eTRF به معنای محدود کردن مدت زمان غذا خوردن در طول شبانه روز می باشد. این دوره زمانی محدود معمولاً کمتر از 9 ساعت است و فرد به مدت 15 ساعت یا بیشتر غذایی مصرف نمی کند. مطالعات قبلی eTRF را بر روی حیوانات بررسی کرده و نشان داده اند که محدودیت زمان غذا خوردن با افزایش وزن مقابله کرده و انرژی مصرفی بدن را افزایش می دهد. همچنین سبب کاهش توده چربی و کاهش خطر بیماری های مزمن می شود. اخیراً مطالعه ای که بر روی موش انجام شده نشان داده که محدود کردن زمان تغذیه به 9 تا 12 ساعت یک مداخله موثر در برابر چاقی است. همچنین اثرات درمانی مثبت در برابر بیماری های متابولیک مختلف داشته و از پیشرفت بیماری های متابولیک در موش مبتلا به چاقی و دیابت نوع 2 جلوگیری می کند. اثر eTRF بر روی متابولیسم انرژی با ریتم شبانه روزی بدن مرتبط است. متابولیسم در صبح بهترین عملکرد را دارد، بنابراین غذا خوردن در صبح می تواند اثر مثبتی بر سلامت داشته باشد.
به تازگی محققان در دانشگاه آلاباما در بیرمنگام اثرات eTRF را بر روی انسان ها بررسی کرده اند. در این مطالعه ارتباط بین eTRF و مصرف انرژی، اکسیداسیون درشت مغذی ها (کربوهیدرات، چربی و پروتئین) و اشتها بررسی شده است.
در مطالعه حاضر 11 فرد مبتلا به اضافه وزن و بدون سابقه ابتلا به بیماری های مزمن در محدوده سنی 20 تا 45 سال شرکت کردند. الگوی خواب شرکت کنندگان منظم بود. نیمی از شرکت کنندگان بین ساعت 8 صبح تا 8 شب غذا می خوردند درحالیکه نیم دیگر بین ساعت 8 صبح تا 2 نیمه شب غذا می خوردند. بعد از آخرین وعده غذایی افراد تا 8 صبح روز بعد چیزی نمی خوردند. شرکت کنندگان هر دو گروه سعی می کردند مقادیر مشابه کالری دریافت نمایند. در روز آخر شرکت کنندگان 3 وعده غذای یکسان خورده و آزمایش متابولیک 24 ساعته را انجام دادند. اشتهای آن ها نیز اندازه گیری شد.
در مطالعه فوق هیچ ارتباطی بین eTRF و مصرف انرژی یافت نشد. در شرکت کنندگان گروه eTRF میزان کالری سوزانده شده بیشتر نبود. با این حال، میزان اکسیداسیون چربی و پروتئین در طول شب در گروه eTRF بالاتر بود. همچنین در این گروه گرسنگی در طول روز کاهش یافته و تغییرات مثبتی در متابولیسم انرژی رخ داده بود. بنابراین احتمالاً eTRF اثر مثبتی بر ترکیب بدن خواهد داشت.
نکته عملی: هر چه زمان مصرف آخرین وعده غذایی زودتر باشد، اشتها کمتر بوده و احتمال اضافه وزن و چاقی نیز کاهش خواهد یافت.
منبع:
presented at The Obesity Society Annual Meeting at ObesityWeek 2016 in New Orleans, LA