التهاب پروستات (پروستاتیت)Prostatitis

عوامل خطر

عوامل خطر پروستاتیت شامل:

• جوان یا میانسال بودن
• داشتن سابقه‌ی پروستاتیت
• داشتن عفونت در مثانه یا در لوله‌هایی که مایع منی و ادرار را به آلت تناسلی انتقال می‌دهند (مجرای ادراری).
• داشتن ضایعه‌ی لگنی مانند آسیب ناشی از دوچرخه سواری یا اسب سواری
• استفاده از لوله در مجرای ادراری برای تخلیه‌ی مثانه (سوند ادراری)
• داشتن اچ آی وی/ ایدز
• داشتن سابقه‌ی نمونه‌برداری از پروستات

عوارض

عوارض پروستاتیت می‌تواند شامل:

• عفونت باکتریایی در خون
• التهاب لوله‌ی پیچ خورده متصل  به پشت بیضه (اپیدیدیمیت)
• تجمع چرک در پروستات (آبسه پروستات)
• منی غیرطبیعی و ناباروی، که ممکن است در پروستاتیت مزمن اتفاق بیفتد.

شواهد مستقمی مبنی بر اینکه پروستاتیت می‌تواند منجر به سرطان پروستات شود وجود ندارد.

زمان مراجعه به پزشک

اگر درد در ناحیه‌ی لگن، مشکل و یا درد در زمان ادرار کردن، یا انزال دردناک دارید، پزشک خود را ملاقات کنید. بعضی از انواع پروستاتیت در صورت عدم درمان می‌تواند باعث بد‌تر شدن عفونت شود و یا مشکلات جدی‌تری برای سلامتی ایجاد کند.

روش های تشخیصی

روش‌های تشخیصی:

تشخیص پروستاتیت شامل رد شرایط دیگری است که می‌توانند باعث ایجاد علائم در شما شود و همین‌طور تعیین نوع پروستاتیتی است که شما به آن مبتلا هستید. پزشک شما در مورد سابقه‌ی پزشکی و علائم شما سوال خواهد کرد. او همچنین معاینه‌ی فیزیکی انجام خواهد داد که شامل معاینه‌ی دیجیتالی رکتال است. آزمایش‌های تشخیص اولیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش ادرار: پزشک ممکن است یک نمونه از ادرار شما را آنالیز کند تا  نشانه‌های عفونت در ادرار را بررسی نماید. همچنین ممکن است یک نمونه از ادرار را  به آزمایشگاه بفرستد تا اگر عفونت دارید مشخص شود.
• آزمایش خون: پزشک ممکن است نمونه‌ای از خون شما را از نظر نشانه‌های عفونت و دیگر مشکلات پروستات مورد آزمایش قرار دهد.
• ماساژ پروستات: در موارد نادر، پزشک ممکن است پروستات شما را ماساژ دهد و ترشحات را آزمایش کند.
• تست‌های تصویربرداری: در بعضی موارد، پزشک ممکن است سی‌تی اسکن از مجاری ادراری و پروستات یا سونوگرافی از پروستات را درخواست دهد. تصاویر سی‌تی اسکن نسبت به اشعه‌ی ایکس اطلاعاتی با جزئیات بیشتر فراهم می‌کنند. سونوگرافی تصویری است که توسط امواج اولتراسوند ایجاد می‌شود.

براساس علائم و نتایج آزمایش، پزشک شما ممکن است نتیجه بگیرد که یکی از انواع پروستاتیت زیر را دارید:

