سرطان پستانbreast cancer

عوامل خطر

منظور از عامل خطر در سرطان پستان، هر موردی است که احتمال ابتلاء به سرطان پستان را در شما افزایش می‌دهد. اما لزوماً، دارا بودن یک یا حتی چند عامل خطر سرطان پستان بدین معنی نیست که شما دچار سرطان پستان خواهید شد.

بسیاری از زنانی که مبتلاء به سرطان پستان می‌شوند، هیچ گونه عامل خطر شناخته‌شده‌ای ندارند، غیر از این مورد که مونث هستند.

عواملی که در ارتباط با افزایش احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان می‌باشند، عبارتند از:

•    جنسیت: احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در زنان بیشتر از مردان می‌باشد.

•    افزایش سن: خطر ابتلاء به سرطان پستان همچنانکه سن شما بالاتر می‌رود، افزایش می‌یابد.

•    سابقه شخصی (فردی) سرطان پستان: اگر قبلا دچار سرطان پستان در یک پستان شده‌اید، احتمال خطر اینکه در پستان دیگر مبتلاء به سرطان شوید، افزایش می‌یابد.

•    سابقه فامیلی (خانوادگی)سرطان پستان: اگر بیماری سرطان پستان در مادر، خواهر یا دخترتان تشخیص داده شده، خصوصاً در سنین جوانی، احتمال خطر ابتلاء به این بیماری در شما افزایش می‌یابد. با این حال، اکثریت افرادی که در  آنها سرطان پستان تشخیص داده شده، سابقه فامیلی یا خانوادگی این بیماری را ندارند.

•    ژن‌های موروثی که احتمال خطر ابتلاء به سرطان را افزایش می‌دهد: جهش‌ و موتاسیون در برخی از ژن‌هایی که احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهند، می‌تواند از والدین به بچه‌ها انتقال یابد. رایج‌ترین موتاسیون ژنی، به ژن سرطان پستان یک و ژن سرطان پستان دو نسبت داده می‌شود. این ژن‌ها می‌توانند احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان و سایر سرطان‌ها را در شما به مقدار زیادی بالا ببرد،  اما وقوع سرطان را حتمی نمی‌سازد.

•    قرار گرفتن در معرض اشعه: اگر به عنوان یک کودک یا یک فرد بالغ جوان، تحت درمان با اشعه در ناحیه سینه خود هستید، احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در شما افزایش می‌یابد.
•    چاقی: چاق بودن احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان را در شما افزایش می‌دهد.

•    شروع عادت ماهانه در سنین پایین‌تر: شروع عادت ماهانه قبل از سن 12 سالگی احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان را در شما بالا می‌برد.

•    شروع یائسگی در سنین پایین‌تر: اگر یائسگی در شما در سنین پایین‌تری رخ داده، احتمالاً بیشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان پستان می‌باشید.

•    به دنیا آوردن فرزند در سنین بالاتر: ‌ احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در زنانی که اولین فرزند خود را بعد از سن 35 سالگی به دنیا می‌آورند، افزایش می‌یابد.

•    نداشتن سابقه حاملگی: احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در زنانی که هرگز باردار نشده‌اند، بیشتر از زنانی است که یک یا چند حاملگی داشته‌اند.

•    هورمون درمانی بعد از دوره یائسگی: زنانی که برای درمان علائم و نشانه‌های یائسگی، از داروهای هورمونی حاوی ترکیبات استروژن و پروژسترون استفاده می‌کنند، احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در آنها افزایش می یابد. زمانی‌که این داروها را قطع نمایند، خطر این احتمال کاهش پیدا می‌کند.

•    نوشیدن الکل: نوشیدن الکل احتمال خطر ابتلاء به سرطان را افزایش می‌دهد.

زمان مراجعه به پزشک

اگر متوجه وجود توده یا سایر تغییرات در پستان خود شدید، حتی اگر آخرین ماموگرافی شما طبیعی بوده است، هر چه سریعتر به پزشک خود مراجعه کنید.

