الکتروکاردیوگرام (نوار قلب)Electrocardiogram (ECG)

گرفتن نوار قلبی یک روش مطمئن است. تنها واکنشی که ممکن است مشاهده شود، زمانی است که الکترودهایی که برای اندازه گیری سیگنالهای الکتریکی به فقسه سینه شما چسبیده می شوند، برداشته شوند، مانند برداشتن پانسمان به ندرت ممکن است واکنش به الکترودها، قرمزی و تورم پوست را همراه داشته باشد.

تست استرس: 

در حالی که ورزش می کنید و یا پس از اینکه دارو مصرف می کنید نوار قلب گرفته می شود. درمان دارویی روی ورزش اثر می گذارد و ممکن است موجب شود ضربان قلب نامنظم و یا به ندرت موجب حمله قلبی شود. این عوارض جانبی ناشی از ورزش یا دارو و در نوار قلب به خودی به خود ایجاد نمی شود.

این تست یک روش غیرتهاجمی و بدون درد برای تشخیص بسیاری از مشکلات قلبی است. پزشک ممکن است برای تشخیص موارد زیر الکتروکاردیوگرام را توصیه نماید:

• بی نظمی در ریتم قلب (آریتمی)
• نقص قلبی
• مشکلات دریچه ای قلب
• انسداد شریان قلب
• حمله قلبی در شرایط اضطراری
• حمله قلبی قدیمی

اجتناب از نوشیدن آب سرد یا ورزش  قبل از نوار قلب می تواند تغییرات گمراه کننده ای ایجاد کند. فعالیت بدنی، مانند بالا رفتن از پله ها، ممکن است ضربان قلب شما را افزایش می دهد.

الکتروکاردیوگرام (ثبت ضربان قلب به وسیله برق):

نوار قلب می تواند در مطب دکتر یا بیمارستان گرفته  شود و اغلب توسط یک تکنسین انجام  می شود. برای گرفتن نوار قلب، روی تخت معاینه دراز می کشید، حدود 12 تا  15 الکترود  به دست ها، پاها و قفسه سینه متصل می شود. الکترودها چسبنده هستند. آنها  کمک می کنند  جریان الکتریکی قلب شما نمایان شود. چنانچه در قسمت هایی از بدن شما (که در آن الکترودها قرار دارد) مو وجود داشته باشد، تکنسین از الکترود های چوبی استفاده می کند. شما می توانید در طول گرفتن نوار به طور عادی نفس بکشید. اطمینان حاصل کنید که شما آماده دراز کشیدن هستید. حرکت کردن، صحبت کردن و یا لرز ممکن است نتایج تست را تغییر دهد. نوار قلب عادی  فقط چند دقیقه طول می کشد. اگر ضربان قلب شما نامنظم باشد، ممکن است چند دقیقه نوار قلب ثبت و ضبط نشود. پزشک ممکن است نوع دیگری از تست نوار قلب را توصیه کند.

هولترمونیتورینگ (نوار قلب در حین فعالیت):

هولترمونیتورینگ، ریتم قلب را برای 24 ساعت ثبت می کند. سیم از الکترودهای روی  قفسه سینه به باطری یا کمربندی که به شما متصل می شود، عبور می کند و طی این مدتی که مانیتور به شما وصل است، فعالیت ها و علائم ضبط می شود. پزشک  فعالیت ها و علائم ضبط شده را با گزارش قبلی که در پرونده موجود است مقایسه می کند تا علت را پیدا کند.

تست ورزش:

اگرهنگام ورزش  مشکلات قلبی رخ دهد، پزشک تست ورزش را تجویز می کند. بدین معنا که ضمن راه رفتن روی ترد میل یا رکاب زدن با دوچرخه ثابت، از شما نوار قلب گرفته می شود. اگر شما دارای یک وضعیت پزشکی هستید که برای راه رفتن روی تردمیل مشکل دارید، تزریق دارو ممکن است موثر باشد که این همان تاثیر ورزش را روی قلب دارد.  

چنانچه نتایج آزمایشات انجام شده، طبیعی باشد دیگر نیازی نیست  تا آزمایش دیگری انجام شود. اگر نتایج نشان دهد در قلب  شما مشکلی وجود دارد، شما ممکن است نیاز داشته باشید که نوار قلب یا سایر تست های تشخیصی مثل اکوکاردیوگرافی انجام دهید. درمان بستگی به علائم و نشانه ها دارد که پزشک تعیین می کند.

ریتم  و سرعت ضربان قلب بین 50 تا 100 ضربه در دقیقه می باشد. چنانچه ضربان قلب تندتر و یا کندتر از حد معمول باشد و یا نامنظم باشد، پزشک اقدامات دیگری را انجام می دهد که به شرح زیر است:

• شمارش دقیق ضربان قلب: معمولاً تعداد ضربان قلب را می توان به وسیله نبض اندازه گیری کرد.

• ریتم قلب: از نوار قلب برای تشخیص ریتم قلب استفاده می شود. تاکیکاردی غیرعادی بودن ضربان قلب را می گویند.

• برادی کاردی: به معنای این است که ضربان قلب آرام است.

• آریتمی: درصورتیکه ضربان قلب نا منظم باشد به آن "آریتمی" می گویند و در صورتی که هر بخش از روند سیستم الکتریکی قلب غیرعادی  عمل کند اتفاق می افتد. در بعضی موارد مانند مسدود کننده ها ی بتا، داروهای روان گردان  و یا آمفتامین می تواند شروع  کننده آریتمی باشد.

• سکته قلبی: نوار قلب اغلب سکته قلبی قدیمی و یا پیشرفت آن را نشان میدهد.  همچنین ممکن است بخش هایی از قلب آسیب دیده و یا میزان آسیب دیدگی قلب را نشان دهد.

• تامین اکسیژن خون به قلب: پزشک از روی نوار قلب  می تواند علائم بیماری، مانند درد قفسه سینه ناشی از کاهش جریان خون به عضله که به آن  "آنژین صدری"  می گویند را تشخیص دهد.

• غیرعادی بودن ساختار قل : نوار قلب می تواند بزرگ شدن دیواره قلب، نارسایی قلبی و سایر مشکلات قلبی نشان دهد.