راه رفتن سریع و منظم بیشتر از دویدن شدید در بهبود کنترل قند خون در مبتلایان به پره دیابت (مرحله پیش از دیابت) موثر است. این یافته ها با بررسی 150 فرد مبتلا به پره دیابت طی 6 ماه به دست آمده است.
شرکت کنندگان در این مطالعه به 4 گروه تقسیم شدند. اولین گروه از برنامه پیشگیری از دیابت که هدف آن کاهش 7 درصد وزن بدن طی 6 ماه و شامل کاهش انرژی دریافتی، رژیم غذایی کم چرب و ورزش بود، پیروی کردند. شرکت کنندگان در این گروه ورزش با شدت متوسط و معادل با 5/7 مایل پیاده روی سریع در هفته را انجام می دادند.
سایر شرکت کنندگان به طور تصادفی به 3 گروه که تنها ورزش با مقادیر و شدت های متفاوت انجام می دادند تقسیم شدند: ورزش با شدت متوسط در مقادیر کم (معادل با پیاده روی سریع برای 5/7 مایل در هفته)، ورزش با شدت متوسط در مقادیر زیاد (معادل با پیاده روی سریع برای 5/11 مایل در هفته) و ورزش شدید در مقادیر زیاد (معادل با دویدن برای 5/11 مایل در هفته).
در گروه اول بیشترین میزان بهبودی مشاهده شد. به طوریکه تست تحمل گلوکز خوراکی 9 درصد بهبود یافته بود. این تست احتمال بروز دیابت را نشان می دهد.
در گروه ورزش با شدت متوسط (5/11 مایل) تحمل گلوکز 7 درصد و در گروه ورزش با شدت متوسط (5/7 مایل) 5 درصد بهبود یافته بود. کمترین میزان بهبودی در گروه ورزش شدید (5/11 مایل) مشاهده شد که معادل 2 درصد بود.
به عبارتی مزایای ورزش با شدت متوسط و در مقادیر زیاد در بهبود تحمل گلوکز تقریباً مشابه گروه اول بود که همراه با ورزش از رژیم غذایی کم کالری و کم چرب پیروی می کردند.
منبع:
Effects of exercise training alone vs a combined exercise and nutritional lifestyle intervention on glucose homeostasis in prediabetic individuals: a randomised controlled trial. Diabetologia, 2016