روش های تشخیصی

روش های تشخیصی:

آزمایشات و مراحلی که برای تشخیص سرطان پستان به کار می‌روند عبارتند از:
•    آزمایش پستان: پزشک شما جهت بررسی و تشخیص هر گونه توده یا ناهنجاری دیگر هر دو پستان شما را معاینه خواهد کرد.

•    ماموگرافی: ماموگرافی روش عکسبرداری از پستان شما با استفاده از اشعه ایکس است. به طور عادی ماموگرافی جهت غربالگری سرطان پستان به کارمی‌رود. اگر در این غربالگری وضعیت غیرطبیعی مشاهده و شناسایی گردد، ممکن است پزشکتان جهت ارزیابی و بررسی بیشتر آن نابهنجاری، انجام یک ماموگرافی تشخیصی را توصیه کند.

•    سونوگرافی پستان: در روش اولتراسوند (سونوگرافی) از امواج صوتی برای ارائه تصاویری از عمق ساختمان بدن استفاده می‌شود. ممکن است این روش به تمایز قائل شدن بین توده جامد و یک کیست پر از مایع کمک کند.

•    جداسازی و بیرون آوردن نمونه‌ای از سلول‌های پستان جهت انجام آزمایش (بیوپسی): نمونه‌های بیوپسی جهت آنالیز و تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می‌شود، جایی‌که در آنجا متخصصین تصمیم می‌گیرند که آیا سلول‌ها سرطانی هستند یا خیر. همچنین  نمونه بیوپسی برای تصمیم ‌گیری در مورد نوع سلول‌هایی که درگیر سرطان پستان هستند، وخامت و تهاجمی ‌بودن‌‌ (درجه) سرطان، آنالیز می‌گردد، و اینکه آیا سلول‌های سرطانی گیرنده‌های هورمونی دارند یا گیرنده‌های دیگری که ممکن است گزینه‌های درمانی(انتخاب نوع درمان) شما را تحت تاثیر قرار دهند.

•    ام آر آی: در دستگاه ام آر آی از یک آهنربا و امواج رادیویی برای خلق تصاویری از قسمت‌های داخلی پستان استفاده می‌شود. قبل از انجام ام‌آرآی پستان، یک تزریق ماده حاجب برای شما انجام خواهد شد.

بسته به موقعیت و شرایط شما، ممکن است آزمایشات و سایر اقدامات نیز برایتان استفاده گردد.

طبقه‌بندی (مرحله‌بندی) سرطان پستان:
زمانیکه پزشکتان تشخیص داد مبتلا به سرطان پستان هستید، بعد از آن جهت تعیین وسعت و مرحله سرطان شما اقدام خواهد کرد. تعیین درجه سرطان شما برای تصمیم‌گیری جهت  پیش‌آگهی بیماری شما و نیز بهترین گزینه درمانی کمک می‌نماید. ممکن است اطلاعات کاملی در مورد نوع سرطان شما تا بعد از متحمل شدن جراحی پستان شما در دسترس نباشد.

آزمایشات و اقداماتی که ممکن است برای تعیین نوع سرطان پستان در شما به کار رود شامل موارد زیر باشد:
•    آزمایشات خون، مثل شمارش کامل خون
•    انجام ماموگرام در پستان دیگر جهت جستجوی علائم سرطان
•    ام‌ آر ‌آی پستان
•    اسکن استخوان
•    سی‌تی‌اسکن توموگرافی کامپیوتری
•    پت اسکن

همه زنان به تمام این آزمایشات و اقدامات نیاز نخواهندداشت و پزشک شما آزمایشات مناسب را بسته به شرایط به‌خصوص و ویژه شما انتخاب می‌کند.

دامنه تغییرات مراحل سرطان سینه از 0 تا IV متغیر است، که درجه  0 مشخص می‌کند سرطان جزئی و غیرتهاجمی است. مرحله IV سرطان پستان، که سرطان پستان جابجاشونده (متاستاتیک) نیز نامیده می‌شود، اشاره به سرطانی دارد که به سایر نواحی بدن گسترش یافته است.

