آیا مصرف شیرین بیان در بارداری سبب بروز اختلال نقص توجه و بیش فعالی می شود؟
شیرین بیان خواص دارویی دارد، به عنوان مثال زخم معده را تسکین می دهد اما محصولات مشتق شده از این گیاه عوارضی نیز به همراه دارد. به تازگی ارتباط مصرف شیرین بیان با کاهش باروری در زنان مورد بررسی قرار گرفته است و مطالعات نشان می دهند که مصرف این گیاه در بارداری می تواند با نقایص جنینی و نیز کاهش وزن هنگام تولد همراه باشد. در این مطالعه نیز به بررسی اثر مصرف شیرین بیان در بارداری بر عملکردهای شناختی و رفتاری جنین پرداخته شده است.
محققین نشان داده اند که ماده مؤثره ی شیرین بیان یک مهار کننده قوی برای دهیدروژنازهای 11- بتا هیدروکسی استروئید نوع 2 جفتی است. این آنزیم باعث مهار تولید گلوکوکورتیکوئیدهایی مثل کورتیزول می شود. به همین دلیل مصرف شیرین بیان با افزایش کورتیزول همراه است. افزایش مواجهه با گلوکوکورتیکوئیدها با بیماری های روانی مرتبط هستند.
برای بررسی اثرات شیرین بیان در دوران بارداری محققین اطلاعات 378 کودک با میانگین سنی 13 سال را مورد بررسی قرار دادند. اطلاعات میزان مصرف شیرین بیان در دوران بارداری مادران جمع آوری گردید و دریافت پایین به صورت کمتر از 249 میلی گرم در هفته و دریافت بالا به صورت بیشتر از 500 میلی گرم ماده مؤثره (معادل 250 گرم شیرین بیان) تعریف شد.
برای ارزیابی مشکلات روانی کودکان از چک لیست رفتاری کودکان استفاده گردید و تست عصبی روانی برای ارزیابی عملکرد شناختی آن ها بکار گرفته شد.
کودکانی که مادران آن ها در طول بارداری مصرف بالایی از شیرین بیان را داشتند عملکرد ضعیف تری در تست های حافظه نشان دادند. علاوه بر این، کودکانی که مادران آن ها شیرین بیان را به مقدار زیاد در بارداری مصرف نموده بودند، رفتارهای مرتبط با اختلال نقص توجه و بیش فعالی را بیشتر از خود نشان می دادند. محققین دریافتند که با افزایش مصرف شیرین بیان در بارداری، بلوغ دختران زودتر اتفاق می افتد.
به نظر می رسد اثر مهاری شیرین بیان بر آنزیم دهیدروژناز و افزایش تولید هورمون استرس کورتیزول سبب مشکلات تکاملی در جنین می شود.
نکته عملی: توصیه می شود مادران باردار از مصرف زیاد شیرین بیان در طول بارداری پرهیز نمایند.
منبع:
Katri Räikkönen et al. "Maternal Licorice Consumption During Pregnancy and Pubertal, Cognitive, and Psychiatric Outcomes in Children". American Journal of Epidemiology, 2017
نظرات بسته شده است.