سرطان ریهLung cancer

عوامل خطر

برخی موارد ممکن است احتمال ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد. برخی از این عوامل قابل کنترل هستند مانند ترک سیگار و باقی آنها تحت کنترل نیستند مانند استعداد فامیلی. عوامل خطر ابتلا به سرطان ریه شامل موارد زیر است:

• استعمال سیگار: خطر ابتلا به سرطان ریه با تعداد سیگارهای مصرفی در روز و تعداد سالهایی که فرد سیگار کشیده است افزایش می یابد. ترک سیگار در هر سنی می تواند به طور بارزی خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

• مواجهه ثانویه با سیگار: حتی اگر فردی سیگاری نباشد اما در مجاورت دود سیگار قرار بگیرد احتمال ابتلا در وی افزایش می یابد.

• مواجهه با گاز رادون: رادون طی تجزیۀ طبیعی اورانیوم در خاک، صخره ها و آب تولید می شود و بخشی از هوای تنفس شده توسط انسان ها را تشکیل می دهد. سطوح نا امن رادون ممکن است در ساختمان ها و منازل تجمع یابد. کیت های تست رادون می تواند مشخص کند که آیا میزان گاز رادون موجود در فضای ساختمان یا منزل در حد امن است یا خیر. در صورتی که این مقدار بیش از میزان امن باشد می توان اقدامات درمانی لازم را انجام داد.

• مواجهه با آزبست و دیگر مواد شیمیایی: مواجهه با آزبست و دیگر مواد سرطان زا در محیط کار مانند آرسنیک، کروم و نیکل نیز می تواند احتمال ابتلا به سرطان ریه را به ویژه در افراد سیگاری افزایش دهد.

• سابقۀ خانوادگی سرطان ریه: احتما ابتلا به این بیماری در افرادی که والدین، خواهر، برادر یا فرزند آنها به سرطان ریه مبتلا شده باشند، بیشتر است.

عوارض

سرطان ریه می تواند شامل عوارض زیر باشد:

• تنگی نفس: در صورتی که مجاری اصلی هوایی توسط سرطان مسدود شود افراد تنگی نفس پیدا می کنند. سرطان همچنین ممکن است موجب تجمع آب در اطراف ریه ها شده و اتساع کامل و راحت ریه ها را در هنگام دم با مشکل مواجه سازد.

• سرفۀ خونی: سرطان ریه ممکن است سبب خونریزی مجاری هوایی  و در نتیجه سرفۀ خونی شود.گاهی خونریزی شدیدی رخ می دهد. البته برای درمان خونریزی راه حل هایی وجود دارد.

• درد: سرطان ریۀ پیشرفته که در سلول های پوشانندۀ ریه و دیگر نقاط بدن مانند استخوان ها انتشار یافته باشد، می تواند منجر به درد شود. در صورت احساس درد به پزشک خود اطلاع دهید. درد ممکن است در ابتدا خفیف و متناوب باشد اما بعدها مداوم خواهد شد. داروها، پرتو درمانی و دیگر درمان ها می تواند برای بهبود درد کمک کننده باشد.

• تجمع مایعات در قفسۀ سینه: در سرطان ریه ممکن است مایعات در اطراف مناطق درگیر تجمع یابد. تجمع مایعات در قفسۀ سینه می تواند منجر به تنگی نفس شود. برای درمان این مشکل می توان مایعات را از قفسۀ سینه خارج نمود و احتمال بروز تجمع مجدد مایعات در قفسۀ سینه را کاهش داد.

• انتشار سرطان به سایر بافت ها (متاستاز): اغلب سرطان های ریه به بافت های دیگر بدن مانند مغز یا استخوان ها منتشر می شود. انتشار سرطان بسته به محل انتشار می تواند منجر به درد، تهوع، سردرد و دیگر علائم شود. زمانی که سرطان به سایر بافت ها منتشر شود معمولاً درمان امکان پذیر نیست و فقط می توان درمان هایی جهت کاهش علائم و کمک به طولانی تر کردن امید به زندگی انجام داد.

زمان مراجعه به پزشک

در صورت داشتن هر گونه علائمی که باعث نگرانی شما می شود به پزشک مراجعه کنید. چنانچه سیگاری هستید و قادر به ترک آن نیستید به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است راهکارهایی برای ترک سیگار مانند دارو یا استفاده از جایگزین های نیکوتین ارائه دهد.

