محققان در مطالعه ای 126233 نفر را برای بیش از 30 سال مورد پیگیری قرار دادند. در طول دوره مطالعه هر 2 تا 4 سال از شرکت کنندگان پرسش هایی در مورد رژیم غذایی، شیوه زندگی و وضعیت کلی سلامتی پرسیده شد.
در طول 32 سال 33304 نفر از شرکت کنندگان فوت کردند. محققان ارتباط بین نوع چربی موجود در رژیم غذایی شرکت کنندگان و مرگ و میر کلی را بررسی کردند. آن ها همچنین مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی- عروقی، سرطان، بیماری های عصبی و بیماری های تنفسی را نیز بررسی کردند.
نتایج نشان داد انواع مختلف چربی در رژیم غذایی ارتباطات متفاوتی با مرگ و میر دارند. با هر 2 درصد افزایش دریافت چربی ترانس، احتمال مرگ زودرس 16 درصد افزایش می یافت.
علاوه براین، مصرف بیشتر چربی اشباع با افزایش خطر مرگ مرتبط بود. افزایش هر 5 درصد دریافت چربی اشباع با افزایش 8 درصدی خطر مرگ و میر مرتبط بود.
با این حال، محققان دریافتند که دریافت بالای چربی های غیراشباع (شامل چربی های با چند پیوند دوگانه و چربی های با یک پیوند دوگانه) با 11 تا 19 درصد کاهش خطر مرگ و میر مرتبط بود. درحقیقت اسیدهای چرب امگا-6 که در روغن های گیاهی یافت می شوند و اسیدهای چرب امگا-3 که در ماهی و روغن سویا و کانولا یافت می شوند با کاهش خطر مرگ مرتبط بودند.
به گفته محققان نتایج این مطالعه اهمیت حذف چربی های ترانس و جایگزین کردن چربی های اشباع با چربی های غیراشباع (امگا-6 و امگا-3) را نشان می دهد که درعمل با جایگزین کردن چربی های حیوانی با انواع روغن های مایع گیاهی می توان به این هدف دست یافت.
طبق توصیه انجمن قلب آمریکا افراد سالم بالای 2 سال می توانند 35-25 درصد انرژی روزانه خود را از چربی دریافت نمایند. دریافت چربی اشباع باید به کمتر از 7 درصد و چربی ترانس به کمتر از 1 درصد کل انرژی دریافتی محدود شود.
منبع:
Association of specific dietary fats with total and cause-specific mortality. JAMA Internal Medicine, 2016