چاقی و سرطان، حتی در صورت داشتن BMI طبیعی
آمارها در سه دهه گذشته نشانگر افزایش بی رویه چاقی در جوامع پیشرفته می باشند. نتیجه این افزایشِ بروز چاقی در دنیای امروزی، ریسک ابتلا به عوارضی نظیر دیابت، پرفشاری خون و سرطان را افزایش داده است. مطالعه ای که اولین تحقیق استفاده کننده از تصاویر مستقیم رادیوگرافی بافت چربی به جای نمایه توده بدن(BMI)، یا دور کمر میباشد، بر ارتباط بین چاقی و ریسک سرطان در جمعت مسن تمرکز کرده است. یافته های آن تاکید بر اثر منفی چاقی بر سلامت دراز مدت به ویژه در زنان و مردان مسن دارد .
مطالعه اخیر که در مجله Applied Physiology, Nutrition and Metabolism به چاپ رسیده است پیشنهاد می کند که میزان بالای چربی احشایی، حتی در صورت داشتن BMI سالم، مردان را در معرض ریسک سرطان قرار می دهد.
محققین به بررسی ارتباط بین بافت چربی و ریسک پیشرفت سرطان در 2519 بزرگسال مسن در یک مطالعه آینده نگر، مبتنی بر جمعیت تحت عنوان مطالعه ی "سلامت، پیری، و ترکیب بدن" پرداختند. آنها چربی تام و چربی بدن در ناحیه شکمی و ران از جمله چربی احشایی (چربی اطراف ارگان های درونی) و چربی زیرجلدی را با تصاویر رادیوگرافی اندازه گیری کردند. افراد به مدت 13 سال به لحاظ ابتلا به سرطان پیگیری شدند.
نتایج نشان دادندکه بافت چربی می تواند ریسک سرطان را به همراه داشته باشد و تفاوت جنسیتی در ارتباط با بافت چربی و ریسک سرطان دیده شد. درحقیقت چربی بیشتر، ریسک سرطان در مردان وزنان مسن را به همراه دارد. به عنوان مثال زنان با چربی تام بیشتر و چربی احشایی بیشتر، ریسک بالاتری از پیشرفت سرطان دارند. به ویژه چربی احشایی بیشتر در مردان، فاکتور خطر قوی برای بسیاری از انواع سرطان صرفنظر از BMI آنها بود. در مردان با بیشترین چربی احشایی در مقایسه با مردان دارای چربی احشایی ناچیز، ریسک بسیاری از سرطان ها تقریباً 3 برابر بود( مری، پانکراس، کولون و رکتوم، کلیه، تیروئید و مثانه). به علاوه پس از کنترل فاکتور BMI، ریسک برای چربی احشایی پرنگ تر و قوی تر شد.
نکته عملی: یافته های به دست آمده دیدگاه جدیدی نسبت به چاقی و سرطان در افراد مسن ارائه میدهد؛ درواقع نتایج پیشنهاد می کنند از آنجاییکه BMI شاخص کافی و دقیقی برای پیشگویی سلامتی نیست، لذا مداخلات با هدفگیری چربی احشایی در کنار ترویج وزن سالم بدن می تواند کاهش ریسک سرطان در آینده را در بر داشته باشد.
منبع:
Applied Physiology, Nutrition, and Metabolism, 2013, 10, 360
.
نظرات بسته شده است.