روش های درمانی:

پزشک گزینه‌های درمانی مربوط به سرطان پستان در شما را با توجه به در نظر گرفتن موارد زیر تعیین می‌نماید: نوع سرطان پستان در شما، مرحله و درجه آن، اینکه آیا سلول‌های سرطانی نسبت به هورمون‌ها حساس هستند یا خیر و سلامت کلی شما. بیشتر زنان متحمل عمل جراحی سرطان پستان می‌شوند و همچنین سایر درمان‌های دیگر مثل شیمی‌درمانی، هورمون‌درمانی و یا رادیوتراپی را نیز دریافت می‌کنند.

گزینه‌های درمانی بسیاری جهت درمان سرطان پستان وجود دارند، و همچنانکه در حال تصمیم‌گیری دشوار و پیچیده جهت انتخاب درمان خود هستید، این امکان وجود دارد که گیج و سردرگم شوید. حتماً به دنبال نظر و عقیده دیگری از یک متخصص پستان در یک مرکز درمانی دیگر نیز باشید. در این میان با سایر زنان که به تصمیمات مشابه شما رسیده‌اند، نیز صحبت کنید.
جراحی سرطان پستان
اعمال جراحی که جهت سرطان پستان به‌کار می‌رود شامل موارد زیر است:
•    برداشت قسمت سرطانی پستان (لومپکتومی): در جریان لومپکتومی، جراح  غده (تومور) و حاشیه کوچکی از بافت سالم دورادور را جدا کرده و برمی‌دارد. بسته به نوع آن لومپکتومی برای غده‌های کوچکتر اختصاص داده می‌شود.

•    برداشت کل پستان (ماستکتومی): در بیشتر روش‌های ماستکتومی،تمامی بافت پستان برداشته می‌شود، شامل لوبول‌ها،مجاری، بافت چربی و مقداری پوست شامل نوک پستان و حلقه رنگین دور نوک پستان (ماستکتومی ساده). در ماستکتومی، پوست روی پستان جهت بهبود و پیشرفت در نوسازی و ظاهر پستان، دست نخورده باقی می‌ماند.

•    برداشت تعداد محدودی از غدد لنفاوی (بیوپسی غدد لنفاوی  اصلی یا سنتینل Sentinel): برای تعیین این مورد که آیا سرطان به غدد لنفاوی شما انتشار پیدا کرده یا خیر جراح با شما در مورد اثر برداشت و خارج نمودن غدد لنفاوی که لنف را از تومور شما دریافت می‌کنند، مشورت خواهد کرد. اگر در این غدد لنفاوی، توده های سرطانی دیده نشود، شانس پیدا کردن سرطان در هر یک از غدد لنفی باقیمانده، کم است و دیگر نیازی به خارج کردن و برداشتن غدد لنفاوی دیگر نمی‌باشد.

•    برداشت چندین غدد لنفاوی (غدد لنفاوی متعدد) (برداشت غدد لنفاوی زیر بغل): اگر در غدد لنفاوی اصلی، سرطان تشخیص داده شد، جراح با شما در مورد نقش برداشت و خارج نمودن سایر غدد لنفاوی موجود در زیر بغل شما، بحث و گفتگو خواهد کرد.

•    برداشت هر دو پستان: بعضی از زنان که مبتلا  به سرطان در یک پستان هستند، در صورتیکه احتمال خطر زیادی در ابتلاء به سرطان در پستان دیگر خود داشته باشند، ممکن است بخواهند پستان سالم خود را نیز خارج نمایند (ماستکتومی پروفیلاکتیک کانترالترال).

با پزشک خود در مورد احتمال خطر این ابتلاء، همراه با فواید و خطرات این اقدام صحبت نمایید.

عوارض ناشی از عمل جراحی سرطان پستان، به روش‌هایی که انتخاب کرده و خواسته‌اید بستگی دارد. جراحی احتمال خونریزی و عفونت را به همراه دارد.

بعضی از زنان بعد از جراحی، می‌خواهند پستان خود را ترمیم کنند. با جراح خود در این مورد صحبت کنید. در نظر داشته باشید قبل از انجام جراحی، به یک جراح پلاستیک مراجعه نمایید. انتخاب‌هایی که دارید ممکن است شامل ترمیم با کاشت پستان مصنوعی باشد یا ترمیم و نوسازی با استفاده از بافت خود شخص. این اعمال جراحی می‌تواند در همان زمان ماستکتومی صورت گیرد یا در زمان و تاریخ دیگری.

