براساس نتایج مطالعه ای که در Journal of the American Society of Nephrology (JASN) به چاپ رسید، نشان داده شد که کاهش دریافت نمک، فواید زیادی را در زمینه سلامت قلب و کلیه در افراد مبتلا به بیماری کلیوی مزمن دارد. به بیان دقیق تر، کاهش و محدودیت دریافت نمک موجب افزایش طول عمر بیماران کلیوی می شود. افزایش دریافت نمک می تواند موجب افزایش احتمال بروز بیماری قلبی و نقص عملکردی کلیوی شود. از آنجایی که کنترل تعادل نمک یکی از اعمال کلیه می باشد، معمولاً بیماران کلیوی در صورت عدم رعایت دریافت نمک و محدود نکردن مصرف آن بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی قرار می گیرند. این مطالعه اولین مطالعه ای است که به ارزیابی و مقایسه بین اثر دریافت زیاد و کم نمک در بیماران کلیوی پرداخته است. این مطالعه به سرپرستی دکتر کاترینا کمپبل انجام شد و اثر دریافت نمک زیاد (180 تا 200 میلی مول در روز) را در مقابل دریافت کم نمک (60 تا 80 میلی مول در روز) در 20 بیمار مبتلا به بیماری مزمن کلیوی و به مدت 2 هفته را ارزیابی کردند. توصیه های رژیمی دریافت روزانه نمک را به 100 میلی مول محدود کرده است- که معادل یک قاشق چایخوری در روز است. محققین در این مطالعه شاخص هایی را که مرتبط با سلامت کلیه و قلب می شد، شامل تغیر حجم مایع خارج سلولی، فشار خون و پروتئین ادرار را ارزیابی کردند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که دریافت مقادیر متوسط تا پایین نمک می تواند موجب کاهش یک لیتری حجم مایع خارج سلولی گردد، در نتیجه میزان فشارخون را تا حدود 4/10 میلی متر جیوه کاهش می دهد. علاوه براین، این موضوع می تواند بدون هیچ گونه عارضه جانبی، میزان دفع پروتئین در ادرار را تا نصف کاهش دهد. بر این اساس؛ کاهش دریافت نمک می تواند به عنوان یک روش بسیار ارزان و کم خطر برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و نقص بیشتر عملکرد کلیه در بیماران کلیوی در نظر گرفته شود.
منبع:
K. L. Campbell.et al. A Randomized Trial of Dietary Sodium Restriction in CKD. Journal of the American Society of Nephrology, 2013