سرطان روده بزرگ (سرطان کولون)Colon cancer

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهند، عبارتند از:

• سن بالا: اکثریت قریب به اتفاق افرادی که سرطان کولون در آنها تشخیص داده می‌شود، سن بالای 50 سال دارند. هرچند سرطان کولون، می‌تواند در افراد جوان‌تر نیز رخ دهد، اما این امر با احتمال کمتری اتفاق می‌افتد.

•  نژاد آفریقایی- آمریکایی: نژاد آفریقایی- آمریکایی، احتمال خطر بیشتری در ابتلاء به سرطان کولون نسبت به سایر افراد در نژادهای دیگر دارند.

• سابقه فردی سرطان کولورکتال یا پولیپ: اگر شما قبلاً مبتلا به سرطان کولون  و یا پولیپ‌های غده‌ای بوده‌اید، بیشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان کولون در آینده قرار دارید.

• عارضه روده التهابی: بیماری‌های التهابی مزمن مربوط به کولون، مثل کولیت اولسراتیو و بیماری کرون، می‌توانند خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهد.

• سندرم‌های موروثی که احتمال خطر بروز سرطان کولون را افزایش می‌دهند: سندرم‌های ژنتیکی که از طریق نسل‌های خانوادگی انتقال می‌یابند، می‌توانند احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را در شما افزایش دهند. این سندرم‌ها، شامل پولیپ‌های غده‌ای فامیلی (خانوادگی) و سرطان کولورکتال نانپولایپوسیس ارثی ، که هم‌چنین به عنوان سندرم lynch شناخته می‌شود، هستند.

• سابقه خانوادگی سرطان کولون و پولیپ‌های کولون: اگر یکی از والدین  و یا خواهر و برادر و یا فرزند شما مبتلا به سرطان کولون باشند، احتمالاً بیشتر در معرض خطر ابتلاء به این بیماری قرار دارید. اگر بیش از یک عضو خانواده، سرطان کولون یا رکتال داشته باشد، حتی این احتمال خطر شدیدتر می‌گردد. در بعضی از موارد، این وابستگی ممکن است ارثی و یا ژنتیکی نباشد. در عوض، سرطان در چنین خانواده‌هایی ممکن است در نتیجه در معرض بودن یک کارسینوژن محیطی، و یا رژیم غذایی و یا عوامل مربوط به سبک زندگی باشد.

• رژیم غذایی کم‌ فیبر و پرچرب: این امکان وجود دارد که سرطان کولون و رکتال در ارتباط با یک رژیم کم‌فیبرو پرچرب و پرکالری باشد. تحقیقات در این زمینه، نتایج مختلف و درهمی را ارائه کرده است. پاره‌ای از مطالعات، افزایش احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را در افرادی که در رژیم غذایی خود از گوشت قرمز زیادی استفاده می‌کنند، مشخص کرده است.

• روش زندگی بی تحرک و غیرفعال (سبک زندگی بدون تحرک): اگر شما فردی کم‌تحرک و غیرفعال هستید، احتمالاً بیشتر در  معرض خطر ابتلاء به سرطان کولون قرار دارید. انجام فعالیت منظم ورزشی ممکن است احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون در شما را کاهش دهد.

• دیابت: این امکان وجود دارد که  افراد مبتلا به دیابت و مقاومت به انسولین، بیشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان کولون قرار داشته باشند.

• چاقی: در افراد چاق، احتمال خطر بیشتری در ابتلاء به سرطان کولون و مرگ ناشی از آن، نسبت به افرادی که وزن طبیعی دارند، وجود دارد.

• سیگارکشیدن: این امکان وجود دارد که افرادی که سیگار می‌کشند، شانس بیشتری در ابتلاء به سرطان کولون داشته باشند.

• الکل: استفاده زیاد از الکل، ممکن است احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهد.

• پرتو درمانی جهت درمان سرطان: پرتو درمانی (درمان با اشعه) مستقیم بر روی ناحیه شکم، ممکن است احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را افزایش دهد.