درمان با اشعه (پرتو درمانی)
در روش رادیوتراپی یا پرتو درمانی، برای کشتن و از بین بردن سلول‌های سرطانی، از پرتوهای انرژی با قدرت بالا استفاده می‌شود، مانند اشعه ایکس. بسته به نوع سرطان در رادیوتراپی از یک دستگاه بزرگ که هدف آن پرتاب پرتوهای انرژی به بدن شماست، استفاده می‌شود(رادیوتراپی خارجی). اما درمان با اشعه می‌تواند با قرار دادن مواد رادیواکتیو در داخل بدن شما نیز انجام گیرد (براکی‌تراپی).

رادیوتراپی خارجی، عموماً بعد از انجام لومپکتومی، جهت آن دسته از سرطان‌های پستانی که در مراحل اولیه قرار دارند، استفاده می‌شود. همینطور پزشکان ممکن است انجام رادیوتراپی را بعد از ماستکتومی، در مورد سرطان‌های وسیع‌تر  و پیشرفته‌تر پستان و یا سرطان‌هایی که به غدد لنفاوی انتشار یافته است نیز توصیه نمایند.

عوارض جانبی رادیوتراپی شامل خستگی، جوش و تحریکات پوستی قرمز رنگ شبیه به آفتاب‌سوختگی در محلی که اشعه آنجا را هدف قرار داده، می‌باشد. همچنین ممکن است بافت سینه متورم ویا سفت‌تر به نظر برسد.  ندرتاً ممکن است مشکلات جدی‌تری مانند آسیب به قلب و شش‌ها اتفاق افتد و یا به ندرت سرطان‌های مجدد در منطقه تحت درمان ایجاد شود.

شیمی‌درمانی
در روش شیمی‌درمانی، برای نابودی سلول‌های سرطانی از دارو استفاده می‌شود. اگر این احتمال خطر در مورد سرطان شما وجود داشته باشد که به سایر نقاط بدنتان انتشار یابد و یا احتمال خطر بازگشت و عود مجدد را داشته باشد، پزشکان ممکن است برای کاهش احتمال عود سرطان، شیمی‌درمانی را توصیه نمایند. این روش به عنوان شیمی‌درمانی سیستمیک تکمیلی و کمک کننده شناخته می‌شود.

گاهی شیمی‌درمانی در زنانی که تومورهای وسیع‌تر و بزرگتر پستان دارند، قبل از انجام عمل جراحی صورت می‌گردد. هدف، کوچک کردن تومور به اندازه‌ای است که  با عمل جراحی بتوان آن را راحت‌تر برداشت.

همچنین شیمی‌درمانی در زنانی که سرطان تقریباً به سایر نقاط بدنشان سرایت کرده و منتشر گردیده استفاده می‌شود. ممکن است شیمی‌درمانی برای کمک به کنترل سرطان و کاهش هر گونه عوارض به وجود آمده از آن نیز توصیه شود. عوارض جانبی شایع شیمی‌درمانی شامل ریزش مو، تهوع، استفراغ، خستگی و افزایش خطر ایجاد و گسترش عفونت می‌باشد. اثرات جانبی که به ندرت دیده می‌شود می‌تواند شامل یائسگی پیش از موعد و زودرس، آسیب به قلب و کلیه‌ها، آسیب به اعصاب، و ندرتاً سرطان سلول‌های خونی باشد.

درمان دارویی

هورمون‌‌درمانی (درمان با هورمون):

هورمون‌‌درمانی، یا صحیح‌تر این است که واژه درمان از طریق مسدود کردن هورمون‌ها را به‌کار بریم، اغلب برای درمان آن دسته از سرطان‌های پستانی به کار می‌رود که به هورمون‌ها حساس هستند. گاهی اوقات پزشکان به این نوع سرطان‌ها به عنوان سرطان‌های گیرنده مثبت استروژنی و گیرنده مثبت پروژسترونی اشاره می‌کنند. هورمون‌‌درمانی می‌تواند بعد از جراحی و یا سایر درمان‌ها برای کاهش خطر برگشت و یا عود مجدد سرطان در شما استفاده شود. اگر سرطان پیش از این انتشار یافته باشد، آن را کاهش داده، مهار و کنترل می‌نماید.

