بیماری دیابت و مشکلات دفع ادرار در افراد مبتلا به دیابت، در ارتباط می باشند. ادرار مکرر ممکن است یکی از اولین نشانه های قند خون بالا در افراد باشد و می تواند کیفیت زندگی این افراد را تحت تاثیر قرار دهد.
دفع ادرار در دیابتی ها
طبق آمار سازمان سلامت ملی، بیش از نیمی از افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند، اختلال عملکرد مثانه و دفع ادرار نیز دارند. در افراد عادی مشکلات دفع ادرار با افزایش سن افزایش می یابد، اما در صورتی که فرد به دیابت نیز مبتلا باشد، اختلال عملکرد مثانه و عفونت دستگاه ادراری زودتر رخ می دهد.
زیرا دیابت موجب آسیب به عصب هایی می شود که مسئول سلامت سیستم ادراری می باشند. به طور کلی زن ها بیشتر از مردها دچار ترشح و یا بی اختیاری در ادرار و مشکلات مربوط به دفع ادرار می شوند و این به دلیل ساختار آناتومیک و تغییرات بدن در زمان بارداری و زایمان است.
علل اختلالات دفع ادرار در افراد دیابتی
_ مشکلات مثانه و دفع ادرار ممکن است به دلیل آسیب عصبی دیابتی، زخم، سطح بالای قند خون، عفونت و دیگر بیماری ها حاصل شود.
_ همچنین به دلیل عواملی از جمله مدیریت ضعیف در کنترل قند خون و دیابت، کلسترول بالا، افزایش وزن، افزایش سن، کشیدن سیگار و کم تحرکی افزایش یابد.
_ با مصرف انسولین نیز، خطر بی اختیاری ادرار افزایش می یابد.
مشکلات ادراری در افراد مبتلادیابت
در افراد مبتلا به دیابت، بدن قادر به کنترل قند خون نیست و قند بیش از حد موجب می شود، مایعات بیشتری از طریق کلیه ها عبور کند و تناوب ادراری را افزایش دهد، که به نام polyuria شناخته می شود.
1_ مثانه بیش فعال:
انقباض و یا اسپاسم مثانه موجب نیاز فوری به دفع ادرار، بیش از هشت بار در روز و یا بیش از دو بار در شب می شود. ترشح یا بی اختیاری ادرار یک عارضه محسوب می شود. راه های درمان آن شامل مصرف دارو، روش های آموزشی مثل تعیین وقت برای دفع ادرار، تحریک الکتریکی، ورزش های مثانه و جراحی می باشد.
2_ کنترل ضعیف عضله اسفنکتر:
عضله های اسفنکتر، عضلات داخلی هستند که نقش باز و بسته کردن معابر بدن را به عهده دارند. کنترل ضعیف این عضله ها به دلیل آسیب عصبی ممکن است در صورت عدم کنترل جریان ادراری، موجب ترشح ادرار شود. اگر عضله ها شل نشوند، دفع ادرار با مشکل مواجه می شود.
این مشکل معمولا توسط دارو در مان می شود. تزریق بوتاکس به ناحیه دور اسفنکتر به استراحت ماهیچه ها کمک خواهد کرد. اما این روش توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده، مورد تایید قرار نگرفته است.
3_ عدم توانایی در تخلیه کامل ادرار:
عدم توانایی در تخلیه ادرار به صورت کامل یا به عبارتی احتباس ادرار منجر به ترشح ادرار، آسیب به کلیه، عفونت کلیه و مثانه خواهد شد. روشهای درمانی آن شامل مصرف دارو، تعیین زمان برای ادرار، استفاده از سوند، استفاده از استنت در مجرای ادرار، ماساژ زیر شکم می باشد. برای درمان ترشح ادرار نیز می توان از دارو، ورزش های مثانه و یا جراحی استفاده کرد.
4_ تکرر ادرار:
با افزایش قند و یا گلوکز در خون، کلیه ها برای دفع آنها بیشتر کار می کنند. بنابراین مغز، این سیگنال را دریافت می کند که برا%D