معیار تشخیص پرفشاری خون چیست؟
فشارخون نیرویی است که خون را در عروق خونی به حرکت درمی‌آورد. زمانی که این فشار بسیار بالا باشد پرفشاری خون نامیده می‌شود. پرفشاری خون خطر بیماری های قلبی – عروقی و بیماری کلیوی را افزایش می‌دهد.
فشارخون به صورت میلی‌متر جیوه اندازه‌گیری شده و به صورت دو عدد که فشارخون سیستولیک و فشارخون دیاستولیک نامیده می‌شوند، بیان می‌شود. فشارخون سیستولیک (عدد بزرگتر) مربوط به زمان ضربان قلب و فشارخون دیاستولیک (عدد کوچکتر) مربوط به فواصل بین ضربان‌ها و استراحت قلب است.
دستورالعمل‌های مربوط به سال 2003 پرفشاری خون را به صورت فشارخون بالاتر از 140/90 میلی‌متر جیوه تعریف کرده‌اند. در حال حاضر، انجمن قلب آمریکا (AHA) در این تعریف تجدید نظر کرده است. بر این اساس، فشارخون بالاتر از 130/80 میلی‌متر جیوه پرفشاری خون تعریف شده و فشارخون کمترا ز120/80 فشارخون طبیعی در نظر گرفته می‌شود.
در دستورالعمل جدید فشارخون سیستولیک بین 130 تا 139 میلی‌متر جیوه و فشارخون دیاستولیک بین 80 تا 89 میلی‌متر جیوه مرحله اول پرفشاری خون نامیده می‌شود. در این افراد تغییر سبک زندگی و در صورت لزوم دارو درمانی توصیه می‌شود. فشارخون بالاتر از 140/90 میلی‌متر جیوه مرحله دوم پرفشاری خون نامیده می‌شود. در این افراد تغییر سبک زندگی و دریافت حداقل 2 عدد دارو توصیه می‌شود. فشارخون بالاتر از 180/120 میلی‌متر جیوه بحران پرفشاری خون نامیده می‌شود. این بیماران به دارو درمانی سریع و در صورت آسیب اندام‌ها به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارند.
افراد با فشارخون طبیعی باید سبک زندگی سالم اتخاذ کنند و به صورت سالانه فشارخون خود را اندازه‌گیری نمایند. افراد مبتلا به پرفشاری خون علاوه بر تغییر در سبک زندگی باید هر 3 تا 6 ماه یکبار فشارخون خود را اندازه‌گیری کنند.
هدف AHA از این بازنگری افزایش آگاهی در مورد خطرات ناشی از پرفشاری خون و پیشگیری از این خطرات قبل از بروز مشکلات جدی‌تر است.
منبع:
Paul K. Whelton et al. Journal of the American College of Cardiology 2017.
نظرات بسته شده است.