زمان مراجعه به پزشک

هرگاه متوجه هرگونه علامت و یا نشانه‌ای مربوط به سرطان کولون، مثل وجود خون در مدفوع و یا تغییرات مزمن و دائمی در عادات روده‌ای و شکمی خود شدید، هر چه سریعتر به پزشک خود اطلاع دهید. با پزشک خود درمورد اینکه چه وقت باید غربالگری سرطان کولون را آغاز کنید، صحبت نمایید. گاید لاین‌ها و رهنمودها عموماً توصیه بر شروع غربالگری سرطان کولون در سن 50 سالگی دارند. هرچند اگر سایر علائم خطر مثل سابقه خانوادگی این بیماری را دارید، ممکن است پزشکتان توصیه بر انجام غربالگری‌های مکرر و یا زود هنگام‌تری را داشته باشند.

روش های تشخیصی

روش های تشخیصی:

اگر علائم و نشانه‌ها مشخص نماید که ممکن است شما سرطان کولون داشته باشید، این احتمال وجود دارد که پزشکتان انجام یک یا چند آزمایش و یا اقداماتی شامل موارد زیر را توصیه نماید:

• استفاده از یک اسکوپ (وسیله دیده بانی) جهت آزمایش و معاینه داخل کولون شما: کولونوسکوپی با استفاده از یک لوله بلند و باریک و قابل انعطاف که به یک دوربین ویدئویی متصل است، جهت کنترل و بازبینی تمامی قسمت‌های کولون و مقعد شما صورت می‌گیرد.  اگر هرگونه منطقه و یا ناحیه مشکوکی دیده شود، پزشک می‌تواند از درون لوله مورد نظر، ابزار و ادوات جراحی را جهت برداشت نمونه‌ای از بافت (بیوپسی)، به منظور آنالیز و تجزیه  و تحلیل نهایی، به داخل بفرستد.

• استفاده از تصاویرMultiple CT جهت خلق تصویری از کولون شما: کولونوگرافی CT، که همچنین کولونوسکوپی مجازی نامیده می‌شود، تصاویر سی‌تی‌اسکن مالتیپل (چندگانه) را به منظور خلق یک تصویر دقیق از داخل کولون شما، ترکیب می‌نماید. اگر شما قادر به تحمل کولونوسکوپی نباشید، ممکن است پزشکتان کولونوسکوپی مجازی را توصیه نماید.

طبقه‌بندی (مرحله‌بندی) سرطان کولون:

زمانیکه پزشکتان تشخیص داد مبتلا به سرطان کولون هستید، بعد از آن جهت تعیین وسعت و مرحله سرطان شما اقدام خواهد کرد. تعیین مرحله  سرطان شما جهت تصمیم‌گیری در انتخاب بهترین گزینه درمانی مناسب برای شما کمک می‌نماید.

آزمایشات تعیین مراحل سرطان کولون ممکن است شامل روش‌های تصویربرداری مثل سی‌تی‌اسکن شکمی و قفسه سینه باشد. در بسیاری از موارد، مرحله سرطان شما(اینکه سرطان شما در چه مرحله‌ای قرار دارد)، ممکن است  تا بعد از انجام عمل جراحی سرطان کولون، مشخص نگردد.

مراحل سرطان کولون عبارتند از:

• مرحله 1: سرطان شما از لایه و پوشش سطحی (موکوس)، کولون و رکتوم (راست روده)، رشد کرده است و بزرگتر شده، اما به آنسوی دیواره کولون و یا رکتوم انتشار نیافته است.
• مرحله 2: سرطان شما به داخل و یا سمت دیواره کولون و یا رکتوم، رشد کرده و بزرگتر شده، اما به غده‌های لنفاوی مجاور انتشار پیدا نکرده است.
• مرحله 3: سرطان شما غده‌های لنفاوی مجاور را مورد هجوم و تاخت و تاز خود قرار داده است، اما، هنوز سایر نواحی بدن شما را تحت تاثیر خود قرار نداده است.
• مرحله 4: سرطان شما به قسمت‌های دورتر انتشار و گسترش یافته است، مثل سایر اندام‌ها و اعضاء بدن مثل کبد و شش‌ها.

روش های درمانی:

نوع درمانی که پزشکتان توصیه می‌نماید، تا درجه زیادی به مرحله سرطان شما بستگی دارد. سه گزینه درمانی اولیه‌ عبارتند از: جراحی، شیمی‌درمانی (درمان با دارو)، رادیوتراپی یا پرتو درمانی (درمان با اشعه).

