آرتریت عفونیSeptic arthritis

عوامل خطر

عوامل خطر مرتبط با آرتریت عفونی  عبارتند از:

•   وجود مشکلات مرتبط با مفصل. بیماری های مزمنی که مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهند مانند اوستئوآرتریت، نقرس، لوپوس و آرتریت روماتوئید می توانند خطر بروز آرتریت عفونی را افزایش دهند. مفصل مصنوعی، جراحی مفصل در گذشته و وارد آمدن آسیب به مفصل نیز می تواند خطر بروز این بیماری را افزایش دهد.

•   دریافت دارو برای درمان آرتریت روماتوئید. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به علت دریافت دارو بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتریت عفونی هستند. داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت روماتوئید ممکن است با سرکوب سیستم ایمنی احتمال بروز عفونت را افزایش دهند. تشخیص آرتریت عفونی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دشوار است زیرا بسیاری از علائم این دو بیماری مشابه هستند.

•   شکنندگی پوست. اگر پوست به راحتی می شکند و به خوبی بهبود نمی یابد، باکتری ها ممکن است دسترسی مداوم به بدن شما داشته باشند. بیماری های پوستی مانند پسوریازیس و اگزما خطر بروز آرتریت عفونی را افزایش می دهند. در افرادی که به طور منظم دارو یا مواد مخدر تزریق می کنند نیز خطر بروز عفونت در محل تزریق بالاتر است.

•   ضعف سیستم ایمنی. ضعف سیستم ایمنی بدن به علت عدم توانایی بدن در مقابله با عفونت سبب افزایش خطر بروز آرتریت عفونی می شود. در افراد مبتلا به دیابت، بیماری های کلیوی یا کبدی و افراد دریافت کننده داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی احتمال بروز عفونت ها بیشتر است.

وجود ترکیبی از عوامل خطر نسبت به زمانی که تنها یک عامل خطر وجود داشته باشد، احتمال بروز بیماری را بیشتر افزایش می دهد.
 

عوارض

اگر درمان به  تاخیر افتد، آرتریت عفونی می تواند به سرعت منجر به آسیب دائمی مفصل شود.
 

زمان مراجعه به پزشک

اگر به طور ناگهانی به درد شدید مفصل مبتلا شدید به پزشک مراجعه کنید. درمان سریع می تواند آسیب وارده به مفاصل را به حداقل برساند.
 

روش های تشخیصی

روش های تشخیصی:

شبه طور معمول آزمایشات ذیل به منظور تشخیص آرتریت عفونی انجام می شود:

•   بررسی مایع مفصلی. عفونت می توانند سبب تغییر رنگ، قوام، حجم و ترکیب مایع مفصلی شود. نمونه ای از این مایع توسط سوزن از مفصل خارج می شود. تست های آزمایشگاهی می تواند تعیین کنند که چه نوع ارگانیسمی سبب بروز عفونت شده اند. بنابراین پزشک می تواند بهترین دارو را جهت درمان انتخاب کند.

•    آزمایش خون. ممکن است پزشک به منظور تعیین وجود علائم عفونت در خون دستور انجام آزمایش خون را دهد. در این روش نمونه ای خون وریدی توسط سوزن گرفته می شود.

•    روش های تصویربرداری. تصویربرداری با اشعه X یا سایر روش های تصویربرداری ممکن است به منظور بررسی آسیب وارده به مفصل انجام شوند.

روش های درمانی:

تخلیه مایع مفصل

حذف مایع مفصلی عفونی بسیار مهم است. این اقدام به روش های ذیل انجام می شود:

•   در بسیاری از موارد پزشک با استفاده از سوزن مایع عفونی موجود در مفصل را خارج می کند.

•   در روش آرتروسکوپی یک لوله انعطاف پذیر که دوربین در نوک آن تعبیه شده از طریق یک برش کوچک داخل مفصل قرار می گیرد. سپس لوله های ساکش و تخلیه از طریق برش های کوچک وارد اطراف مفصل می شوند.

•   جراحی باز. تخلیه مایع برخی مفاصل مانند ران توسط سوزن یا روش آرتروسکوپی دشوار است. بنابراین ممکن است نیاز به انجام جراحی باز باشد.

درمان دارویی

برای انتخاب موثرترین دارو پزشک باید نوع میکروبی را که سبب بروز عفونت شده است، شناسایی کند. آنتی بیوتیک ها در ابتدا معمولاً از طریق ورید بازو داده می شوند.  بعدها، شما قادر به دریافت آنتی بیوتیک های خوراکی خواهید بود. به طور معمول، درمان 6-2 هفته طول می کشد. عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها شامل تهوع، استفراغ و اسهال است. واکنش های آلرژیک نیز ممکن است رخ دهند. با پزشک خود در مورد عوارض جانبی ناشی از داروهایی که دریافت می کنید، گفتگو کنید.