درمان‌هایی که در هورمون‌‌درمانی می‌توانند استفاده شوند شامل موارد زیر است:
•    داروهایی که مانع رسیدن و پیوستن هورمون‌ها به سلول‌های سرطانی می‌شوند: داروهای تعدیل‌کننده  گیرنده‌های استروژنی انتخابی SERM از طریق مسدود کردن استروژن و مانع شدن آن از رسیدن و پیوستن به گیرنده‌های استروژنی سلول‌های سرطانی، عمل کرده، رشد تومورها را آهسته و کند کرده  و سلول‌های سرطانی را کشته و از بین می‌برند.

این داروها که می‌توانند هم در زنان قبل از دوران یائسگی و هم بعد از دوران یائسگی استفاده شوند، شامل تاموکسیفن، رالوکسیفن (اویستا)، و توره‌میفن (فارستون) می‌باشند.

عوارض جانبی احتمالی شامل: گرگرفتکی، عرق شبانه و خشکی واژن می‌باشند. خطرات احتمالی مهم‌تر شامل: لخته شدن خون، سکته، سرطان رحم و آب مروارید (کاتاراکت) هستند.

•    داروهایی که از ساخت استروژن در بدن، بعد از دوران یائسگی جلوگیری می‌کنند: این داروها که بازدارنده‌های آروماتاز نامیده می‌شوند، مانع عمل آنزیمی در بدن می‌شوند که آندروژن را به استروژن تبدیل می‌کند. این داروها فقط در زنانی که مرحله بعد از یائسگی را می‌گذرانند، موثر است. بازدارنده‌های آروماتاز، شامل آناستروزول (آریمیدکس)، لتروزول (فمارا)، و اگزمستان (آرومازین) است.

عوارض جانبی شامل گرگرفتگی، عرق شبانه، خشکی واژن، درد ماهیچه و مفاصل و نیز افزایش احتمال خطر نازک شدن استخوان (استئوپروز) می‌باشد.

•    دارویی که گیرنده‌های استروژنی را جهت تخریب و انهدام هدف قرار می‌دهد: داروی فولوسترانت (فازلودکس)، گیرنده‌های استروژنی روی سلول‌های سرطانی را مسدود کرده و به سلول‌ها علامت می‌دهد تا گیرنده‌ها را نابود کنند. فولوسترانت در زنانی که دوران بعد از یائسگی را می‌گذرانند، استفاده می‌شود.

اثرات و عوارض جانبی که ممکن است اتفاق افتد شامل تهوع، گرگرفتگی و درد مفاصل می‌باشد.

•    جراحی یا داروهایی که برای متوقف کردن تولید هورمون‌ در تخمدان‌ها استفاده می‌شود: در زنانی که قبل از دوره یائسگی به سر می‌برند، جراحی یا برداشت تخمدان‌ها یا استفاده از داروهایی که تخمدان‌ها را از ساخت استروژن باز می‌دارند، می‌تواند یک درمان هورمونی موثر و قابل اجرا باشد.

داروهای هدف‌دار و نشان‌دار:

در روش درمان با این نوع داروها، به ناهنجاری‌های مشخص و معینی در داخل سلول‌های سرطانی حمله می‌شود. داروهای نشان‌دار تاییدشده جهت درمان سرطان پستان عبارتند از:

•    تراستوزوماب (هرسپتین): بعضی از انواع سرطان، مقادیر زیادی از یک پروتئین به نام رسپتور فاکتور رشد انسانی 2 (HER2) را  می‌سازند،که به سلول‌های سرطانی پستان کمک می‌کنند که رشد کرده و زنده بمانند.  اگر سلول‌های سرطانی پستان در شما، مقادیر زیادی از (HER2) را تولید کنند، ممکن است تراستوزوماب این پروتئین را مسدود کرده و موجب از بین رفتن سلول‌های سرطانی شود. اثرات و عوارض جانبی استفاده از این دارو ممکن است شامل سردرد، اسهال، و مشکلات قلبی باشد.

