایی در زنان و مردان برابر است. با این حال، در پاسخ به باکتری های منتقله از طریق جنسی احتمال ابتلای مردان بیشتر است.

•  عوامل ارثی. یک عامل ژنتیکی خاص با آرتریت واکنشی مرتبط است. اما بسیاری از افراد دارای این عامل ژنتیکی هرگز به آرتریت واکنشی مبتلا نمی شوند.

روش های تشخیصی

روش های تشخیصی:

در طی معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است مفاصل شما را از نظر وجود نشانه های التهاب مانند تورم، گرمی و حساسیت به لمس بررسی کند. ستون فقرات و مفاصل آسیب دیده ممکن است برای طیف وسیعی از حرکات بررسی شوند. همچنین ممکن است پزشک چشم ها را از نظر بروز التهاب و پوست را از نظر وجود خارش ارزیابی نماید.

آزمایش خون

پزشک ممکن است نمونه خون شما را از نظر موارد ذیل بررسی نماید:
•    علائم عفونت در گذشته یا حال
•    علائم التهاب
•    آنتی بادی های مرتبط با سایر انواع آرتریت
•    مارکر ژنتیکی مرتبط با آرتریت واکنشی

آزمایش مایع مفصلی

ممکن است پزشک از طریق یک سوزن نمونه ای از مایع مفصل درگیر را گرفته و از نظر موارد ذیل بررسی نماید:
•    شمارش گلبول های سفید خون. اگر تعداد گلبول های سفید خون افزایش یافته باشد، نشان دهنده التهاب یا عفونت است.
•    عفونت. اگر مایع مفصلی حاوی باکتری باشد، شما به آرتریت عفونی مبتلا هستید که می تواند سبب آسیب شدید مفاصل شود.
•    کریستال. اگر کریستال های اسید اوریک در مایع مفصلی یافت شود، شما به نقرس مبتلا هستید. این نوع بسیار دردناک آرتریت اغلب انگشت شست پا را درگیر می کند.

روش های تصویربرداری

تصویربرداری به کمک اشعه X می تواند در مشاهده علائم آرتریت واکنشی کمک کننده باشد. این روش به رد سایر انواع آرتریت کمک می کند.

روش های درمانی:

هدف از درمان کنترل علائم و درمان عفونت زمینه ای است.

درمان فیزیکی

ورزش می تواند به افراد مبتلا به آرتریت در بهبود عملکرد مفاصل کمک می کند. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما در انجام ورزش های خاصی که برای مفاصل و عضلات شما مفید است، کمک کند. تمرینات تقویتی برای تقویت عضلات اطراف مفاصل آسیب دیده مفید است.

ورزش می تواند به افراد مبتلا به آرتریت در بهبود عملکرد مفاصل کمک می کند. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما در انجام ورزش های خاصی که برای مفاصل و عضلات شما مفید است، کمک کند. تمرینات تقویتی برای تقویت عضلات اطراف مفاصل آسیب دیده مفید است.

درمان دارویی

اگر علت بروز آرتریت واکنشی عفونت باکتریایی باشد، پزشک با توجه به نوع باکتری آنتی بیوتیک تجویز می کند.

به منظور کنترل علائم بیماری نیز داروهایی تجویر می شوند که عبارتند از:
•    داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) به منظور کاهش التهاب و درد.
•    تزریق کورتیکواستروئیدها به داخل مفاصل آسیب دیده به منظور کاهش التهاب.
•    داروهای آرتریت روماتوئید مانند سولفاسالازین، متوترکسات و اتانرسپت به منظور بهبود درد و سختی مفاصل.

پیشگیری

عوامل ژنتیکی در بروز آرتریت واکنشی نقش دارند. اگرچه شما نمی توانید ساختار ژنتیکی خود را تغییر دهید، اما می توانید میزان مواجهه خود با عفونت ها را کاهش دهید. اطمینان حاصل کنید که مواد غذایی در دمای مناسب نگهداری می شوند و به خوبی پخته می شوند. این نکات می تواند به پیشگیری از بروز عفونت های ناشی از غذا کمک کند. برای جلوگیری از انتقال عفونت از راه جنسی نیز از کاندوم استفاده نمایید.