روش های تشخیصی

روش های تشخیصی:

آزمایش برای افراد سالم
برخی از ارگان ها انجام آزمایش سالانۀ سی تی اسکن  را برای افراد سالم که در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند را توصیه می کنند. در صورتی که فرد 55 سال یا بیشتر دارد و یا سابقۀ استعمال سیگار را داشته باشد بهتر است در مورد انجام غربالگری سرطان ریه با پزشک خود مشورت کند. برخی مطالعات نشانگر آن اند که غربالگری سرطان ریه منجر به تشخیص به موقع و حفظ جان فرد می شود. اما مطالعات دیگر نشان می دهند که غربالگری باعث آشکار شدن دیگر شرایط خوش خیم و نگرانی بی مورد می شود.

آزمایشات تشخیص سرطان ریه
در صورتی که فرد علائمی داشته باشد که احساس کند به سرطان ریه مبتلا شده است، پزشک می تواند با تجویز آزمایش هایی وجود سلول های سرطانی را شناسایی کند. پزشک ممکن است به منظور تشخیص سرطان ریه، آزمایش های زیر را تجویز کند:

• آزمایشات تصویر برداری: تصویربرداری اشعۀ ایکس می تواند وجود یک گره یا تودۀ غیرطبیعی را مشخص کند. آزمایش سی تی اسکن نیز بثورات کوچک موجود در ریه ها را که از طریق تصویربرداری اشعۀ ایکس مشخص نمی شود، آشکار می سازد.

• بررسی میکرسکوپی ترشحات سینه: در صورتی که سرفه های شخص حاوی خلط و ترشحات دستگاه تنفسی باشد بررسی آن در زیر میکروسکوپ می تواند سلول های سرطانی را نشان دهد.

• نمونه برداری از بافت (بیوپسی): ممکن است نمونه ای از سلول های غیرطبیعی از بافت ریه جدا شود که به این عمل بیوپسی می گویند. پزشک ممکن است بیوپسی را به روش های گوناگون انجام دهد، مانند برونکوسکوپی که طی آن پزشک نواحی غیرطبیعی ریه را با استفاده از هدایت یک لوله از گلو به ریه انجام بررسی می کند و یا مدیاستینوسکوپی که طی آن وسایل جراحی از طریق ایجاد برشی در انتهای گردن به پشت قفسۀ سینه هدایت می شوند و نمونه ای از گره های لنفاوی برداشته می شود و همچنین بیوپسی سوزنی که در آن پزشک از طریق تصاویر اشعۀ ایکس یا سی تی اسکن یک سوزن را وارد دیوارۀ قفسۀ سینه می کند و از بافت ریه نمونه ای تهیه می کند. نمونۀ بیوپسی ممکن است از مناطق مختلفی مانند گره های لنفاوی و یا دیگر مناطقی که بیماری به آنجا پخش شده است برداشته شود مانند کبد.

مراحل مختلف سرطان ریه
زمانی که ابتلا به سرطان ریه در فرد تشخیص داده می شود، پزشک مرحلۀ پیشرفت بیماری را مورد بررسی قرار می دهد. دریافتن این موضوع به پزشک در انتخاب بهترین روش درمانی کمک می کند. آزمایشات تعیین مرحلۀ بیماری ممکن است شامل آزمایشات تصویربرداری باشد که طی آن پزشک می تواند متوجه شود که آیا بیماری به سایر بافت ها سرایت کرده است یا خیر. این آزمایشات شامل سی تی اسکن، ام آر آی، توموگرافی اشعۀ پوزیترون (پی ای تی) و اسکن استخوان می باشد. ممکن است هر آزمایشی در هر فرد مفید نباشد بنابراین در این مورد پزشک تصمیم می گیرد.

مراحل مختلف پیشرفت سرطان ریه عبارتند از:

• مرحلۀ 1: در این مرحله سرطان محدود به ریه است و به گره های لنفاوی سرایت نکرده است. عموماً قطر تومور کوچکتر از 5 سانتی متر است.

• مرحلۀ 2: در این مرحله تومور بیش از 5 سانتی متر است و ممکن است تومورهای کوچکتری ساختارهای مجاور مانند دیوارۀ قفسۀ سینه، دیافراگم یا سلول های پوشش دهندۀ اطراف ریه ها را درگیر کرده باشد. همچنین ممکن است سرطان به گره های لنفاوی مجاور پخش شده باشد.

• مرحلۀ 3: در این مرحله تومور ممکن است خیلی بزرگ شده باشد و به اندام های اطراف ریه نیز حمله کرده باشد. در این مرحله ممکن است در گره های لنفاوی سایر بافت های دور از ریه نیز تومور های کوچکی دیده شود.

