بر اساس یافته های یک مطالعه در مجله ی JAMA نشان داده شد که خوردن گلوکز بدون فروکتوز موجب کاهش جریان خون درناحیه ای از مغز می شود که در کنترل اشتها نقش دارد، ولی خوردن فروکتوز به تنهایی موجب افزایش و تحریک غذا خوردن می شود. افزایش مصرف فروکتوز موجب افزایش وزن می شود و رژیم های غنی از فروکتوز موجب پیشبرد وزن گیری و مقاومت به انسولین می شود. در مقایسه با گلوکز، فروکتوز موجب افزایش کمتری در هورمون های سیری در خون می شود. تزریق فروکتوز به موش ها موجب افزایش میزان دریافت غذا در آن ها می شود، در حالی که تزریق گلوکز موجب کاهش دریافت غذا و احساس سیری می شود. بنابر این، فروکتور موجب افزایش میزان گرسنگی و دریافت غذا می شود. به منظور بررسی اتباط میزان مصرف گلوکز و فروکتوز بر نواحی کنترل اشتها در مغز، 20 نفر آزمودنی سالم انتخاب و در دو جلسه پس از مصرف گلوکز و فروکتوز توسط MRI مورد ارزیابی قرار گرفتند. متغیر وابسته ی اصلی در این مطالعه، بررسی تغییرات جریان خون در ناحیه ی هیپوتالاموس (یک ناحیه ای از مغز) پس از دریافت گلوکز و فروکتوز بود. محققین مشاهده کردند که کاهش چشمگیری در جریان خون هیپوتالاموسی پس از مصرف گلوکز در مقایسه با فروکتوز ایجاد شد. گلوکز باعث کاهش فعالیت نواحی کنترل کننده ی اشتها در هیپوتالاموس شد، علاوه بر این گلوکز موجب افزایش پیام های سیری هیپوتالاموس شد. دریافت فروکتوز موجب کاهش میزان هورمون های سیری در خون شد. بنابراین هنگامی که نواحی تنظیم کننده ی اشتها در مغز در معرض فروکتوز قرار می گیرند، پیام ها عصبی مرتبط با افزایش اشتها و دریافت غذا تقویت می شود.
منبع:
Kathleen A. Page et al. Effects of Fructose vs Glucose on Regional Cerebral Blood Flow in Brain Regions Involved With Appetite and Reward Pathways. JAMA, 2013.