پیری و افرایش سن به طور معناداری موجب اختلال در دفع سدیم ناشی از مصرف رژیم غذایی پر نمک می شود. این یافته ها به مصرف نمک کم تر در سالمندان تأکید دارد و پیشنهاد می کند که افراد سالمند بیشتر از سایر افراد در معرض عواقب مصرف رژیم غذایی پر نمک هستند. به بیان دیگر، پیری موجب اختلال در عملکرد و کارایی بدن در کنترل آب و مقادیر سدیم می شود. مدارک نشان می دهد که انسان در هنگام پیری در مقایسه با افراد جوان دچار اختلال در تنظیم سدیم و حفظ آب، غلظت ادرار و نیز تشنگی می شود. به بیان نویسندگان این مقاله؛ " افزایش سن موجب اختلال در تعادل آب و سدیم می شو و متعاقب آن موجب کاهش حس تشنگی، توانایی در تغلیظ ادرار و نیز دفع آب و الکترولیت ها می شود." هنگام خوردن غذاهای پرنمک در افراد جوان، برای دفع سدیم مازاد ادرار زیادی تولید می شود. ولی، این پاسخ در افراد سالمند مختل می شود و آن ها را در معرض خطر کاهش سدیم خون ( به دلیل اختلال در حفظ آب) یا افزایش سدیم خون ( به دلیل اختلال در حفظ سدیم ) قرار می دهد. در نهایت این شرایط موجب نقص عملکردی دستگاه عصب مرکزی می شود و تأثیر منفی بر کارایی دارویی دارد. پژوهشگران در این مطالعه بر هورمون استروئیدی به نام آلدوسترون ( تنظیم گر آب و الکترولیت ها در بدن) متمرکز شدند. مقاله مرتبط با این مطالعه در American Journal of Physiology — Regulatory, Integrative and Comparative Physiology منتشر شد.
منبع:
Hong Ji, et al. Aging-related impairment of urine concentrating mechanisms correlates with dysregulation of adrenocortical angiotensin type 1 receptors in male Fischer rats. American Journal of Physiology – Regulatory, Integrative and Comparative Physiology, 2015