سونوگرافی شکمیAbdominal ultrasound

پزشک سونوگرافی شکمی را زمانی توصیه می کند که در معرض خطر پارگی آنوریسم آئورت شکمی هستید. سونوگرافی غربالگری آئورت شکمی در مردان، بین سنین 65 تا 75 سال که حداقل 100 نخ سیگار در طول عمر خود کشیده اند توصیه می شود. غربالگری جهت تشخیص آنوریسم آئورت شکمی چندان برای زنان توصیه نمی شود و مشخص نیست آیا مردانی که هرگز سیگار نکشیده اند از سونوگرافی شکم جهت تشخیص آنوریسم آئورت بهره مند شوند.

عوامل خطرزای آنوریسم آئورت شکمی عبارتند از:
•  مرد بودن
•  سن 60 سال یا مسن تر
•  سابقه آترواسکلروز (ضخیم شدن دیواره های شریان ها)
•  سابقه خانوادگی آنوریسم آئورت شکمی
•  سیگار کشیدن
•  فشارخون بالا (فشار سیستولیک 140 تا 159 میلی متر جیوه یا mm Hg و فشارخون دیاستولیک از 90 تا 99 میلی متر جیوه)
•  آنوریسم در یکی از شریان ها
•  بیماری مزمن ریوی

سایر علل انجام سونوگرافی شکمی:
پزشک همچنین ممکن است انجام سونوگرافی شکم را الزامی بداند، اگر متوجه مشکلی در یکی از اعضای شکمی از جمله موارد زیر شود:
•  کلیه
•  کبد
•  کیسه صفرا
•  لوزالمعده
•  طحال

قبل از سونوگرافی شکم به مدت 8 تا 12 ساعت نیاز است که چیزی نخورید. وجود مواد غذایی و مایعات در معده و ادرار در مثانه می تواند برای تکنسین سونوگرافی برای گرفتن عکسی واضح از آئورت مشکل ایجاد کند. از پزشک خود بپرسید که آیا نوشیدن آب یا داروهای دیگر ایرادی ندارد یا خیر.

در طی انجام سونوگرافی
انجام سونوگرافی معمولی بدون درد است و در حدود 20 دقیقه طول می کشد. ممکن است از شما خواسته شود در طول انجام سونوگرافی لباس مخصوص بیمارستان را بر تن کنید.

سونوگرافی شکم معمولاً توسط یک تکنسین مخصوص و آموزش دیده (سونوگرافیست) انجام می شود. در طول انجام سونوگرافی، روی میز معاینه دراز می کشید و مقدار کمی ژل گرم، روی شکم شما مالیده می شود. ژل کمک می کند تا لایه های هوا که بین پوست و ابزار تکنسین که با استفاده از آن آئورت را مشاهده می کند از بین برود. این ابزار مبدل نامیده می شود. سونوگرافیست مبدل را بر پوست شکم فشار می دهد و از نقطه ای به نقطه ای دیگر آن را حرکت می دهد. مبدل تصاویر را به صفحه کامپیوتر می فرستد و تکنسین آن را مشاهده می کند. تکنسین جریان خون داخل آئورت شکمی را مشاهده کرده و آنوریسم را مورد بررسی قرار می دهد.

پس از انجام سونوگرافی
پس از سونوگرافی شکمی، پزشک نتایج را در زمان دیگری در اختیار شما قرار می دهد. معمولاً اگر آنوریسمی یافت نشود، پزشک عکسبرداری مجدد را پیشنهاد نخواهد داد. اگر آنوریسمی یافت شود، پزشک در مورد گزینه های درمانی با شما صحبت خواهد کرد.
 

پزشک به نتایج به دست آمده از سونوگرافی نگاه می کند و در آن مشخص می شود که آیا شما آنوریسم آئورت شکمی دارید یا نه. اگر آنوریسم آئورت شکمی داشتید پزشک ممکن است یکی از این گزینه ها را توصیه کند:

•  انتظار هوشیارانه. اگر آنوریسم کوچکتر از 2 اینچ (5 سانتی متر) در قطر باشد، پزشک آنوریسم شما را جدی تلقی نکرده و انجام عمل جراحی را الزمی نمی داند. در این مورد، پزشک وضعیت شما را هر شش ماه یکبار با انجام سونوگرافی اضافی و یا دیگر آزمایشات تصویربرداری جهت بررسی تغییرات چک خواهد کرد.

•  ترمیم آنوریسم باز. اگر آنوریسم به اندازه ای جدی است که نیاز به عمل جراحی دارد، پزشک ترمیم آنوریسم باز را توصیه می کند. در این روش، پزشک شکم را باز کرده، بخشی از آئورت شکمی که آنوریسم دارد را حذف کرده و آن را با یک پیوند لوله مانند، جایگزین می کند.

•  پیوند استنت اندوواسکولار. این روش تقویت کننده بخش ضعیف آئورت شکمی است و با یک پیوند شبیه به نوع مورد استفاده در عمل آنوریسم باز انجام می شود. در این روش به جای باز کردن شکم، جراح پیوند را از طریق یک لوله نازک که کاتتر نامیده می شود، انجام می دهد. این پیوند از بخش ضعیف آئورت پشتیبانی می کند به طوری که از هم گسیخته نشود. نتایج و مزایای طولانی مدت عمل جراحی اندوواسکولار در مقابل کسانی که در حال حاضر از عمل جراحی آنوریسم باز استفاده می کنند ناشناخته است. اگر چه کسانی که پیوند استنت اندوواسکولار داشته اند عوارض کمتری در طول این مدت نسبت به کسانی که عمل آنوریسم باز انجام داده اند، داشته اند.