آتراکوریومAtracurium

Injection: 10mg/ml

• داروی کمکی در بیهوشی عمومی
•  تسهیل انتوباسیون داخل تراشه
•  شل کردن عضلات اسکلتی در خلال جراحی و ونتیلاسیون مکانیکی
• تهویه مکانیکی

• میاستنی‌گراو
•  حساسیت مفرط به دارو
•  اختلالات شدید الکترولیتی
• آسم

•  هیپوتانسیون، تاکیکاردی
• برافروختگی، اریتم، خارش، کهیر، راش.
• هیپوترمی، افزایش اختلال عملکرد ریه، دپرسیون تنفسی، ویزینگ، افزایش ترشحات برونکیال، برونکواسپاسم. 
• توجه: درصورت ایجاد واکنش افزایش‌حساسیت یا کلاپس قلبی و عروقی مصرف دارو باید متوقف شود.

مصرف در بارداری

گروه C:                
مطالعات حیوانی نشان دهنده اثرات جانبی بر روی جنین بوده اند، اما شواهد کافی در مورد انسان وجود ندارد. با اینحال، منافع استفاده از دارو در زنان باردار ممکن است از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

مصرف در شیردهی

• هنوز مشخص نشده که آیا آتروکوریوم در شیر مادر ترشح می‌شود یا خیر. در دوران شیردهی مصرف این دارو باید با احتیاط صورت گیرد.

علائم هشدار دهنده برای مراجعه به پزشک

•  درصورت ایجاد واکنش افزایش‌حساسیت یا کلاپس قلبی و عروقی مصرف دارو باید متوقف شود.

دوز مصرفی

داروی کمکی در بیهوشی عمومی؛ تسهیل انتوباسیون داخل تراشه؛ شل کردن عضلات اسکلتی در خلال جراحی و ونتیلاسیون مکانیکی

• دوزاژ بر حسب استفاده جهت بی‌حسی، نیاز فردی و پاسخ درمانی از فردی به فرد دیگر متغیراست. 
• بالغین و کودکان بزرگتر از 2 سال: در شروع، 0.4-0.5 mg/kg  از راه وریدی تزریق می‌شود. سپس دوز نگهدارنده

0.08-0.10 mg/kg ،  20  تا 40 دقیقه بعد از تجویز دوز اولیه تزریق می‌شود. دوز نگهدارنده بعداز این هر 12 تا 25 دقیقه تکرار می‌شود. 

• کودکان سنین یک ماه تا 2 سال: در شروع، هنگامی که بیمار تحت بیهوشی با هالوتان است 0.3-0.4 mg/kg  از راه وریدی تزریق می‌شود. ممکن است دوزهای نگهدارنده نیز لازم باشد.

تهویه مکانیکی

• بالغین: 5-9 mg/kg  در دقیقه، از راه انفوزیون مداوم وریدی تجویز می‌شود.

فارماکولوژی

• مکانیسم اثر: اثر شل‌کنندة عضلات اسکلتی: این دارو باعث کاهش پاسخ به استیل‌کولین در ملتقای عصبی ـ عضلانی می‌گردد.

فارماکوکینیتیک

• نیمه عمر: 20 دقیقه
• دفع: این دارو و متابولیتهای آن از راه ادرار و مدفوع دفع می‌شوند.

تداخل دارویی

• درصورتی‌که قبل از مصرف آتروکوریوم از بیهوشی عمومی، سوکسینیل‌کولین، آمینوگلیکوزیدها، پلی‌میکسین، کلیندامایسین، لیدوکائین، کینیدین، پروکائین‌آمید، داروهای مسدودکنندة گیرندة بتا آدرنرژیک، دیورتیکهای دفع‌کنندة پتاسیم و منیزیم استفاده شود، شدت و مدت فلج ایجاد شده افزایش خواهد یافت.