• مرحلۀ 4: در این مرحله سرطان از یک ریه به ریۀ دیگر و دیگر اندام ها پخش شده است.

سرطان سلول های کوچک ریه ممکن است محدود یا گسترده باشد. در نوع محدود سرطان محدود به یک ریه است و در نوع گسترده سرطان در ناحیۀ بیش از یک ریه گسترش یافته است.

روش های درمانی:

پزشک بر اساس عوامل متعددی راه درمانی را انتخاب می کند. مانند سلامت کلی، نوع و مرحلۀ پیشرفت بیماری و همچنین ترجیح خود بیمار. درمان ها شامل جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و استفاده از داروهای هدفدار می باشد. در برخی موارد ممکن است فرد تمایلی به درمان نداشته باشد. برای مثال زمانی که فرد حس می کند فواید درمان به عوارض جانبی ناشی از آن نمی ارزد. در این مواقع پزشک ممکن است فقط درمان هایی برای راحت تر بودن فرد مانند تسکین درد و تنگی نفس تجویز کند.

جراحی
طی جراحی جراح تودۀ سرطانی و مناطق سالم مرز تودۀ سرطانی را برمی دارد. اقدامات جراحی به منظور برداشت سرطان ریه شامل موارد زیر است:

• برش گُوه ای: برای برداشتن بخش کوچکی از ریه که حاوی تومور است.
• برش قطعه ای: برای برداشتن قطعه ای از ریه اما نه تمام لوب.
• لوبکتومی: برای برداشتن تمام لوب یکی از ریه ها
• پونومونکتومی: برداشتن کل ریه.

در صورتی که فرد تحت عمل جراحی قرار گیرد، ممکن است جراح گره های لنفاوی قفسۀ سینه را نیز بردارد تا آنها را از نظر ابتلا به سرطان بررسی کند. جراحی سرطان ریه ممکن است خطر خونریزی و عفونت را در پی داشته باشد. بعد از جراحی امکان تنگس نفس وجود دارد. در صورتی که بخشی از بافت ریه برداشته شده باشد، به مرور زمان باقی بافت ریه شروع به گسترش میکند و ترمیم می یابد و تنفس راحت تر می شود. پس از جراحی تمرینات تنفسی به فرد داده می شود تا تنفس اش بهبود یابد.

شیمی درمانی
در شیمی درمانی از داروهایی برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود. معمولاً یک یا چند داروی شیمی درمانی از طریق وریدی یا به طور دهانی به فرد داده می شود. ترکیبی از داروها طی دوره هایی از درمان برای چند هفته یا چند ماه و وقفه هایی جهت بهبود انجام می گیرد.

معمولاً شیمی درمانی پس از جراحی به منظور از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده به کار می رود. همچنین ممکن است پیش از جراحی برای کوچکتر کردن سرطان و آسانتر نمودن برداشتن آن به کار گرفته شود. در برخی موارد شیمی درمانی ممکن است برای تسکین درد یا بهبود سایر علائم در مراحل پیشرفته انجام شود.

پرتو درمانی
در پرتودرمانی از اشعۀ پرقدرتی مانند اشعۀ ایکس برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود. پرتودرمانی می تواند به طور مستقیم از طریق اشعۀ بیرونی ریه ها را هدف بگیرد و یا ممکن است از طریق سوزن یا کاتتر درون بدن و نزدیکی بافت مورد نظر قرار داده شود. پرتودرمانی ممکن است پس از جراحی مورد استفاده قرار بگیرد و یا به عنوان اولین اقدام درمانی در مواردی که جراحی ممکن نیست انجام شود. در افرادی که مبتلا به سرطان پیشرفته هستند ممکن است از پرتودرمانی برای کاهش درد و علائم بیماری استفاده شود.

در افرادی که سرطان ریۀ آنها بسیار کوچک است نوعی از پرتودرمانی به کار می رود که طی آن اشعه های زیادی از زوایای گوناگون به سرطان ریه تابانده می شود. این روش استریوتاکتیک نام دارد. استریوتاکتیک معمولاً در کنار درمان های دیگر کامل می شود. در برخی موارد خاص، ممکن است برای درمان تومورهای کوچک جایگزین جراحی شود.