•    پروتوزوماب (پرجتا): پروتوزوماب (HER2) را هدف قرار داده، و استفاده از آن در سرطان پستان متاستاتیک  به همراه تراستوزوماب و شیمی درمانی مورد تائئید قرار گرفته است. این نوع همراهی و ترکیب درمانی، برای زنانی که تا کنون درمان‌های دارویی دیگری برای سرطان خود دریافت نکرده‌اند، اختصاص داده می‌شود. عوارض جانبی استفاده از پروتوزوماب ممکن است شامل اسهال، ریزش مو، و مشکلات قلبی باشد.

•    آدو تراستوزوماب امتانزین (کادسیلا): این دارو ترکیب تراستوزوماب، با یک داروی کشنده سلولی می‌باشد. وقتی این داروی ترکیبی داخل بدن می‌شود، تراستوزوماب به پیدا کردن سلول‌های سرطانی کمک می‌کند، چون به سمت (HER2 ) جذب و کشیده می‌شود. سپس قسمت کشنده سلولی دارو، وارد عمل شده، به سمت سلول‌های سرطانی رها و پخش می‌شود. ممکن است آدو- تراستوزوماب امتازین،  گزینه درمانی مناسبی برای زنانی که سرطان پستان متاستاتیک دارند و پیش از این تراستوزوماب و شیمی‌درمانی را تجربه کرده‌اند باشد.

•    لاپاتینیب (تی‌کرب): لاپاتینیب نیز (HER2) را مورد هدف قرار داده و برای استفاده در سرطان‌های پستان متاستاتیک (تهاجمی و جابه جا شونده) و یا پیشرفته، مورد تایید قرار گرفته است. لاپاتینیب می‌تواند به همراه شیمی‌درمانی و یا هورمون‌درمانی، استفاده شود. اثرات جانبی بالقوه استفاده از این دارو شامل، اسهال، دست و پای دردناک، تهوع و مشکلات قلبی باشد.

•    بواسیزوماب (آواستین): این دارو، جهت درمان سرطان پستان، دیگر مورد تایید نمی‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که گرچه ممکن است  این دارو رشد سرطان سینه ر ا کند و آهسته کند، ولی به نظر نمی‌رسد که مدت و زمان حیات و زنده ‌ماندن را افزایش دهد.

درمان جایگزین

درمان‌های جایگزین:

درمان‌های متعددی جهت معالجه و مداوای سرطان پستان کشف گردیده است. اما در این میان درمان‌های تکمیلی و جایگزینی (پیشنهادی) دیگری نیز ممکن است برای غلبه بر عوارض ناشی از درمان بیماری، به شما کمک نماید، که البته باید با درمان‌ پزشک شما هماهنگ  باشد.

درمان‌های جایگزین (پیشنهادی) در مورد خستگی:  
بسیاری از بازماندگان و نجات‌یافتگان سرطان پستان، در طی درمان و نیز بعد از درمان بیماری خود، خستگی شدیدی تجربه و تحمل می‌کنند، که می‌تواند برای سال‌ها ادامه یابد. درمان‌های جایگزین و تکمیلی هنگامی‌که با درمان و مراقبت اصلی پزشک شما هماهنگ  گردد، ممکن است برای رفع و تسکین این خستگی کمک‌کننده باشد.

با پزشک خود درباره موارد زیر صحبت نمایید:
•    ورزش ملایم و سبک:در صورت دریافت پاسخ مثبت از پزشکتان، ورزش ملایم و سبکی را چند بار در هفته شروع نمایید، و اگر با آن احساس راحتی کردید، آن را افزایش دهید. پیاده‌روی، شنا، یوگا، تای‌چی را در نظر داشته باشید.

•    مدیریت استرس: کنترل  استرس و فشار روانی زندگی روزانه خود را در دست بگیرید و به آن نظارت داشته باشید. از روش‌های کاهش استرس کمک بگیرید، مانند شل کردن عضلات، تصویرسازی و تجسم فکری، صرف وقت با دوستان و اعضاء خانواده.

