در سال 2012 هورمون ایریسین کشف شد. این هورمون از سلول های عضلانی استخراج شد. در مطالعه قبلی یک تیم پژوهشی وابسته به دانشگاه هاروارد مشخص شد میزان ایریسین در طی ورزش افزایش می یابد. این هورمون بر روی ژن هایی که چربی سفید را به چربی قهوه ای (چربی خوب) تبدیل می کنند اثر مثبت می گذارد. این تبدیل مفید است زیرا چربی قهوه ای نسبت به چربی سفید کالری بیشتری می سوزاند. همچنین مشاهده شده ایریسین از طریق افزایش سطح کلسیم که برای انقباض قلب حیاتی است سبب بهبود عملکرد قلب می شود. همچنین این هورمون از طریق ممانعت از تجمع سلول های التهابی احتمال ساخت پلاک های شریانی و درنتیجه بروز آترواسکلروز را در موش کاهش داده است.
اخیراً نیز نتایج پژوهشی نشان می دهد ایریسین تشکیل سلول های چربی را کاهش می دهد. این یافته نشان می دهد هورمون ایریسین از طریق ممانعت از تبدیل سلول های بنیادی تمایز نیافته به سلول های چربی ذخیره چربی در بدن را کاهش می دهد. از طرفی تمایز سلول های بنیادی را به سلول های تشکیل دهنده استخوان تحریک می کند.
بیش از دو سوم بزرگسالان آمریکایی به اضافه وزن یا چاقی مبتلا هستند. درحالیکه هیچ راهکاری به تنهایی برای پیشگیری یا درمان اضافه وزن و چاقی وجود ندارد، ورزش در ترکیب با رفتار درمانی و رژیم درمانی می تواند به کاهش وزن کمک کند. این واقعیت که بدن مقدار کمی ایریسین تولید می کند نقش مهم ورزش منظم را در این راستا نشان می دهد. بنابراین به جای اینکه به دنبال یک داروی معجزه گر بود می توان از طریق تغییر شیوه زندگی به کاهش وزن کمک کرد. ورزش سبب تولید ایریسین بیشتر می شود. ایریسین نیز به نوبه خود سبب کاهش چربی، تقویت استخوان ها و بهبود سلامت قلب و عروق می گردد.
منبع:
Irisin exerts dual effects on browning and adipogenesis of human white adipocytes. American Journal of Physiology – Endocrinology and Metabolism, 2016.