چرا دویدن ما را شاد می کند؟

یافته های حاصل از یک مطالعه جدید در دانشگاه Montreal نشان داد که  پدیده سرخوشی ورزشی علاوه بر ترشح اندروفین ها به دلیل افزایش ترشح دوپامین ( یکی از انتقال دهنده های مهم عصبی) نیز می باشد. به بیان Stephanie Fulton یکی از محققین این مطالعه؛ " ما دریافتیم که اثرات پاداش ناشی از تمرینات ورزشی استقامتی توسط هورمون لپتین ( یک هورمون کلیدی در تنظیم سوخت و ساز) میانجیگری می شود. ترشح لپتین از بافت چربی به کنترل سیری کمک می کند. علاوه بر این، این هورمون بر فعالیت بدنی نیز اثر دارد. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که هورمون لپتین در انگیزش ورزشی نیز اثر دارد. به طور کلی اعتقاد بر این است که پیام های هورمونی تنظیم کننده غذاخوردن و فعالیت ورزشی با یکدیگر ارتباط دارند. در این مطالعه نشان داده شد که هورمون لپتین نقش مهمی در تنظیم انرژی و رفتارهای مرتبط با چرخه پاداش دارد. این مطالعه بر روی مدل حیوانی انجام شد. موش ها به دو گروه تقسیم شدند؛ گروه موش ها سالم و گروه موش هایی که در آن ها ژن مرتبط با یک مولکول فعال شده توسط لپتین ( STATE3) مهار شده بود. این مولکول توسط نورون های دوپامینرژیک در مغز میانی تولید می شود. یافته ها نشان داد که انگیزه دویدن بر روی چرخ گردان در موش هایی که مولکول STATE3  در آن ها جهش یافته بود بیشتر بود، در حالی که گروه موش های سالم مسافت کمتری را طی کردند به دلیل این که هورمون لپتین در آن ها موجب فعال شدن مولکول STSTE3  می شد. مقاله مرتبط با این مطالعه در مجله Cell Metabolism منتشر شد.

منبع:

Fulton et al. Leptin suppresses the rewarding effects of running via STAT3 signaling in dopamine neurons. Cell Metabolism, September 2015