هیچ شکی وجود ندارد که شیوع چاقی در میان تمام گروه‌های سنی افزایش یافته و خطرات زیادی را برای سلامتی به دنبال دارد. با این حال، باید در مورد تعریف چاقی در میان زنان یائسه که ترکیب بدن‌شان با زنان جوان‌تر متفاوت است، بررسی بیشتری صورت گیرد.
نمایه توده بدن (BMI) به منظور تشخیص چاقی مورد استفاده قرار می‌گیرد. علیرغم استفاده گسترده از این شاخص، این نگرانی وجود دارد که BMI شاخص معتبری برای استفاده در افراد سالمند نباشد. زیرا محل ذخیره چربی، تفاوت بین توده چربی و توده بدون چربی و تفاوت در ترکیب بدن را در نظر نمی‌گیرد. به علت تغییرات جسمی در دوران بعد از یائسگی، این نگرانی زمانی که زنان سالمند مورد بررسی قرار می‌گیرند، بیشتر است. این تغییرات عبارتند از: تغییر در وزن بدن، تغییر در نحوه توزیع چربی بدن، کاهش توده عضلات اسکلتی و کاهش قد.
محل تجمع چربی در بدن در سلامت شخص موثر است. تجمع چربی می‌تواند گلابی شکل (در ناحیه باسن و ران) و سیبی شکل (در ناحیه شکم) باشد. اندازه‌گیری مستقیم بافت چربی از طریق اسکن DXA بسیار دقیق است، اما در این روش نیاز به تجهیزات گران قیمت و تکنسین‌های ماهر است.
محققان اطلاعات 1300 زن یائسه را جمع‌آوری نمودند. نتایج نشان داد که استفاده از BMI می‌تواند سبب خطا در بررسی اثر چاقی بر سلامتی این افراد شود.
در دوران بعد از یائسگی میزان هورمون‌ها کاهش می‌یابد. این امر با تغییر متابولیسم بدن و تجمع چربی و نیز کاهش عضلات، تراکم استخوان و قد مرتبط است. بنابراین لازم است با تحقیقات بیشتر ابزار دقیق‌تر برای تعیین چاقی در زنان یائسه مشخص شود.
منبع:
Hailey R. Banack et al. Menopause 2017.