کاهش وزن و تری گلیسرید با مصرف پسته در رژیم!

ممکن است چنین به نظر رسد که مصرف مغزها(آجیل) به علت محتوای کالری و چربی بالایشان منجر به افزایش وزن و چاقی  می گردد، و مصرف آجیل در رژیم غذایی ایده خوبی نیست.  این در حالیست که شواهد علمی دال  بر آنند که مصرف متعادل و کنترل شده مغزها مفید است، و می تواند در جهت کاهش وزن و بهبود پروفایل چربی خون مفید باشد.

در همین راستا مطالعه ای در ژورنال J Am Coll Nutr به چاپ رسیده است، که این مطالعه به بررسی اثرات مصرف میان وعده پسته بر روی وزن و سطوح چربی شرکت کنندگان چاق (در شرایط محیط زندگی واقعی شان) پرداخت. شرکت کنندگان به طور تصادفی برای مدت 12 هفته به یکی از دو رژیم کاهش وزن ایزوکالریک(با کالری یکسان) تخصیص یافتند.  میزان کالری این رژیم ها 500 کیلو کالری در روز کمتر از میزان متابولیسم استراحت بود. هر کدام از این رژیم ها شامل یکی از عصرانه های؛ حاوی 53 گرم پسته(240 کیلوکالری – 31 نفر) یا حاوی 56 گرم بیسکویت نمکی (220 کیلوکالری– 28 نفر) بودند.
هر دو گروه در طی 12 هفته کاهش وزن یافتند، ولی تقاوت های آشکاری در تغییرات نمایه توده بدنی گروههای مصرف کننده پسته و بیسکویت نمکی وجود داشتند(نمایه توده بدنی در گروه مصرف کننده پسته از میانگین 1/30 به 8/28 رسید و نمایه توده بدنی گروه مصرف کننده بیسکویت نمکی از میانگین 9/30 به 3/30 رسید).  در هفته های 6 و 12 مطالعه، سطوح تری گلیسرید در افراد مصرف کننده پسته در مقایسه با گروه مصرف کننده بیسکویت نمکی واضحا کمتر بود. تفاوتهای آشکاری در کلسترول تام، کلسترول لیپو پروتئین با چگالی بالا(HDL)، کلسترول لیپو پروتئین با چگالی پایین(LDL)، انسولین یا گلوکز بین دو گروه وجود نداشت.
در افرادیکه کالری دریافتی شان را به منظور کاهش وزن کاهش داده اند، می توان پسته را به میزان کنترل شده و متعادل به عنوان یک میان وعده غذایی استفاده نمود، و نگرانی از بابت افزایش یافتن وزن نداشت. پسته در مقایسه با منابع کربوهیدرات تصفیه شده، اثرات مفیدی بر سطوح تری گلیسرید خون دارد.

نکته عملی:  شواهد علمی حاکی از آنند که مصرف پسته  به میزان کنترل شده و متعادل در رژیم لاغری بلامانع است و می تواند مزایایی را در جهت کاهش وزن و کاهش تری گلیسرید خون به همراه داشته باشد. البته به شرط آنکه  افراط نشود؛ مصرف روزانه حدود 50 گرم پسته کفایت می کند، و مصرف پسته خام  نیز سالم تر از پسته شور است.

منبع:

J Am Coll Nutr June 2010 vol. 29 no. 3 198-203