مطالعات قبلی که بر روی حیوانات در طی 85 سال گذشته انجام شده است نشان می دهد که محدود کردن انرژی دریافتی می تواند از طریق کاهش میزان التهاب و سایر عوامل خطر مرتبط با بیماری های مزمن سبب افزایش طول عمر شود. اما نتایج درمورد نقش محدود کردن انرژی بر روی پاسخ ایمنی با واسطه سلولی متناقض بوده است.
در مطالعه حاضر بعد از 6 هفته انجام تست های پایه شامل اندازه گیری های متابولیک برای تعیین کل انرژی مصرفی روزانه و جمع آوری نمونه خون برای ارزیابی التهاب و مارکرهای ایمنی، 220 نفر به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شده و سپس بر اساس سن و نمایه توده بدنی (BMI) طبقه بندی شدند.
گروه کنترل رژیم غذایی معمول خود را حفظ کردند اما گروه دیگر از یک رژیم غذایی سیر کننده که 25 درصد انرژی دریافتی آن ها را کاهش داده بود، پیروی می کردند. همچنین به این گروه مکمل مولتی ویتامین و مینرال جهت جلوگیری از بروز کمبود ریزمغذی ها داده می شد.
بیومارکرهای التهابی و ایمنی در ابتدای مطالعه و به ترتیب 12 و 24 ماه بعد از شروع مطالعه اندازه گیری شدند. ایمنی با واسطه سلولی به وسیله پاسخ آنتی بادی به 3 واکسن و تست خراش پوستی، تعداد سلول های سفید خون و خود گزارش دهی بروز بیماری بررسی شد. علاوه براین، التهاب با اندازه گیری سطوح سرمی مارکرهای التهابی مانند پروتئین واکنشگر C (CRP) ، TNF آلفا و لپتین ارزیابی شد.
بعد از 24 ماه نتایج نشان داد در گروه مورد آزمون نسبت به گروه کنترل مارکرهای التهابی به طور قابل توجه کاهش یافته اند. اما پاسخ ایمنی تغییری را نشان نداد. بنابراین می توان گفت دستیابی به سلامتی بیشتر با استفاده از محدود کردن انرژی دریافتی نشان دهنده نقش التهاب در بروز برخی بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی – عروقی، سرطان و پیری است.
نکته عملی: به گفته محققان کاهش انرژی دریافتی به میزان 10 تا 15 درصد می تواند به عنوان یک استراتژی جهت حفظ سلامت برای طولانی مدت مطرح باشد.
منبع:
Nikbin Meydani S, et al. "Long-term calorie restriction inhibits inflammation without impairing cell-mediated immunity: A randomized controlled trial in non-obese humans". Aging, 2016