یک مطالعه 16 ساله که بر روی بیش از 280 هزار بیمار انجام شده نشان می‌دهد دمای هوا به عنوان یک عامل خارجی بر خطر حمله قلبی اثر می‌گذارد. به عبارت دیگر، تغییرات فصلی بر وقوع حمله قلبی اثرگذار هستند. به طوریکه شیوع حمله قلبی در تابستان کمتر و در زمستان به اوج خود می‌رسد. مشخص نیست که علت این امر سردی هوا است یا تغییرات رفتاری.
مطالعه حاضر بزرگترین مطالعه‌ای است که به بررسی ارتباط بین بروز حمله قلبی و شرایط آب و هوایی مانند دمای هوا، طول مدت تابش آفتاب و فشار هوا پرداخته است.
نتایج نشان داد میانگین تعداد حملات قلبی در هر روز به طور قابل توجهی در زمان‌هایی که هوا سردتر بود نسبت به زمان‌هایی که هوا گرم‌تر بود بالاتر است. هنگامی که دمای هوا کمتر از صفر درجه سانتی‌گراد بود نسبت به زمانی که دمای هوا بیشتر از 10 درجه سانتی‌گراد بود احتمال حمله قلبی 4 برابر بیشتر بود.
بدن در مواجهه با سرما رگ‌های خونی را منقبض و درنتیجه هدایت گرمایی را در پوست کاهش و فشارخون شریانی را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر، ضربان قلب را افزایش داده و از این طریق سبب افزایش میزان متابولیسم و افزایش دمای بدن می‌شود. در اغلب افراد سالم این مکانیسم به خوبی تحمل می‌شود اما در افراد مبتلا به پلاک‌های آترواسکلروتیک در شریان‌های کرونری قلب این امر می‌تواند منجر به حمله قلبی شود.
به گفته محققان علاوه بر مکانیسم فوق سایر عوامل مانند عفونت‌های دستگاه تنفس و آنفلوآنزا در فصول سرد سال و نیز تغییرات رفتاری مرتبط با تغییر فصل مانند کاهش فعالیت بدنی و تغییر رژیم غذایی نیز می‌تواند در افزایش وقوع حمله قلبی در هوای سرد نقش داشته باشد.
منبع:
Presented at the ESC Congress, 2017.