بر اساس نتایج مطالعات پیشین نشان داه شده است؛ افرادی که چاقی آن ها بیشتر در ناحیه ی شکم قرار دارد یعنی چاقی آن ها از نوع سیبی شکل است بیشتر در معرض خطر بروز بیماری های قلبی قرار دارند، در حالی که شیوع بیمار ی های قلبی در افرادی که چاقی آن ها بیشتر در ناحیه ی ران، باسن و کفل است نسبت به افراد سیبی شکل کمتر است. با وجود این، یافته های حاصل از یک مطالعه ی جدید که در مجله ی The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism به چاپ رسید نشان داد که تجمع چربی در ناحیه ی سرینی و باسن و ران که بافت چربی Gluteal نیز نام دارد، دو آدیپوکاین به نام اُمنتین و چمرین (chemerin) ترشح می کند که موجب بروز مقاومت به انسولین و التهاب در افرادی که در مرحله ی ابتدایی سندرم متابولیک هستند، می شوند. سندروم متابولیک تظاهر یک بیماری است که چندین عامل خطرزا را با هم دارد، و موجب افزایش 2 برابری ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و 5 برابری ابتلا به دیابت می شود. عوامل خطر آن عبارتند از؛ افزایش محیط دور کمر، HDL پائین، تری گلیسیرید بالا، فشار خون بالا و قند بالا (مقاومت به انسولین). در این مطالعه، 45 نفر را که در فاز ابتدایی ابتلا به سندرم متابولیک قرار داشتند را انتخاب کردند، این افراد حداقل سه عامل خطر ابتلا به سندرم متابولیک را دارا بودند، از جمله؛ چاقی سیبی شکل،فشار خون، قند خون بالا و افزایش چربی خون بدون بیماری قلبی یا دیابت. پس از آن 30 نفر نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب کردند که دارای دو عامل خطر برای ابتلا به سندرم متابولیک بودند در حالی که قند و تری گلیسیرید طبیعی داشتند. دو گروه از لحاظ سن وجنس با یکدیگر هماهنگ شدند. سپس شاخص های مورد نظر و هورمو های مترشحه از بافت چربی در تمام آزمودنی ها بررسی شد. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که در افرادی که به سندرم متابولیک مبتلا هستند میزان اُمنتین کم و میزان چمرین بالا می باشد، و میزان غیر طبیعی این دو پروتئین از محیط دور کمر و شاخص توده بدنی مستقل بود. بنابراین، در زمینه ی بررسی نقش چمرین بر بروز مقاومت به انسولین و بیماری قلبی عروقی نیاز به مطالعات بیشتری است
منبع:
I. Jialal, et al. Increased Chemerin and Decreased Omentin-1 in Both Adipose Tissue and Plasma in Nascent Metabolic Syndrome. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 2013.