مطالعات بالینی
مطالعات بالینی آن دسته از مطالعات هستند که بر اساس درمان های تجربی سرطان ریه شکل می گیرند. ممکن است شخص برای شرکت در این مطالعات تمایل داشته باشد. به خصوص اگر روش های درمانی به کار برده در مورد او مفید نبودهو یا انتخاب های محدودی برای درمان داشته باشد. روش های به کار گرفته شده در مطالعات درمانی، جزو جدیدترین ابداعات هستند اما تضمینی نیست که حتماً منجر به درمان بیماری شوند. بنابراین شخص در این مورد باید با دقت تصمیم بگیرد. شرکت در مطالعات بالینی ممکن است به پزشکان در یافتن راهی مؤثر برای درمان این بیماری در آینده کمک کند.

درمان های تسکین دهنده
افراد مبتلا به سرطان ریه اغلب علائم ناخوشایند بیماری و عوارض درمان را تجربه می کنند. درمان های حمایتی و تسکین دهنده بخشی از درمان است که هدف آن تسکین علائم و عوارض ناشی از بیماری و درمان است. در یک مطالعه افرادی که مبتلا به سرطان ریۀ پیشرفته بودند و بلافاصه پس از تشخیص از درمان های تسکین دهنده و حمایتی استفاده کردند، طول عمر بیشتری نسبت به سایرین که فقط از شیمی درمانی یا رادیوتراپی استفاده می کردند، داشتند. این افراد خلق و خوی بهتری داشتند و کیفیت زندگی شان بالاتر بود. این افراد به طور متوسط حداقل سه ماه بیشتر از سایرین زنده ماندند. این نوع درمان کمک می کند تا تحمل درمان سرطان قابل تحمل تر شود.

درمان دارویی

درمان با داروهای هدفمند

این نوع درمان از درمان های جدیدتر است که ناهنجاری های خاصی را در سلول های سرطانی هدف می گیرد. انتخاب های درمانی با داروهای هدفمند شامل موارد زیر است:

• بِواسیزوماب (آواستین): بواسیزوماب به وجود آمدن منشأ جدید خونرسانی به تومور را متوقف می سازد، آن دسته از رگ های خونی که اکسیژن و مواد غذایی تومور را تأمین می کنند و به آن امکان رشد می دهند. بِواسیزوماب معمولاً به صورت ترکیبی با شیمی درمانی به کار می رود و به عنوان درمانی برای سرطان ریۀ پیشرفته و عودکننده مورد تأئید است. بواسیزوماب خطر خونریزی، تشکیل لختۀ خون و بالا رفتن فشارخون را در پی دارد.

• ارلوتینیب (تارسِوا): ارلوتینیب ناقلین شیمیایی صادرکنندۀ سیگنال های رشد و تقسیم سلول های سرطانی است را متوقف می کند. ارلوتینیب در مورد افرادی با سرطان پیشرفته و عودکننده که ناشی از جهش های خاص ژنتیکی است، به کار می رود. سلول هایی که از سرطان ریه برداشته می شود از نظر مفید بودن دارو بر بهبودی آن مورد بررسی قرار می گیرند. برخی عوارض جانبی ارلوتینیب عبارتند از: تحریک و خارش پوستی و اسهال. معمولاً افراد سیگاری از ارلوتینیب کمتر از افراد غیرسیگاری بهره مند می شوند.

• سیریزوتینیب (زالکوری): سیریزوتینیب آن دسته از میانجی های شیمیایی که به سلول های سرطانی اجازۀ رشد غیر کنترل شده و عمر طولانی مدت می دهند را مهار می کند. سیریزوتینیب در افرادی با سرطان پیشرفته و عودکننده که ناشی از جهش های خاص ژنتیکی است به کار می رود. آزمایشگاه های خاصی تعیین می کنند که آیا شخص دچار اینگونه جهش های ژنتیکی خاص هستند یا خیر. برخی از عوارض جانبی این دارو عبارتند از: تهوع و اختلالات بینایی مانند دو بینی یا تاری دید.

اصلاح شیوه زندگی

سازگاری با تنگی نفس:
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان ریه دچار تنگی نفس هستند. درمان هایی مانند اکسیژن رسانی و داروهایی در دسترس هستند تا احساس بهتری به فرد دهند اما این درمان ها همیشه برای رفع مشکل فرد کفایت نمی کنند. برای سازگاری بهتر با تنگی نفس شاید موارد زیر مفید باشد:

• سعی کنید استراحت کنید و آرامش داشته باشید: تنگی نفس آزاردهنده به نظر می رسد اما ترس و نگرانی از آن فقط باعث سخت تر شدن تنفس می شود. سعی کنید ذهن خود را درگیر فعالیتی کنید که به آرامش شما کمک کند. به موسیقی گوش دهید، به مناظر طبیعی فکر کنید، مدیتیشن کنید و به عبادت مشغول شوید.

