یافته های حاصل از یک مطالعه جدید بر روی مدل حیوانی نشان داد که فرزندان متولد شده از مادرانی که در دوران بارداری استرس زیادی بر آن ها تحمیل شده در مقایسه با مادرانی که دوران بارداری آرام و بدون استرسی داشتند، به سرعت وزن از دست دادند و در پاسخ به فعالیت ورزشی و محرومیت غذایی پیام های گرسنگی مغزی نامناسبی داشتند. یافته های حاصل از این مطالعه ترکیب ویژه استرس، شخصیت و عوامل محیطی را در بروز رفتارهای بی اشتهایی عصبی (Anorxia) برجسته می سازد. به بیان نویسنده مسئول این مقاله دکتر Gretha Boersma؛ " یافته های حاصل از این مطالعه مار را یک قدم به سوی شناخت دلاییل ابتلا به بی اشتهایی عصبی و نیز درمان این نوع اختلال خوردن نزدیک نمود." محققین در این مطالعه استرس ملایمی را به محیط زندگی موش های باردار اعمال کردند و سپس ویژگی های فیزیولوژیکی و برخی پیامدهای روانی بی اشتهایی عصبی در فرزندان را از طریق دسترسی محدود به چرخ گردان ارزیابی کردند. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که کاهش وزن شدید، بیش فعالی و ممانعت از غذا خوردن در زمان وجود غذا و به طور کلی علایمی شبیه به بی اشتهایی عصبی در فرزندان موش هایی که در دوران بارداری تحت استرس ملایم قرار داشتند، بروز کرد. محققین در این مطالعه پیشنهاد کردند که محیط ابتدایی که جنین در آن شروع به رشد می کند می تواند تحت تأیر عوامل محیطی قرار گیرد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر در همایش سالانه انجم مطالعه رفتارهای خوردن (SSIB) ارایه شد.
منبع:
The above post is reprinted from materials provided by Society for the Study of Ingestive Behavior