• پروستاتیت باکتریایی حاد: اغلب توسط گونه‌های رایج باکتریایی ایجاد می‌شود. این نوع از پروستاتیت عموماً به صورت ناگهانی شروع می شود و باعث ایجاد علائم و نشانه‌هایی مانند آنفلوآنزا می‌شود، مانند تب، لرز، تهوع و استفراغ.
• پروستاتیت باکتریایی مزمن: زمانی که آنتی‌بیوتیک‌هها‌ها ‌ها باکتری ایجاد کننده پروستاتیت را از بین نبرند. عفونت می‌تواند مجدد عود کند و یا به سختی درمان شود. بین وقوع پروستاتیت باکتریایی مزمن، شما ممکن است علائمی نداشته باشید یا علائم جزئی داشته باشید.
• پروستاتیت مزمن/ سندرم درد لگنی مزمن: این نوع از پروستاتیت - رایج ترین نوع آن- دلیل باکتریایی ندارد. اغلب دلیل دقیق شناسایی نمی‌شود. برای برخی از مردان علائم در طول زمان باقی می‌ماند. برای برخی دیگر در طول زمان علائم کمتر و بیشتر می‌شود.
• پروستاتیت التهابی بدون علامت: این نوع از پروستاتیت علائمی ایجاد نمی‌کند و معمولاً به صورت تصادفی و زمانی که شما به دلیل دیگری آزمایش می‌شوید مشخص می‌شود. به درمان نیاز ندارد.

درمان دارویی

درمان پروستاتیت به علت اصلی آن بستگی داشته و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آنتی‌بیوتیک‌ها: این‌ها رایج‌ترین درمان تجویز شده برای پروستاتیت می‌باشند. پزشک داروی شما را بر اساس نوع باکتری ایجاد کننده‌ی عفونت انتخاب می‌کند. اگر علائم شدید دارید، ممکن است به آنتی‌بیوتیک داخل وریدی نیاز داشته باشید. به احتمال زیاد شما به مصرف آنتی‌بیوتیک خوراکی به مدت چهار تا شش هفته نیاز دارید. اما در صورت ابتلا به پروستاتیت مزمن یا عود کننده ممکن است به درمان طولانی‌تر نیاز داشته باشید.
• بلوکه کننده‌های آلفا: این داروها به شل شدن گردن مثانه و فیبر‌های عضلانی که پروستات را به مثانه متصل می‌کنند کمک می کنند. این درمان ممکن است علائمی مانند ادرار دردناک را کاهش دهد.
• عوامل ضدالتهابی: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی ممکن است به بهتر شدن شما کمک کنند.

درمان جایگزین

شیوه‌ی زندگی و درمان‌های خانگی

موارد زیر ممکن است برخی علائم پروستاتیت را کاهش دهد:

• استفاده از حمام گرم یا استفاده از پد گرم
• محدود کردن و یا اجتناب کردن از الکل، کافئین و غذاهای تند و اسیدی، که می‌توانند مثانه شما را تحریک کنند.
• اجتناب کردن از فعالیت‌هایی که می‌توانند پروستات شما را تحریک کنند، مانند نشستن طولانی مدت یا دوچرخه سواری.
• دریافت مقدار زیادی نوشیدنی بدون کافئین. این امر می‌تواند موجب شود که شما بیشتر ادرار کنید و به خارج شدن باکتری‌ها از مثانه کمک می‌کند.

درمان‌های جایگزین

بعضی ازدرمان‌های جایگزین که کاهش علائم در پروستاتیت را سبب می‌شوند، عبارتند از:

• بیوفیدبک: یک متخصص بیوفیدبک از سینگال‌ها استفاده می‌کند تا به شما کنترل بر روی عملکردهای مخصوص بدن و پاسخ‌های بدن  مانند شل کردن عضلات را آموزش دهد.
• طب سوزنی: این روش شامل قرار دادن سوزن‌های بسیار نازک از طریق پوست شما تا اعماق نقاط مختلف بدن است.
• داروهای گیاهی و مکمل‌ها: شواهدی مبنی بر اینکه گیاهان و مکمل‌ها باعث بهبود پروستاتیت می‌شوند وجود ندارد، هرچند بسیاری از مردان از آنها استفاده می‌کنند. بعضی درمان‌های گیاهی برای پروستاتیت شامل چمن چاودار، یک ترکیب شیمیایی پیدا شده در چای سبز، پیاز و دیگر گیاهان و عصاره‌ی گیاه نخل است.

در مورد استفاده از درمان‌های جایگزین و مکمل‌ها با پزشک خود صحبت کنید.