•    بیان و ابراز احساسات: فعالیتی را جستجوکنید که به شما اجازه دهد در مورد احساسات خود بنویسید و یا صحبت نمایید. مثل نوشتن در یک مجله، شرکت در یک گروه حمایتی و یا صحبت به عنوان یک مشاور.
حمایت و پشتیبانی:

اینکه تشخیص داده شود شما مبتلا به سرطان پستان هستید، می‌تواند سخت و طاقت‌فرسا باشد و درست زمانیکه شما سعی بر این دارید تا با این ضربه و ترس‌های مربوط به آینده خود کنار بیایید، از شما خواسته می‌شود تصمیمات مهمی در مورد درمان خود اتخاذ کنید. هر زنی، راه خاص خود را در کنار آمدن و مواجهه با تشخیص سرطان پستان پیدا می‌کند. تا آن موقع که بیابید چه به کار شما می‌آید، ممکن است موارد زیر به شما کمک نماید:

•    بیاموزید در مورد سرطان پستان نیاز به دانستن چه مواردی دارید: اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری در مورد سرطان پستان خود داشته باشید، از پزشک خود درباره جزئیات سرطان، نوع، مرحله و وضعیت گیرنده‌های هورمونی سوال کنید. در مورد منابع خوب در دسترس، که اطلاعات به روز و جدید درباره گزینه‌ها و انتخاب‌های درمانی شما در آنها وجود دارد سوال کنید.

دانستن هرچه بیشتر درباره سرطان و گزینه‌های درمانی آن، این امکان را به شما می‌دهد تا در هنگام تصمیم‌گیری در مورد انتخاب گزینه درمانی خود، احساس اطمینان و دلگرمی بیشتری داشته باشید. البته هنوز هم زنانی هستند که ممکن است نخواهند جزئیاتی راجع به سرطان خود بدانند. اگر این‌گونه احساس می‌کنید، اجازه دهید پزشکتان نیز آن را بداند.

•    با دیگر بازماندگان از سرطان پستان صحبت کنید: ممکن است صحبت کردن با سایر زنان مبتلا به سرطان پستان مفید و دلگرم کننده باشد.

•    با دوستان و اعضاء خانواده ارتباط نزدیک داشته باشید: دوستان و اعضاء خانواده شما، در طول درمان بیماری سرطان، می‌توا نند یک شبکه حمایتی بسیار محکم و قوی تهیه و تدارک ببینند. هنگامیکه با اطرافیان خود شروع به صحبت در مورد بیماری خود می‌کنید، احتمالاً پیشنهاد‌های کمک کننده بسیاری دریافت خواهید کرد. از پیش در مورد مسائلی که ممکن است برای آنها به کمک احتیاج داشته باشید، فکر کنید، مثلاً احتیاج به صحبت با شخصی در زمانیکه روحیه خوبی ندارید و یا نیاز به فردی که برای تهیه غذا به شما کمک نماید.

•    صمیمیت و نزدیکی خود را با شریک زندگی‌تان حفظ نمائید: ممکن است سرطان پستان تصویر ذهنی شما را از زیبایی ظاهر تحت تاثیر قرار دهد و آن را تغییر دهد و نیز اعتماد به نفس شما را در برقراری ارتباط نزدیک و صمیمی کاهش دهد. با شریک زندگی خود در مورد این احساس عدم امنیت و احساسات دیگر خود صحبت کنید.

پیشگیری

کاهش احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در زنانی که این احتمال خطر در آنها متوسط است: ایجاد تغییراتی در زندگی روزانه، ممکن است احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان را در شما کاهش دهد. سعی کنید:

•    از پزشک خود در مورد غربالگری سرطان پستان سوال کنید: با پزشک خود در این مورد که چه زمانی آزمایشات غربالگری سرطان پستان و آزمایشاتی از قبیل آزمایشات بالینی پستان و ماموگرام را شروع کنید، صحبت نمایید.

با پزشک خود درباره فوائد و خطرات احتمالی غربالگری صحبت کنید. با کمک پزشک خود می‌توانید تصمیم بگیرید که کدامیک از استراتژی‌های  غربالگری سرطان پستان مناسب شما می‌باشد.

