جو در مقایسه با سایر غلات حاوی روغن بیشتری است و علاوه براین، ترکیب بسیار منحصر به فردی دارد. محققین در مطالعه ای سازوکار اثر مکمل های حاوی روغن جو را بر حس پُری و سیری زودرس ارزیابی کردند. بدین منظور 34 فرد سالم، صبحانه های حاوی مقادیر متفاوت روغن جو را دریافت کردند. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که 3 تا 7 ساعت پس از خوردن صبحانه مقادیر هورمون های سیری در روده افرادی که صبحانه شان حاوی روغن جو بود بیشتر از افراد گروه دارونما بود. Magnus Härröd روشی را کشف کرد که توسط آن می توان روغن جو با مقادیر زیاد چربی های قطبی ایجاد کرد. چربی های قطبی برای ذخیره انرژی به کار نمی روند، آن ها در بلوک های ساختمانی غشاء های سلولی و نیز به عنوان مواد پیام رسان عمل می کنند. آماده سازی آن ها شبیه مایونز است، با وجود این، ذرات چربی بسیار کوچک ترند. اندازه ذره و نیز ترکیب ویژه روغن جو موجب به تأخیر انداختن شکستن چربی یا برداشت آن در معده می شود. محققین دریافتند که این ترکیب ویژه باعث افزایش ترشح سه هورمون سیری PYY، GLP-1 و CCK می شود که شما را زودتر سیر می کنند و باعث می شند کم تر بخورید. علاوه براین، باعث افزایش هورمون GLP2 می شود که موجب پیشبرد رشد سلول های روده ای می شود، همچنین، اثرات مفیدی بر اسیدهای چرب و شکر در خون دارد. مقاله مرتبط با این مطالعه درLund University منتشر شد.
منبع:
Lena Ohlsson, et al. Postprandial effects on plasma lipids and satiety hormones from intake of liposomes made from fractionated oat oil two randomized crossover studies. Food & Nutrition Research, 2014