• وضعیتی را که در آن راحت هستید پیدا کنید: ممکن است خم شدن به جلو برای بهتر شدن احساس تنگی نفس کمک کننده باشد.

• بر روی تنفس خود تمرکز کنید: زمانی که احساس تنگی نفس می کنید سعی کنید ذهن خود را بر تنفستان متمرکز کنید. به جای آنکه سعی کنید ریه هایتان را با هوا پر کنید سعی کنید تا عضلات دیافراگم خود را تکان دهید و آنها را  کنترل کنید. سعی کنید دهانتان را هنگام تنفس ببندید و نفس کشیدنتان را با فعالیتی که انجام می دهید هماهنگ کنید.

• انرژی خود را برای موارد مهم ذخیره کنید: در صورتی که تنگی نفس داشته باشید معمولاً خیلی زود خسته خواهید شد. بنابراین سعی کنید فعالیت های غیرضروری را حذف کنید و انرژی خود را برای انجام فعالیت های ضروری حفظ نمائید. در صورتی که تنگی نفس تان بیشتر و بدتر می شود حتماً به پزشک خود اطلاع دهید زیرا راه های درمانی مختلفی برای درمان آن وجود دارد.

درمان جایگزین

درمان های جایگزین:

درمان های مکمل و جایگزین سرطان ریه نمی توانند سرطان را درمان کنند. اما اغلب قادرند علائم بیماری را تسکین دهند. پزشک می تواند بیمار را در سنجیدن فوائد درمان های مکمل و جایگزین یاری کند. در نظر گرفتن موارد زیر به افراد مبتلا به سرطان ریه پیشنهاد می شود:

• طب سوزنی: طی این روش یک متخصص کارآزموده سوزن های کوچکی را در نقاط معینی وارد بدن می کند. طب سوزنی ممکن است به کاهش درد و عوارض ناشی از درمان سرطان مانند تهوع و استفراغ کمک کند اما هیچ شواهدی مبنی بر مؤثر بودن آن بر بهبود سرطان وجود ندارد. طب سنتی در صورتی که توسط یک فرد موثق و ماهر انجام شود روشی امن است. از پزشکتان بخواهید یک فرد واجد صلاحیت را به شما معرفی کند. طب سوزنی در افرادی که دچار کم خونی اند یا از رقیق کننده های خون استفاده می کنند امن نیست.

• هیپنوتیزم: هیپنوتیزم نوعی درمان است که فرد را در یک حالت آرامش قرار می دهد. این روش معمولاً توسط درمانگرهایی انجام می شود که از طریق انجام تمرینات و سؤالاتی فرد را به افکار مثبت و خوشآیند وا می دارند. هیپنوتیزم معمولاً اضطراب، تهوع و درد را در این بیماران کاهش می دهد.

• ماساژ: طی این روش فرد ماساژ دهنده معمولاً به کمک دست های خود پوست و ماهیچه ها را تحت فشار قرار می دهد. ماساژ می تواند باعث رفع درد و اضطراب در افراد مبتلا به سرطان شود. برخی متخصصین ماساژ به طور ویژه برای ماساژ دادن افراد مبتلا به سرطان آموزش دیده اند. از پزشک خود بخواهید یک ماساژدهندۀ ذی صلاح را به شما معرفی کند. ماساژ نباید دردناک باشد. و ماساژ دهنده نباید مناطق تومور و اطراف آنرا تحت فشار قرار دهد.  در افرادی که دچار کم خونی اند یا از رقیق کننده های خون استفاده می کنند ماساژ درمانی توصیه نمی شود.

• مراقبه (مدیتیشن): مراقبه زمانی است که فرد بر روی موضوعی خاص مانند یک ایده، یک تصویر یا یک صدا تمرکز می کند. شاید مراقبه باعث کاهش استرس و افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان شود. مراقبه را می توان به صورت فردی و یا تحت نظر یک مربی انجام داد.

• یوگا: یوگا ترکیبی از حرکات کششی ملایم، تنفس عمیق و تمرکز است. یوگا می تواند به خواب بهتر در افراد مبتلا به سرطان کمک کند. یوگا معمولاً اگر توسط یک مربی آموزش دیده انجام گیرد بی خطر است. اما فرد باید از انجام حرکاتی که ممکن است آسیب رسان باشد اجتناب کند. کلاس های یوگا در بسیاری از باشگاه های تناسب اندام دایر است.

