اغلب مردم (۵۰ تا ۹۰٪) یک رویداد بسیار تنش‌زا را تا پایان عمر به یاد دارند، ولی فقط ۸٪ آنها به سندرم استرس پس از سانحه یا PTSD مبتلا می‌شوند. این بیماری در دوران بعد از جنگ بسیار شایع است و همچنین بر اثر اتفاقات مهم زندگی مانند فوت یک عزیز یا طلاق و جدایی و ضربه‌های عاطفی احتمال ابتلا به این بیماری زیاد است. به نظر می‌رسد زمینه ژنتیکی، نژاد و دوران کودکی در ایجاد این بیماری موثر هستند. به طور کلی، داروهایی مانند زولفت و پاکسیل در بحث درمانی این بیماری مطرح می باشند.در واقع این داروها مهارکننده های انتخابی بازبرداشت سروتونین هستند، ولی اثرات کمی بر بهبود و کنترل بیماری دارند. پیش از این در مطالعه ای نشان داده شده بود که داروهای مهار کننده انتخابی بازبرداشت سروتونین موجب افزایش مقادیر سروتونین و نوروترانسمیتر نوراپی نفرین می شود و نوراپی نفرین نیز اثر بخشی این قبیل داروها را کاهش می دهد. با وجود این، محققین در مطالعه ای نشان دادند که بلوبری می تواند اثرات درمانی مفیدی در این زمینه داشته باشد. در این مطالعه تیم تحقیقاتی بر توانایی بلوبری بر تعدیل مقادیر نوروترانسمیتر در موش های PTSD مبتلا به پرداختند. محققین موش ها را به دو گروه تقسیم کردند، گروه تجربی از رژیم حاوی 2 درصد بلوبری و گروه کنترل از رژیم معمولی تغذیه شدند. گروه سومی نیز در نظر گرفته شد که از موش های سالم که از رژیم معمولی تغذیه می شدند، تشکیل شده بود. یافته های حاصل نشان داد که موش های بیماری که از رژیم معمولی تغذیه شدند مقادیر بیشتری نوراپی نفرین و سروتونین درمقایسه با گروه کنترل داشتند، در حالی که موش های گروه بلوبری مقادیر بیشتری سروتونین ولی مقادیر کمتری اپی نفرین داشتند.
منبع:
The above story is based on materials provided by American Physiological Society (APS)