تشخیص کاشکسی و از دست دهی عضلات در بیماران مبتلا به سرطان

حدود یک سوم بیماران مبتلا به سرطان به علت کاشکسی فوت می کنند. کاشکسی کاهش وزن ناخواسته است که اساساً از طریق از دست دهی عضلات و تغییرات متابولیکی مشخص می شود و به تنهایی از طریق افزایش دریافت مواد غذایی قابل درمان نیست. اخیراً در مطالعه ای محققان درصدد برآمدند با ارائه یک ابزار عملی برای پزشکان به منظور تشخیص آسان کاشکسی قبل از مرحله ای که این مشکل غیر قابل برگشت باشد، جان بیماران را نجات دهند.

سال هاست که پزشکان و محققان به دنبال درک و درمان بهتر این بیماری هستند. کاشکسی اغلب با پاسخ دهی ضعیف نسبت به درمان سرطان و افزایش بستری شدن در بیمارستان همراه است. بسیاری از بیماران نه به علت سرطان بلکه به علت تغییرات متابولیکی مهم بدن فوت می کنند. به عبارت دیگر عملکردهای طبیعی بدن متوقف می شود. در مراحل شدید کاشکسی کاهش وزن بسیار مهم است و مواد مغذی جذب نمی شوند یا به درستی توسط بیمار مورد استفاده قرار نمی گیرند. تشخیص زود هنگام کاشکسی در مراحل ابتدایی می تواند تاثیر بسزایی در پیش آگهی بیماری و کیفیت زندگی فرد داشته باشد. ابزاری که اخیراً به منظور تشخیص کاشکسی پیشنهاد شده است از 5 اندازه گیری بالینی و تست های آزمایشگاهی روتین شامل افزایش پروتئین واکنشگر C (CRP) یا لوکوسیت ها، کاهش آلبومین، کم خونی، دریافت غذایی (کم/ طبیعی)، کاهش وزن ≤5% یا  >5% طی 6 ماه گذشته و وضعیت عملکردی تشکیل شده است. محققان امیدوارند این ابزار برای سایر بیمارانی که به کاهش وزن ناشی از بیماری های مزمن  مانند ایدز، بیماری انسداد مزمن ریوی، ام اس، سل و … مبتلا هستند نیز قابل استفاده باشد.

منبع:

Vigano AAL  et al. Use of routinely available clinical, nutritional, and functional criteria to classify cachexia in advanced cancer patients. Clinical Nutrition, 2016.