ورزش و ناباروری در مردان

یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه ارومیه اثر شدت ورزش را بر باروری مردان مورد ارزیابی قرار داد. بدین منظور 261 مرد سالم در محدوده سنی 25 تا 40 سال وارد مطالعه شدند. در زمان شروع مطالعه هیچ کدام از شرکت کنندگان برنامه منظم ورزشی نداشتند و یا بیش از 25 دقیقه طی 3 روز در هفته ورزش نمی کردند. این افراد به مدت 24 هفته به 4 گروه تقسیم شدند: 1) فعالیت مداوم با شدت متوسط (MICT)، دویدن بر روی تردمیل به مدت 30-25 دقیقه، 4-3 روز در هفته، 2) فعالیت مداوم با شدت بالا (HICT)، دویدن بر روی تردمیل به مدت 60-50 دقیقه، 4-3 روز در هفته، 3) فعالیت تناوبی با شدت متوسط (HIIT)، 15-10 مرتبه دویدن 1 دقیقه ای با فواصل استراحتی 1 دقیقه، 4) گروه کنترل که فعالیت ورزشی انجام نمی دادند.
مایع منی از نظر تعداد و تحرک اسپرم، مورفولوژی (شکل و اندازه)، میزان عوامل التهابی و پاسخ به استرس اکسیداتیو قبل، در حین و بعد از مطالعه  ارزیابی شد. اگرچه گونه های فعال اکسیژن در شرایط طبیعی در فرآیند لقاح نقش دارند اما اگر تحت کنترل نباشند می توانند اثر منفی بر کیفیت کلی اسپرم داشته باشند.
یافته ها نشان داد در 3 گروه اول نسبت به گروه کنترل کیفیت اسپرم بهبود یافته بود. بهترین نتایج در گروه MICT مشاهده شد. اما این نتایج طولانی مدت نبود. 1 هفته بعد از اتمام برنامه ورزشی تعداد و شکل اسپرم به وضعیت قبل از مطالعه بازگشت. تحرک اسپرم نیز 30 روز بعد کاهش یافت.
نتایج نشان می دهد که انجام ورزش یک استراتژی ساده، ارزان و موثر در بهبود کیفیت اسپرم در مردان بی تحرک است. هرچند تعداد اسپرم تنها دلیل ناباروری مردان نیست. ناباروری در مردان پیچیده بوده و تغییر شیوه زندگی ممکن است قادر به حل این مشکل نباشد.
منبع:

The effects of three different exercise modalities on markers of male reproduction in healthy subjects: a randomized controlled trial. Reproduction, 2016.