کمبود ویتامین D در اوایل بارداری و نوزادان کم وزن

ویتامین D توسط تابش نور خورشید به پوست، در بدن ما ساخته می شود، هم چنین در برخی منابع غذایی به طور محدود وجود دارد و یکی دیگر از راه های تامین آن استفاده از مکمل است. این ویتامین برای استحکام استخوان ها ضروری بوده و نقش آن در بسیاری بیماری ها از جمله دیابت، بیماری MS ، سرطان، بیماری های قلبی و افسردگی به اثبات رسیده است. اخیرا پژوهشگران اعلام کرده اند، زنانی که در اوایل بارداری خود مبتلا به کمبود ویتامین D هستند، خطر بیشتری برای تولد نوزادان کم وزن خواهند داشت.
در این مطالعه پژوهشگران دانشگاه پیتزبورگ به بررسی رابطه سطح ویتامین D خون مادران و وزن هنگام تولد نوزادان پرداختند. نتایج این مطالعه در ژورنال Clinical Endocrinology & Metabolism منتشر شده است.
 بیش از 2 هزار زن باردار در این مطالعه شرکت داشتند که نمونه های خون این افراد جمع آوری و میزان ویتامین D سنجیده شد. این زنان تا زمان زایمان پیگیری شده و وزن هنگام تولد نوزاد آنها ثبت گردید. تنها نوزادانی که به موقع یعنی بین هفته های 37 تا 42 متولد شده بودند در این مطالعه قرار گرفتند.
نتایج این بررسی نشان داد که کمبود ویتامین D در سه ماهه اول بارداری خطر محدودیت رشد جنینی را دو برابر خواهد کرد. نوزادان مادرانی که میزان ویتامین D خون آنها در 26 هفته اول بارداری، کمتر از nmol/L 5/37  باشد، نسبت به سایر نوزادان 46 گرم وزن کمتری هنگام تولد دارند. همچنین احتمال تولد نوزادانی با وزن کمتر از صدک 10 در مادرانی که در سه ماه اول بارداری کمبود ویتامین D داشتند، دو برابر بیشتر از سایر نوزادان بود. این نوزادان 10-5% بیشتر در معرض خطر مرگ و میر در ماه اول زندگی خود بوده و خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری های مزمن مثل بیماری های قلبی، فشارخون بالا و دیابت نوع 2 دارند.
پژوهشگران این مطالعه عنوان کردند کمبود ویتامین D در زنان باردار با افزایش جذب کلسیم در آنها و در نتیجه کاهش رشد استخوانی در جنین همراه خواهد بود، هم چنین این امر می تواند منجر به کاهش هورمون های ضروری برای تولید گلوکز و اسیدهای چرب که برای تامین انرژی جنین لازمند، گردد.
نکته عملی: از آنجا که سطح ویتامین D در اوایل بارداری می تواند رشد کودک را در این دوران تحت تاثیر قرار دهد به نظر می رسد تجویز مکمل ویتامین D برای زنان در سن باروری ضروری باشد.

منبع:


Lisa M. Bodnar, et al. JCEM jc.2012-3275
 

نظرات بسته شده است.