کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ASD) به احتمال بیشتری در دوران نوجوانی در معرض خطر چاقی قرار دارند. بررسی های انجام شده در سال های 2012-2011 در سلامت کودکان سنین 10 تا 17 سال نشان داد که شیوع چاقی در کودکان مبتلا به اوتیسم نسبتاً ثابت است در حالیکه در کودکان سالم رو به کاهش است.
این تفاوت در سنین بعد از نوجوانی چشمگیرتر می شود. محققین 43777 کودک را از نظر قد، وزن، جنسیت و وضعیت ابتلا به اوتیسم بررسی نمودند. نتایج حاکی از آن بود که شیوع چاقی در کودکان عادی 1/14% و در کودکان مبتلا به اوتیسم 1/23% است.
همچنین مطالعه حاضر نشان داد که تفاوت هایی در جنسیت و نژاد نیز وجود دارد. برای مثال شیوع چاقی پس از نوجوانی در پسران مبتلا به اوتیسم افزایش و در دختران کاهش می یابد.
چاقی دوران کودکی می تواند در افراد مبتلا به اوتیسم اثرات بلند مدتی بر روی سلامتی داشته باشد. محققین بر این باورند مکانیسم هایی وجود دارد که شیوع چاقی را در بین کودکان مبتلا به اوتیسم توضیح می دهد. عواملی که بایستی در ارتباط با چاقی کودکان مبتلا به اوتیسم در نظر گرفته شود عبارتند از حساسیت حسی، ضرورت یکنواختی (مقاومت در برابر تغییر)، عدم انعطاف رفتاری، استفاده از غذا به عنوان جایزه، استرس زمان وعده ها و پس از آن.
در مصرف انرژی به ویژه در نوجوانان، ورزش اهمیت زیادی دارد اما در کودکانی که ناتوانی های تکاملی دارند عدم شرکت در فعالیت های ورزشی بیشتر به چشم می خورد. تکنیکی که والدین برای آرام کردن این کودکان استفاده می کنند، تماشای تلویزیون است که می تواند رفتارهای نشسته را افزایش دهد.
نکته عملی: از آنجاییکه کودکان مبتلا به اوتیسم در معرض خطر بیشتری برای چاقی قرار دارند، لازم است رژیم غذایی مناسب در این کودکان در راستای جلوگیری از اضافه وزن و چاقی رعایت گردد.
منبع:
Must, A et al. "The Effect of Age on the Prevalence of Obesity among US Youth with Autism Spectrum Disorder". Childhood Obesity, 2016