قطع داروهای کاهنده ی کلسترول و افزایش خطر پارکینسون

بر اساس نتایج یک مطالعه ی جدید نشان داه شد که قطع داروی کاهنده ی کلسترول می توان  با افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون همراه باشد. مطالعات پیشین روابط میان داروهایی با عنوان استاتین ها و خطر بیماری پارکینسون را مورد ارزیابی قرار دادند و نتایج ضدو نقیضی گزارش کردند. مطالعه ی اخیر بر روی 43810 شهروند تایوانی انجام شد، که با وجود دریافت استاتین ها به بیماری پارکینسون مبتلا نبودند. به طور کلی پزشکان پس از رسیدن مقادیر کلسترول به میزان هدف داروی مصرفی را قطع می کنند که با استانداردهای درمانی ایالات متحده همخوانی ندارد. بدین منظور در این مطالعه، تفاوت افرادی که داروی استاتین را قطع کردند در مقایسه با کسانی که به خوردن دارو ادامه دادند، در بروز بیماری پارکینسون مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه تفاوت بین دو نوع استاتین مشخص شد. خوردن انواع چربی دوست آن ها ( لیپوفیلیک) یا محلول در چربی آن ها از قبیل سیم- واستاتین (simvastatin ) و آترواستاتین (atorvastatin ) با کاهش خطر پارکینسون همراه است، در حالی که هیچ ارتباطی بین انواع آب دوست آن ها( هایدروفیلیک) یا محلول در آب، از قیبل پاراواستاتین (pravastatin ) و روزوواستاتین (rosuvastatin ) وجود نداشت. کسانی که خوردن استاتین ها محلول در چربی را قطع کردند، نسبت به آن هایی که مصرف آن را ادامه دادند، در حدود 58 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری پارکینسون قرار گرفتند، به بیان دقیق تر 65/2 مورد به ازای هر یک میلیون نفر در روز. این نتایج پس از تطابق های مرتبط با بیماری هایی از قبیل دیابت و فشار خون بالا نیز یکسان گزارش شد. علاوه بر این در این مطالعه نشان داده شد که شیوع پارکینسون در افرادی که هر دو نوع استاتین ها را دریافت می کنند چگونه است، بر این اساس برای استاتین های محلول در چربی به ازای هر یک میلیون نفر، 68/1 مورد به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند و برای استاتین های محلول در آب 25/3 مورد پارکینسون به ازای هر یک میلیون نفر گزارش شد. در مجموع، استاتین ها محلول در چربی در مقایسه با استاتین های محلول در آب بهتر از سد خونی مغزی عبور می کنند.

منبع:

Yen-Chieh Lee, et al. Discontinuation of statin therapy associates with Parkinson disease: A population-based study. Neurology, 2013