• جراحی در مورد سرطان کولون در مراحل اولیه: اگر سرطان شما وسعت زیادی نداشته باشد، کوچک بوده، در یک پولیپ متمرکز شده باشد، و در مرحله خیلی اولیه قرار داشته باشد، این امکان وجود دارد که پزشک قادر باشد آن را به صورت کامل در طول کولونوسکوپی برداشت نماید. ممکن است پولیپ‌های بزرگتر  با استفاده از برش موکوسال اندوسکوپیک، برداشته شوند. اگر پاتولوژیست تعیین نماید که احتمالاً سرطان به طور کامل، برداشته شده و رفع گردیده است، ممکن است نیازی به درمان‌های اضافی و بیشتر نباشد.

پولیپ‌هایی را که در جریان آندوسکوپی نمی‌توان برداشت، ممکن است با استفاده از روش جراحی لاپاروسکوپی، برداشت. در این روش، جراح، عمل جراحی خود را از طریق ایجاد برش‌های کوچکی بر روی دیواره شکمی شما انجام می‌دهد. سپس ابزار و وسایلی در آنجا تعبیه می‌کند که به آن دوربین‌هایی متصل شده، که داخل کولون شما را بر روی یک نمایشگر ویدئویی، نمایش می‌دهد. همچنین ممکن است جراح، نمونه‌هایی از غدد لنفاوی در ناحیه‌ای که سرطان واقع شده است، را جدا نماید.

• جراحی در مورد سرطان کولون تهاجمی: اگر سرطان کولون شما در داخل و یا از میان کولون شما رشد کرده، توسعه یافته باشد، ممکن است جراح توصیه بر انجام کولکتومی نیمه‌کامل، جهت برداشت قسمتی از کولون شما، که دربرگیرنده سرطان است، همراه با اندکی از کناره بافت سالم مجاور آن، داشته باشد. معمولاً غدد لنفاوی مجاور برداشته شده و جهت بررسی سرطان، معاینه می‌گردند.

در اغلب موارد جراح قادر خواهد بود که بخش‌های سالم کولون و یا رکتوم (راست روده) را دوباره متصل نماید. اما وقتی این امر امکان‌پذیر نباشد، برای مثال اگر سرطان، در مجرای خروجی مقعد، قرار داشته باشد، این امکان وجود دارد که شما نیاز به یک کولوستومی دائمی و یا موقتی داشته باشید. این امر مستلزم ایجاد یک حفره در دیواره شکمی شما، و از قسمت باقیمانده روده، جهت خروج و دفع مواد زائد بدن به داخل یک کیسه مخصوص می‌باشد. گاهی‌اوقات، کولوستومی امری موقتی است، تا این اجازه را به کولون یا رکتوم دهد تا پس از جراحی بهبود یابد. هرچند، در بعضی از موارد، ممکن است کولوستومی دائمی باشد.

• جراحی در مورد سرطان‌های پیشرفته: اگر سرطان شما بسیار پیشرفته است، و یا حال عمومی شما بسیار خوب نیست، ممکن است جراح توصیه بر انجام یک عمل جراحی جهت کمک به رفع انسداد کولون و یا سایر عوارض مرتبط با آن، به منظور بهبود عوارض و نشانه‌های شما، داشته باشد. این جراحی جهت بهبود سرطان انجام نمی‌شود، و درعوض تنها جهت بهبود و تسکین و تخفیف علائم و نشانه‌هایی مثل خونریزی و درد به کار می‌رود.

در موارد به‌خصوص، زمانیکه سرطان فقط به سمت کبد شما انتشار یافته است، و حال عمومی‌تان نسبتاً خوب است، این امکان وجود دارد که پزشک توصیه به انجام عمل جراحی جهت برداشت ناحیه سرطانی از کبد شما را داشته باشد. ممکن است شیمی‌درمانی نیز قبل و یا بعد از این نوع عمل جراحی انجام شود. این درمان ممکن است روند بهبودی را ارتقاء بخشد.

شیمی‌درمانی:

در شیمی‌درمانی، از دارو جهت نابودی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. شیمی‌درمانی جهت درمان سرطان کولون، اگر سرطان به غدد لنفاوی انتشار یافته باشد، معمولاً بعد از انجام عمل جراحی انجام می‌شود. در این روش، شیمی‌درمانی ممکن است احتمال خطر عود مجدد و بازگشت دوباره سرطان را کاهش دهد.

