چای سبز و خاصیت آنتی اکسیدانی

چای سبز یک نوشیدنی غنی از پلی فنول می باشد. بر اساس نتایج مطالعات نشان داده شده است چای سبز می تواند فواید زیادی برای بیماران مبتلا به سندرم متابولیک داشته باشد. بر این اساس اثر چای سبز بر شاخص های آنتی اکسیدانی داخلی در مطالعه ی جدیدی بررسی شده است. فرضیه ی اصلی در مطالعه ی مذکور بررسی اثر مصرف مکمل چای سبز بر افزایش میزان آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیر آنزیمی داخلی می باشد. سیستم آنتی اکسیدانی بدن یک سازوکار محافظتی در برابر عوامل آسیب زای بیروینی و درونی است. در این مطالعه 35 آزمودنی در 3 گروه تقسیم شدند و به مدت 8 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول روزی 4 فنجان چای سبز دریافت کردند، در گروه دوم روزی 4  فنجان دارونما دریافت می شد و در گروه سوم روزی 2 کپسول از عصاره ی چای سبز با 4 فنجان آب دریافت می شد. نمونه خونی و اطلاعات رژیمی آزمودنی ها پیش از شروع مطالعه و در پایان 8 هفته مورد بررسی قرار گرفت. کاروتنوئیدهای در گردش خون ( آلفا-کاروتن، بتا-کاروتن، لیکوپن) و توکوفرول ها (آلفا- توکوفرول، گاما- توکوفرول) و عناصر کمیاب مورد ارزیابی قرار گرفتند. آنزیم های آنتی اکسیدان سرمی ( گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون، کاتالاز) و ظرفبت آنتی اکسیدانی پلاسما نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته های حاصل از مطالعه نشان داد که نوشیدنی چای سبز و نیز عصاره ی چای سبز به طور معناداری موجب افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و گلوتاتیون تام خون در مقایسه با گروه کنترل پس از 8 هفته شد. با وجود این، مصرف نوشیدنی چای سبز و عصاره ی آن اثری بر میزان کاروتنوئیدها و توکوفرول ها و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز نداشت. چای سبز موجب کاهش چشمگیر آهن در مقایسه با میزان پایه قبل از شروع پژوهش می شود. در حالی که میزان مس، روی و سلنیوم تغییری نکرد. بنابراین، بر اساس یافته های این مطالعه می توان گفت که چای سبز دارای اثرات آنتی اکسیدانی در بیماری سندرم متابولیک می باشد.

منبع:

Arpita Basu, et al. Green tea supplementation increases glutathione and plasma antioxidant capacity in adults with the metabolic syndrome. Nutrition Research (2013)