شانه جدا شدهSeparated shoulder

عوامل خطر

اگر در ورزش هایی مثل فوتبال یا هاکی و یا در ورزش هایی که زمین خوردن در آنها شایع است مثل اسکی، ژیمناستیک و والیبال شرکت می کنید، ممکن است در معرض خطر جدا شدگی شانه ها باشید.
 

عوارض

بیشتر افرادی که شانه جدا شده دارند، با درمان های محافظه کارانه درمان شده اند. با این حال گاهی استمرار درد رخ می دهد، از جمله:

•   جداشدگی شدید بوده و سبب جابجایی ترقوه شده است.

•   فرد آرتریت شانه دارد.

•   سایر ساختارهای شانه مثل عضله شانه گردان نیز آسیب دیده باشد.

زمان مراجعه به پزشک

اگر درد مداوم در سمت استخوان ترقوه داشتید حتماً به پزشک خود مراجعه کنید.
 

روش های تشخیصی

روش های تشخیصی:

شانه جدا شده معمولاً می تواند در طول معاینات بالینی مشخص شود. گاهی عکس برداری با اشعه ایکس می تواند تشخیص را تأیید کرده و شدت جراحت را مشخص کند. اما در بسیاری از افرادی که شانه جدا افتاده دارند، عکس برداری با اشعه ایکس در مراحل اولیه اغلب طبیعی است.

روش های درمانی:

•   استراحت. پرهیز از فعالیت هایی که درد شانه را تشدید می کنند، به ویژه حرکات دست ها که بر شانه اثر می گذارد. احتمالاً از شما خواسته می شود به طور موقت دست خود را تکان ندهید و به گردن بیاویزید تا فشار از روی شانه ها برداشته شود و بهبود تسریع گردد.

•   یخ. یخ می تواند درد و تورم شانه را کاهش دهد. استفاده از کمپرس سرد و هر بار به مدت 20-15 دقیقه توصیه می شود.

•   کار درمانی. ورزش های کششی و استقامتی می تواند به حفظ و بازیابی قدرت و حرکت شانه ها کمک کند.

•   جراحی و سایر رویکردهای درمانی. اگر درد پایدار بوده یا جداشدگی شدید باشد، ممکن است جراحی مد نظر قرار گیرد. جراحی می تواند تاندون های پاره شده را ترمیم کرده و سر جای خود قرار دهد و یا استخوان های آسیب دیده را ثابت کند.

درمان دارویی

بیشتر افراد پس از درمان های خانگی بطور کامل بهبود می یابند. جدا شدگی در میزان اندک می تواند طی چند هفته بهتر شود. برای درمان جدا شدگی های شدیدتر احتمالاً چند هفته تا چند ماه زمان نیاز است. ممکن است همواره برجستگی بزرگی روی شانه آسیب دیده حس کنید اما بر توانایی عملکرد شانه ها اثری ندارد.

مسکن های ضد درد بدون نسخه از جمله استامینوفن، ایبوپروفن و ناپروکسن می تواند درد شانه ها را کم کند.