همچنین شیمی‌درمانی می‌تواند جهت تسکین و تخفیف علائم و نشانه‌های سرطان کولونی که به سایر نقاط بدن انتشار پیدا کرده است، انجام گیرد. ممکن است شیمی‌درمانی، قبل از عمل جراحی جهت کوچک کردن و تضعیف سرطان استفاده شود. در افرادی که سرطان رکتال (مقعد) دارند، شیمی‌درمانی به طور مشخص، همراه با رادیوتراپی استفاده می‌شود.

پرتو درمانی:

در رادیوتراپی یا پرتو درمانی از منابع قوی انرژی مثل اشعه ایکس، جهت کشتن سلول‌های سرطانی که ممکن است بعد از انجام عمل جراحی هنوز باقی مانده باشند، استفاده می‌شود، و نیز جهت کوچک ساختن تومورهای بزرگ قبل از انجام عمل جراحی، به‌طوریکه بعدا راحت‌تر برداشته شوند، و یا جهت تسکین و تخفیف علائم و نشانه‌های سرطان کولون و سرطان رکتال.

رادیوتراپی به ندرت در سرطان کولون در مراحل اولیه استفاده می‌شود، اما بخشی عادی از روند درمان سرطان رکتال است، به‌خصوص اگر سرطان از میان دیواره رکتوم نفوذ کرده باشد و یا به سمت غده‌های لنفاوی مجاور، حرکت کرده باشد.

رادیوتراپی که معمولاً با شیمی‌درمانی همراه است، ممکن است بعد از عمل جراحی استفاده شود؛ جهت کاهش احتمال خطر سرطانی که ممکن است در ناحیه رکتوم، جایی که از آنجا آغاز شده است، دوباره عود کند.

درمان دارویی

درمان با داروهای هدف‌دار و نشان‌دار:

داروهایی که نقص‌ها و ناهنجاری‌های مشخص و معینی را که به سلول‌های سرطانی اجازه رشد را می‌دهند، مورد هدف قرار می‌دهند، در دسترس افرادی هستند که سرطان کولون پیشرفته دارند. این داروها عبارتند از:

• Bevacizumab
• Cetuximab
• Panitumumab
• Ramucirumab
• Regorafenib
• Ziv-aflibercept

داروهای هدف‌داری هستند که می‌توانند همراه با شیمی‌درمانی و یا به تنهایی استفاده گردند. داروهای هدف‌دار، به طور مشخص برای افرادی که سرطان کولون پیشرفته دارند، اختصاص داده می‌شوند. بعضی از افراد به‌وسیله داروهای هدفدار کمک  و مساعدت می‌شوند، در حالیکه در مورد بعضی‌ها نیز این داروها کمکی نمی‌کنند.  تحقیقاتی در حال انجام است جهت تعیین اینکه چه افرادی احتمالاً بیشترین منفعت و سود را از این نوع داروها خواهند برد. تا آن موقع، پزشکان به دقت منفعت و سود محدود داروهای هدفدار را در برابر احتمال عوارض جانبی آن و هزینه سنگین و بالای آن، جهت تصمیم‌گیری در مورد استفاده از این نوع درمان، سبک سنگین می‌نمایند.

درمان جایگزین

درمان های جایگزین:

هیچ درمان مکمل و یا جایگزینی جهت درمان سرطان کولون پیدا نشده است. این امکان وجود دارد که درمان‌های جایگزین به شما کمک کند تا به هنگام تشخیص سرطان خود، بر اضطرابات ناشی از آن فائق آیید. تقریباً تمام افراد مبتلا به سرطان، اضطراباتی را تجربه می‌کنند. علائم و نشانه‌های رایج و متعارف اضطراب و پریشانی بعد از تشخیص سرطان در شما ممکن است شامل ناراحتی  حزن و غمگینی، خشم و برآشفتگی، اشکال در تمرکز، اشکال در خواب، و فقدان اشتها باشد. این امکان وجود دارد که  درمان‌های جایگزین کمک نمایند تا افکار شما دوباره راهنمایی گردند ، حداقل به صورت موقت، تا اینکه کمی به شما فراغت بال و آسودگی دهند.

