اهمیت فواصل زمانی دریافت مکمل آهن

یافته های حاصل از یک مطالعه جدید نشان داد که مکمل های درمانی آهن هنگامی که در فواصل زمانی معین دریافت می شوند، اثر بخشی کمی دارند: یک مولکول پپتیدی جذب آهن را هر 24 ساعت پس از القاء آهن متوقف می کند. کم خونی (آنمی) ناشی از کمبود آهن است. در برخی از بیمارها، به ویژه خانم ها، دریافت روزانه مکمل های آهن تجویز می شود. در موارد شدی کم خونی دریافت روزانه چندین مکمل آهن نیز توصیه می شود. به بیان دقیق تر، در این مطالعه نشان داده شد که جذب آهن در مقادیر ضروری ممکن است برای بدن مشکل باشد و بهتر این است که دریافت مکمل هر 24 ساعت یکبار باشد. این شرایط می توان به دلیل حضور یک مولکول شبه پروتئینی به نام هپسیدین باشد. به محض این که آهن وارد بدن می شود، تولید هپسیدین در کبد آغاز می گردد. هپسیدین مولکول پروتئینی کوچکی است که تنها از 25 اسیدآمینه تشکیل شده است، هنگامی که در بدن ساخته می شود و به روده کوچک می رسد، یکی از وظایفش تنظیم جذب آهن از طریق دستگاه معدی روده ای به سلول ها می باشد. محققین در این مطالعه بر نقش هپسیدین در جذب مکمل های  آهن متمرکز شدند. بدین منظور 50 زن را که ذخایر آهن کمی داشتند ولی به کم خونی مبتلا نبودند را ارزیابی کردند. آزمودنی ها روزانه حداقل 40 میلی گرم آهن دریافت می کردند. آن ها دریافتند که 6 تا 8 ساعت پس از خوردن مکمل آهن، مقادیر هپسیدین خون به بیشترین مقدار می رسد، اما پس از 24 ساعت از اولین دریافت نیز در مقادیر کافی برای کاهش جذب وهله دریافتی دوم می باشد و بدن در این شرایط قادر است بخشی از آهن را جذب کند. بر این اساس محققین توصیه کردند که دریافت مکمل های آهن در مقادیر کم و فواصل طولانی تر بهتر است. مقاله مرتبط با این مطالعه در مجله پزشکی Blood منتشر شد.

منبع:

D. Moretti, et al. Oral iron supplements increase hepcidin and decrease iron absorption from daily or twice-daily doses in iron-depleted young women. Blood, 2015