دانشمندان SISSA طی یک بررسی از متون علمی مربوط به بیماری پارکینسون به این نتیجه رسیدند که حتی علائم غیر حرکتی مرتبط با این بیماری منجر به تغییرات وزن بدن شود (از جمله کسانی که در معرض تحریک عمیق مغزی هستند). از جمله عوامل موثر بر عادات غذا خوردن و وزن بدن می توان به موارد زیر اشاره کرد: اختلال در لذت بردن از غذا و تغییرات در انگیزه. درک این یافته ها از جهتی مهم است، زیرا می تواند به چگونگی کاهش علائم بیماری پارکینسون که باعث تشدید وضعیت بالینی می شود، کمک کند.
بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب تغییرات قابل توجهی در وزن بدن نشان می دهند: افزایش یا کاهش قابل توجی از وزن بسته به مرحله بیماری، افزایش وزن تا 10 کیلوگرم پس از تحریک عمیق مغزی ( درمانی برای کاهش علائم). این وضعیت به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماری را که از اختلالات حرکتی نیز رنج می برد، تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین درک عواملی که باعث آن می شوند، اهمیت دارد.
به گفته ی دکتر ایلو، محقق SISSA و نویسنده اول این مطالعه که در مجله اشتها منتشر شده: "وزن بدن و عادات غذا خوردن بیماران پارکینسون با پیشرفت بیماری تغییر می کند." وی افزوده است: "در این مقاله، ما مطالعات بسیاری پیرامون ارتباط بیماری پارکینسون و علائم غیر حرکتی آن با عدات غذایی و وزن بدن انجام دادیم. بدین ترتیب، ما قادر به ارزیابی برخی از فاکتورها که ممکن است نقش مهمی در این مشکل داشته باشند ( فراتر از علائم حرکتی و درمان دارویی) پرداختیم."
افسردگی، اختلال شناختی، اختلال حسی- عمدتاً بویایی و چشایی-، اختلال در حس لذت: همه این جنبه ها به عادات غذا خوردن نادرست کمک می کند. "بیماران مبتلا به پارکینسون ممکن است تا حدودی فاقد علاقه و اشتیاق یا به نوعی احساس لذت از غذا خوردن باشند، در نتیجه کمتر می خورند و وزن کم می کنند، درحالیکه افزایش وزن بعد از تحریک عمیق مغزی به نظر می رسد مربوط به بیشتر شدن لذت و انگیزه برای غذا خوردن باشد. اما مطالعات بیشتری برای تایید یا رد این فرضیه نیاز است.
منبع:
Appetite Volume 84, 1 January 2015, Pages 204–211