آلودگی هوا و دیابت در کودکان

بر همین اساس محققان با مطالعه جدیدی که در مجله Diabetologia منتشر شده است به دنبال کشف ارتباط احتمالی بین آلودگی هوا و مقاومت به انسولین در کودکان می باشند. 

در این مطالعه جدید، نمونه خون ناشتا از 397 کودک 10 ساله جمع آوری شد. قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا با بررسی محل تولد کودکان تخمین زده شد. تراکم جمعیت منطقه و چندین عوامل مخدوش کننده از جمله وضعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده ، وزن و BMI با استفاده از یک مدل محاسبه شد. همچنین قرار گرفتن در معرض دود در خانه نیز مورد توجه قرار گرفت. اگر چه میزان سمیت بین آلاینده های هوا متفاوت می باشد، با این حال محققان اکسید کننده های قوی را که بطور مستقیم بر روی چربی ها ، پروتئین ها و یا بطور غیر مستقیم از طریق فعال شدن مسیرهای اکسیدان داخل سلولی عمل می کند مورد بررسی قرار دادند.

 محققان دریافتند که سطوح مقاومت به انسولین در کودکانی که  بیشتر  در معرض آلودگی هوا هستند 17% بالاتر است. نزدیکی به جاده و خیابانهای اصلی مقاومت به انسولین را 7% افزایش داده بود. استرس اکسیداتیو ناشی از قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا نیز ممکن است در توسعه مقاومت به انسولین نقش داشته باشد. مکانیسم احتمالی دیگر برای مقاومت به انسولین افزایش بیومارکرهای  التهابی با افزایش کوتاه مدت و بلند مدت قرار گرفتن  در معرض  ذرات معلق و دی اکسید نیتروژن و سرب می باشد. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آلودگی هوا سبب تولد نوزاد با وزن کم و محدودیت های رشد می شود  که عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع 2 شناخته شده است. 

نکته عملی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد منشاء توسعه دیابت در بزرگسالان ممکن است در اوایل زندگی آنها  از جمله قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا باشد. بنابراین توصیه می شود با انتقال به مکانهای پاکیزه و حداقل زمان قرار گرفتن در معرض ذرات معلق هوا از ابتلا به دیابت در بزرگسالی پیشگیری کرد.  

 

منبع:

 

  Diabetologia. August 2013, Volume 56, Issue 8, pp 1696-1704,