میتوتانMitotane

Tablet: 500mg

• کارسینومای بخش قشری فوق کلیه
• سندرم کوشینگ

در صورت وجود عفونت نباید مصرف شود.

• نارسایی بخش قشری غده فوق کلیه
• تیره شدن پوست
• اسهال
• سرگیجه
• خواب آلودگی
• کاهش اشتها
• افسردگی روانی
• تهوع و استفراغ
• بثورات جلدی
• خستگی

نکات قابل توصیه

• درمان اولیه تا زمانی که مقدار مصرف تثبیت شود، باید در بیمارستان صورت گیرد.
• معمولاً در بیماران تحت درمان با میتوتان درمان با گلوکوکورتیکوئیدها لازم می شود. پس از خاتمه درمان با میتوتان، تا زمانی که عملکرد بخش قشری غده فوق کلیه به حالت عادی برنگشته است، درمان با استروئیدها را باید ادامه داد.
• به نظر می رسد که درمان مداوم با حداکثر میزان قابل تحمل میتوتان موثرتر از درمان متناوب است.
• مدت درمان نیز به پاسخ های بالینی بستگی دارد. تنها 15 درصد بیمارانی که با حداکثر مقدار قابل تحمل به مدت 3 ماه درمان شده ولی به درمان پاسخ نداده اند با ادامه درمان پاسخ بالینی نشان می دهند.
• توصیه می شود که در صورت بروز شوک یا ضربه شدید فوراً و به طور موقت درمان با میتوتان قطع شود و استروئید تجویز شود. زیرا ممکن است کاهش فعالیت غده فوق کلیه، پاسخ طبیعی به این استرس ها را مختل نماید.

مصرف در بارداری

گروه C:                
مطالعات حیوانی نشان دهنده اثرات جانبی بر روی جنین بوده اند، اما شواهد کافی در مورد انسان وجود ندارد. با اینحال، منافع استفاده از دارو در زنان باردار ممکن است از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

دوز مصرفی

بالغین

• کارسینومای بخش قشری فوق کلیه: مقدار اولیه g/day 8-10 در 4-3 نوبت منقسم. حداکثر مقدار قابل تحمل دارو g/day 2-16 است.
• سندرم کوشینگ: g/day 3-6  در 4-3 نوبت منقسم. مقدار نگهدارنده نیم گرم دو بار در هفته تا 2 g/day متفیر می باشد.

کودکان

• کارسینومای بخش قشری فوق کلیه: مقدار اولیه mg/kg 0.1-0.5 یا g/day 1-2 در مقادیر منقسم که به تدریج تا g/day 5-7 افزایش می یابد.

تداخل دارویی

• مصرف همزمان میتوتان با داروهای مضعف دستگاه عصبی مرکزی ممکن است باعث تشدید اثرات دارو شود.
• گلوکوکورتیکوئیدها، مینرالوکورتیکوئیدها و کورتیکوتروپین (ACTH) با اثرات میتوتان تضاد دارند.