درمان‌های جایگزینی که ممکن است به کاهش و تسکین اضطراب و پریشانی شما کمک نمایند عبارتند از:

• هنردرمانی
• رقص درمانی و یا حرکت‌ درمانی
• ورزش و فعالیت بدنی
• مدیتیشن
• موزیک‌ درمانی
•  اعمال و تمارین تمدد اعصاب و شل کردن عضلات

پزشکتان می‌تواند شما را به متخصصینی ارجاع دهند که کمک کنند تا در مورد آشنایی با درمان‌های جایگزین و به‌کارگرفتن آنها، اطلاعاتی کسب کنید. اگر  تجربه اضطراب و پریشانی دارید، با پزشک خود در میان بگذارید.

حمایت و پشتیبانی:

تشخیص سرطان می‌تواند از لحاط احساسی برای فرد سخت و طاقت‌فرسا باشد. به موقع خود،هر فردی یاد می‌گیرد که چگونه با روش خود به گونه‌ای به این موضوع فائق آید. تا آن زمان که راهی پیدا کنید که به کارتان آید، ممکن است نیاز باشد سعی کنید کارهای زیر را انجام دهید:

• به اندازه کافی در مورد سرطان خود یاد بگیرید و آگاهی کسب کنید،تا هنگام تصمیم‌گیری در مورد انتخاب درمان خود، احساس راحتی نمایید. از پزشک خود بخواهید تا در مورد نوع و مرحله سرطان شما، و همینطور در مورد گزینه‌های درمانی و عوارض جانبی آنها، توضیح دهد. هرچه که بیشتر در این‌باره بدانید، در آن زمان که باید در مورد سلامتی خود تصمیم‌گیری نمایید، احساس اطمینان بیشتری خواهید کرد. به‌دنبال اطلاعاتی در کتابخانه محله خود و نیز وب‌سایت‌های معتبر باشید.

• با دوستان و اعضاء خانواده ارتباط نزدیک داشته باشید. ارتباط نزدیک با دوستان و آشنایان، به شما کمک خواهد کرد تا با سرطان خود کنار بیایید. دوستان و اعضاء خانواده شما، می‌توانند حمایت عملی و کاربردی که به آن احتیاج خواهید داشت، برایتان تدارک ببینند. به‌طور مثال، کمک در رسیدگی به خانه هنگامی که در بیمارستان به سر می‌برید. و نیز می‌توانند در آن زمان که به خاطر بیماری سرطان خود تحت فشار به سر می‌برید، شما را تحت حمایت احساسی خود قرار دهند.

• فردی را پیدا کنید تا با او صحبت نمایید. یک شنونده خوب پیدا کنید، کسی که مشتاق گوش دادن به صحبت‌های شما، امید‎ها و ترس‌هایتان است. این شخص ممکن است یک دوست، یا یکی از اعضاء خانواده باشد. نگرانی، دلواپسی، و فهم و ادراک یک مشاور، مددکار پزشکی اجتماعی، فرد روحانی یا مذهبی، و یا اعضاء گروه‌های حمایتی سرطان، نیز می‌تواند مفید و سودمند باشد. از پزشک خود درباره گروه‌های حمایتی در منطقه خودتان سوال کنید

پیشگیری

انجام غربالگری سرطان کولون

افرادی که احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون در آنها متوسط است، می‌توانند از سن 50 سالگی اقدام به انجام غربالگری نمایند. اما افراد با احتمال خطر بالای ابتلاء، مثل آنهایی که سابقه خانوادگی ابتلاء به سرطان کولون را دارند، باید زودتر اقدام به انجام غربالگری نمایند. نژاد آفریقایی- آمریکایی نیز ممکن است از سن 45 سالگی اقدام به غربالگری نمایند.

چندین گزینه جهت غربالگری موجود می‌باشد. هر یک از آنها با منافع، مزایا و موانع و مشکلات خاص خود. با پزشک خود در مورد این گزینه‌ها صحبت نمایید، و به کمک یکدیگر می‌توانید تصمیم بگیرید که کدامیک از آزمایشات برای شما مناسب می‌باشد.

