تشخیص زودهنگام و پیشرفت های پزشکی بدین معناهستند که امروزه بسیاری از نجات یافتگان سرطان، عمر طولانی تر دارند. حال مطالعه ای جدید که 1000 مرد نجات یافته از سرطان را مورد بررسی قرار داده است پیشنهاد می کند که فعالیت بدنی نیز می تواند حتی چندین سال به زندگی این دسته از افراد اضافه کند.
مطالعه ای که به تازگی در مجلهJournal of Physical Activity & Health به چاپ رسیده است نشان می دهد که داشتن فعالیت بدنی پس از تشخیص سرطان با بقای بهتر در میان مردان مرتبط است.
محققین به بررسی داده های 1021 مرد نجات یافته از سرطان پرداختند. میانگین سنی آنها در زمان تکمیل پرسشنامه ها 71 سال بود؛ پرسشنامه ها مربوط به فعالیت بدنی آنها در سال 1988 بود، یعنی حدود 6سال پس از تشخیص سرطان در آنها. در پرسشنامه ها نه تنها از ورزش ها و فعالیت تفریحی آنها سوال شده بود بلکه فعالیت های عمومی مانند پیاده روی و بالا رفتن از پله را نیز شامل می شد. این داده ها در سال 1993 به روز رسانی شدند. در طول پیگری ها که تا سال 2008 به طول انجامید، 777 مرگ در بین شرکت کنندگان به ثبت رسید که شامل 335 مرگ ناشی از سرطان و 190 مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی بود. محققین به منظور آنالیز داده ها، مردان را با توجه به میزان کیلوژول مصرف شده در طول فعالیت بدنی شان گروه بندی کردند و ارتباط بین این گروه ها و میزان مرگ و میر را مورد بررسی قرار دادند.
نتایج نشان دادند مردانی که بیشتر ورزش می کردند، احتمال مرگ شان در طول دوره پیگیری حداقل بود. درواقع بعد از تعدیل فاکتورهای مداخله گر سن، BMI، استعمال دخانیات، رژیم غذایی و مرگ زودرس پدر و مادر، مردانی که بیشترین کیلوژول را در هفته صرف فعالیت بدنی می کردند( بیش از 12600 کیلوژول – تقریباً 3009 کالری) در مقایسه با مردان با حداقل مصرف انرژی برای فعالیت بدنی (کمتر از 2100 کیلوژول در هفته)، احتمال مرگ و میر شان به هر علتی در طول دوره پیگیری 48% کمتر بود. به علاوه سطوح بالاتر فعالیت بدنی با میزان کمتر مرگ و میر ناشی از سرطان و بیماری قلبی عروقی مرتبط شد.
نکته عملی: نتایج به دست آمده حاکی از ارتباط بین داشتن فعالیت بدنی پس از تشخیص سرطان با زندگی طولانی تر و بهتر است، لذا ترویج فعالانه ورزش در میان این گروه از افراد پیشنهاد می شود. به عنوان مثال، پیاده روی سریع به مدت 30 دقیقه در 5 روز از هفته توصیه می شود.
منبع:
JPAH, 2014, 11, 1