•    با پستان‌های خود از طریق معاینه خودآزمایی آشنا و مانوس شوید: از پزشکتان بخواهید تا به شما نشان دهد که چگونه باید پستان‌های خود را جهت بررسی وجود هر گونه توده یا سایر علامات غیرطبیعی در آنها، معاینه کنید. روش معاینه خودآزمایی پستان، نمی‌تواند از ابتلاء به سرطان پستان پیشگیری کند، اما ممکن است در زمینه بهتر فهمیدن تغییرات طبیعی و نرمالی که پستان‌های شما متحمل می‌شوند و مشخص نمودن هرگونه علامت و نشانه غیرطبیعی در آنها به شما کمک کند.

•    از  مصرف الکل خودداری کنید.

•    دربیشتر روزهای هفته ورزش کنید:  هدفتان حداقل انجام ورزش به مدت 30 دقیقه در روز، آنهم در بیشتر روزهای هفته باشد. اگر این اواخر فعال نبوده‌اید، از پزشکتان بپرسید آیا برای شما مشکلی وجود ندارد که ورزش را به آرامی شروع نمایید.

•    هورمون‌تراپی بعد از دوره یائسگی را محدود نمایید: ممکن است ترکیبات هورمون درمانی، احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان را افزایش دهد. با پزشک خود در مورد فواید و خطرات احتمالی هورمون‌تراپی صحبت کنید. بعضی از زنان، در طول دوران یائسگی خود متحمل علائم و نشانه‌هایی می‌شوند که مایه زحمت و مخل آسایش آنها است و برای آنان، ممکن است افزایش احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان، به منظور تسکین علامات و نشانه‌های یائسگی، قابل قبول باشد. ‌به منظور کاهش احتمال خطر سرطان پستان، از پایین‌ترین مقدار و دوز هورمون‌تراپی که امکان‌پذیر می‌باشد، آن‌هم برای کوتاه‌ترین زمان، استفاده کنید.

•    وزن خود را در محدوده سلامتی حفظ نمایید: اگر وزن شما در محدوده سلامتی می‌باشد، سعی کنید آن را در همین محدوده حفظ نمایید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، از پزشک خود در مورد راه‌ حل‌های راهبردی مناسب، جهت دستیابی به آن سوال کنید. مقدار کالری دریافتی روزانه خود را کاهش دهید و میزان فعالیت و ورزش روزانه را آرام آرام افزایش دهید.

کاهش احتمال خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که این احتمال در آنها بالا است:

اگر پزشک، سابقه خانوادگی شما و سایر عوامل را ارزیابی کرده، و به این نتیجه رسیده که احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در شما بالا است، گزینه‌هایی برای کاهش این احتمال، شامل موارد زیر می‌باشد:

•    داروهای پیشگیری‌کننده (کموپریونشن) (شیمی‌درمانی پیشگیری): داروهای مسدودکننده استروژنی؛ ممکن است به کاهش احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان کمک کنند. گزینه‌های انتخابی شامل تاموکسیفن و رالوکسیفن (اویستا) می‌باشند. بازدارنده‌های آروماتاز نیز چنین نقشی را در زنانی که احتمال خطر ابتلاء در آنان بالا است، نشان می‌دهند.

این داروها با خود خطر بروز یک‌سری عوارض و اثرات جانبی را به همراه دارند، بنابراین پزشکان آنها را برای زنانی اختصاص می‌دهند، که احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در آنها بسیار بالا است.در مورد فواید و خطرات احتمالی، با پزشک خود صحبت نمایید.

•    جراحی‌های پیشگیری‌کننده: زنانی که احتمال خطر ابتلاء به سرطان پستان در آنها بسیار بالا می‌باشد، ممکن است این انتخاب را انجام دهند که پستان‌های سالم آنها، توسط عمل جراحی برداشته شود (ماستکتومی پروفیلاکتیک). همچنین ممکن است جهت کاهش احتمال خطر ابتلاء به هر دو سرطان پستان و تخمدان، آنان بخواهند تخمدان‌های سالمشان نیز برداشته  شوند (اوفورکتومی پروفیلاکتیک).