نتایج تحقیقات جدید نشان می دهد کودکانی که در مناطقی زندگی می کنند که میزان آلودگی هوا بالا است بیشتر احتمال دارد که به دیابت نوع 2 مبتلا شوند. این کودکان در مناطقی زندگی می کردند که مقادیر زیادی اکسید نیتروژن و ذرات معلق ریز وجود داشت که توسط خودروها و نیروگاه ها تولید می شدند و به آن ها ذرات جامد 2.5 (PM2.5) گفته می شود.
در پایان مطالعه کارآیی سلول های سازنده انسولین در پانکراس این کودکان نسبت به حالت طبیعی 13 درصد کمتر بود. این امر خطر بروز دیابت نوع 2 را افزایش می دهد. با کاهش تولید موثر انسولین تنظیم قند خون مختل شده و خطر دیابت نوع 2 افزایش می یابد. دیابت خطر عوارضی مانند نابینایی، نارسایی کلیوی، قطع اندام ها و مرگ زودرس را افزایش می دهد. افزایش شیوع چاقی به علت شیوه زندگی کم تحرک و مصرف رژیم غذایی پرکالری در بروز دیابت نوع 2 نقش دارد. حال نتایج مطالعه فوق نشان می دهد که آلودگی هوا نیز می تواند خطر بروز این بیماری را افزایش دهد.
در این مطالعه اطلاعات 314 کودک چاق یا مبتلا به اضافه وزن که در محدوده سنی 15-8 سال بودند، بررسی شده و به مدت 5/3 سال مورد پیگیری قرار گرفتند. هیچ کدام از کودکان در ابتدای مطالعه به دیابت نوع 2 مبتلا نبودند. هر سال از شرکت کنندگان معاینه فیزیکی بعمل می آمد و میزان قند خون و انسولین آن ها اندازه گیری می شد. در پایان مطالعه در حدود 27 درصد آن ها پس از 12 ساعت ناشتا بودن میزان انسولین خون بالا بود. در هنگام بررسی قند خون 2 ساعته نیز در 36 درصد افراد میزان انسولین بالاتر از میزان طبیعی بود. این یافته نشان می دهد که بدن به انسولین کمتر پاسخ می دهد و مواجهه با آلودگی هوا با افزایش خطر دیابت نوع 2 مرتبط است.
محققان دریافتند در برخی موارد اثر مواجهه طولانی مدت با آلودگی هوا از اثر 5 درصد افزایش وزن بیشتر بود. این یافته نشان می دهد که آلودگی هوا قطعاً یک عامل خطر برای بروز دیابت است.
منبع:
Longitudinal Associations Between Ambient Air Pollution with Insulin Sensitivity, β-Cell Function, and Adiposity in Los Angeles Latino Children. Diabetes, 2017.