انجام تغییراتی در روش زندگی جهت کاهش احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون:  

شما می‌توانید اقداماتی جهت کاهش احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون با ایجاد تغییراتی در زندگی روزانه خود انجام دهید. این اقدامات را انجام دهید:

• مقادیر متنوعی از میوه‌ها، سبزی‌ها و دانه‌های کامل بخورید: میوه‌ها، سبزی‌ها، و دانه‌های کامل، حاوی ویتامین‌ها، املاح، فیبر، و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند، که ممکن است در پیشگیری از سرطان نقش داشته باشند. مقادیر متنوعی از میوه‌ها، سبزی‌ها، انتخاب کنید، بدین ترتیب می‌توانید از ویتامین‌ها و مواد مغذی مختلفی بهره‌مند شوید.

• از نوشیدن الکل اجتناب کنید.

• سیگارنکشید: اگر سیگار می‌کشید، با پزشک خود درباره روش‌های ترک سیگار که عملی می‌باشد،صحبت کنید.

• در بیشتر روزهای هفته ورزش کنید: هدفتان حداقل انجام ورزش به مدت 30 دقیقه در روز، آن هم در بیشتر روزهای هفته باشد. اگر این اواخر فعال نبوده‌اید، از پزشکتان بپرسید آیا برای شما مشکلی وجود ندارد که ورزش را به آرامی شروع نمایید.

• وزن خود را در محدوده سلامتی حفظ نمایید: اگر وزن شما در محدوده سلامتی و مناسب  می‌باشد، سعی کنید آن را در همین محدوده حفظ نمایید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، از پزشک خود در مورد راه‌حل‌های راهبردی مناسب ، جهت دستیابی به آن سوال کنید. مقدار کالری دریافتی روزانه خود را کاهش دهید و میزان فعالیت و ورزش روزانه را آرام آرام افزایش دهید.

پیشگیری از سرطان کولون در افرادی که احتمال خطر ابتلاء در آنها بالا است:

مشخص شده است که بعضی از انواع درمان‌ها، شامل دارودرمانی و جراحی،احتمال خطر پولیپ‌های مرحله قبل از سرطانی و یا سرطان کولون را کاهش می‌دهد. هرچند شواهد کافی جهت توصیه به استفاده از این روش‌های دارودرمانی در افرادی که ریسک ابتلاء به سرطان کولون در آنها متوسط است، در دست نیست. اگر ریسک ابتلاء به سرطان کولون در شما بالا است، در مورد منافع، مزایا و خطرات احتمالی این نوع درمان‌های پیشگیری کننده، با پزشک خود صحبت نمایید.

• آسپرین: برخی از مدارک و شواهد ارتباط بین مصرف آسپرین به طور منظم و کاهش احتمال خطر پولیپ‌ها و سرطان کولون را نشان می‌دهد. هرچند مطالعات در مورد مصرف آسپرین با دوز پایین و یا استفاده کوتاه مدت آن، این مورد را تایید نکرده است. این امر احتمالاً بدین گونه است که شما ممکن است قادر باشید احتمال خطر ابتلاء به سرطان کولون را با استفاده از دوزهای بالای آسپرین در طول یک دوره طولانی‌مدت، کاهش دهید. اما استفاده از آسپرین بدین شیوه، با خود عوارض جانبی و خطرات احتمالی به همراه دارد، مثل خونریزی معدی- روده‌ای و اولسرها (زخم معده).

•  (Celecoxib (celebrex: این دسته از داروها و سایر داروهایی که به عنوان بازدارنده‌های cox-2 شناخته می‌شوند، مسکن و تسکین دهنده درد هستند. بعضی از مدارک و شواهد، بر این نکته اشاره دارند که داروهای cox-2 می‌توانند ریسک پولیپ‌های مرحله قبل از سرطانی را در افرادی که سابقه ابتلاء به این پولیپ‌ها را در گذشته داشته‌اند، کاهش دهند. اما این داروها، با خود خطرات احتمالی مشکلات قلبی را به همراه دارند، مثل حملات قلبی. دو سری از این داروها، به خاطر همین خطرات احتمالی، از بازار فروش بیرون آورده شده‌اند.

• جراحی جهت پیشگیری از سرطان: در بعضی موارد سندرم‌های موروثی نادر و کمیاب، مثل پولیپ‌های غده‌ای فامیلی و یا بیماری روده التهابی، مثل کولیت اولسراتیو، ممکن است پزشک توصیه به برداشت کامل کولون و رکتوم شما، به منظور پیشگیری از بروز سرطان داشته باشد.