حمایت و پشتیبانی:

تشخیص ابتلا به سرطان در ابتدا فرد را بسیار تحت نظر قرار می دهد. با گذشت زمان شخص راه هایی برای سازش با این بیماری پیدا می کند. تا آن زمان موارد زیر ممکن است برای بیمار کمک کننده باشد:

• در مورد سرطان ریه اطلاعات کافی به دست آورید و در مورد درمان خود تصمیم بگیرید: از پزشک خود در مورد سرطان ریه، انتخاب های درمان و پیش آگهی بیماریتان سؤال کنید. هرچه بیشتر راجع به بیماریتان اطلاعات داشته باشید می توانید تصمیمات مطمئن تری اتخاذ کنید.

• ارتباط نزدیک خود را با دوستان و فامیل حفظ کنید: حفظ کردن ارتباط هایتان می تواند به شما کمک کند راحت تر با بیماریتان کنار بیائید. دوستان و نزدیکانتان حمایت های مورد نیاز مانند کمک به انجام کارهای خانه را تأمین می کنند. همچنین می توانند شما را از نظر عاطفی حمایت کنند.

• یک هم صحبت داشته باشید: یک شنوندۀ خوب بیابید که مشتاق به شنیدن حرف هایتان باشد و با او در مورد امیدها و ترس هایتان صحبت کنید. این شخص می تواند یکی از اعضای خانواده یا یک دوست باشد. صحبت با مشاور نیز می تواند مفید باشد.

پیشگیری

هیچ راهی پیشگیری از سرطان را تضمین نمی کند اما با انجام برخی کارها احتمال ابتلا کمتر می شود. مانند:

• سیکار نکشید: در صورتی که هیچ وقت سیگار نکشیده اید، مصرف آنرا شروع نکنید. با کودکانتان در مورد سیگار نکشیدن صحبت کنید و آنها را از خطر آن در ابتلا به سرطان آگاه سازید. از سنین کم در این مورد با فرزندانتان صحبت کنید تا آنها در برابر فشار های جامعه و چشم و هم چشمی های موجود واکنش مناسبی نشان دهند.

• سیگار کشیدن را ترک کنید: همین الآن سیگار کشیدن را متوقف کنید. حتی اگر سال ها سیگار می کشیده اید، ترک سیگار خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش می دهد. با پزشک خود در مورد راهکارهای ترک سیگار صحبت کنید. جایگزینی نیکوتین، داروها و گروه های حمایتی از جمله راهکارهای ترک سیگار هستند.

• از قرار گرفتن در معرض سیگار به طور ثانویه اجتناب کنید: در صورتی که همکار یا هم خانۀ شما سیگار می کشد، او را برای ترک سیگار ترغیب کنید. حداقل از وی بخواهید بیرون از محیط سیگار بکشد. از مناطقی که افراد در آن سیگار می کشند مانند برخی کافی شاپ ها و رستوران ها دوری کنید.

•  سطح رادون خانه را بررسی کنید: سطح رادون منزل را اندازه گیری کنید به ویژه اگر در منطقه ای سکونت می کنید که بالا بودن سطح رادون محتمل است. سطوح بالای رادون در منزل قابل برطرف کردن است.

• از مواد سرطان زا (کارسینوژن ها) در محل کار دوری کنید: از تماس با مواد شیمیایی سمی دوری کنید. برای مثال در صورتی که باید از ماسک استفاده کنید از کارفرمای خود بخواهید آنرا برایتان تهیه کند.

• رژیم غذایی سرشار از میوه ها و سبزیجات داشته باشید: رژیمی غذایی سالمی با میوه ها و سبزی های متنوع داشته باشید. منابع غذایی ویتامین ها و مواد معدنی نسبت به مکمل ها بهتر هستند. از مصرف مکمل های ویتامینی با دوز بالا اجتناب کنید زیرا ممکن است مضر باشند. برای مثال در مطالعه ای به افراد سیگاری مکمل کاروتن داده شد تا احتمال ابتلا به سرطان ریه در آنها کاهش یابد اما نتایج مطالعه نشان داد که با مصرف این مکمل ها احتمال ابتلا افزایش می یابد.

• در بیشتر روزهای هفته ورزش کنید: در صورتی که به طور منظم ورزش نمی کنید بهتر است به تدریج شروع کنید.